ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ | Η μέθοδος των τριών

01:18 17/1/2014 - Πηγή: SuperBasket

Είτε είστε καλοί στα μαθηματικά, είτε όχι, την απλή μέθοδο των τριών λογικά τη θυμάστε από το σχολείο. Ο άγνωστος «Χ» βρίσκεται εύκολα (εξού και ο επιθετικός προσδιορισμός «απλή») όταν είναι γνωστοί τρεις αριθμοί, α, β και γ.

Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, οι τρεις «αριθμοί» που έπρεπε να είναι γνωστοί σε δύο πολύ σημαντικές θέσεις, αυτές του «άσου» και του «5» φαίνεται πια ξεκάθαρα πως αποτελούν ένα μεγάλο ερωτηματικό και μοιραία προκύπτουν προβλήματα τόσο στην επιθετική, όσο και στην επιθετική λειτουργία της ομάδας.
Για να μη σας ζαλίσουμε με τους αριθμούς, εξηγούμαστε ευθύς αμέσως πώς μια απλή μέθοδος, αυτή των τριών, δε βρίσκει λύσεις στην ερυθρόλευκη αγωνιστική «εξίσωση»...
Ξεκινάμε με τη γραμμή των ψηλών: Μπέγκιτς (ειδικά αυτός... κρίμα το μπόι του), Σίμονς και Ντάνστον συνιστούν μια τριπλέτα που μόνο φόβο δεν προκαλεί στους αντιπάλους. Φταίνε οι τραυματισμοί; Φταίει ότι είναι κανούργιοι στην ομάδα; Δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υψηλές προσδοκίες του πρωταθλητή Ευρώπης; Το αποτέλεσμα, ο «άγνωστος Χ», στην προκειμένη περίπτωση από τους τρεις αυτούς παίκτες, παρουσιάζει ένα σωρό «περιορισμούς», όσον αφορά την άμυνα (κυρίως) μα και την επίθεση όπου σπάνια δίνουν ανάσα στους συμπαίκτες τους.
Αν καθίσετε και μετρήσετε πόσες φορές οι «μπλαουγκράνα» επιχείρησαν διείσδυση στο «ζωγραφιστό» ή έκαναν σουτάκια -σχεδόν αμαρκάριστα- από μέση απόσταση, θα χάσετε το λογαριασμό... Στην «αεροπορία» του Ολυμπιακού δεν υπάρχει το «σκιάχτρο», δεν υπάρχει αυτός που θα δυσκολέψει τον αντίπαλο, αυτός που θα τον κάνει να το σκεφτεί να πλησιάσει κοντά στο «ερυθρόλευκο» καλάθι.

Μήπως είναι καιρός ο Μπαρτζώκας να δοκιμάσει το «χαρτί» του Βασίλη Καββαδά;
Πάμε τώρα και στη θέση «1». Εκεί, η απουσία του Λο είναι πραγματική καθοριστική. Αυτός αποτελούσε το στήριγμα του Σπανούλη, αυτός έκανε τη διαφορά σε πολλά σημαντικά παιχνίδια κατά το παρελθόν, όποτε έλειπε (απλά θυμηθείτε την απουσία του στον προπερσινό τελικό κυπέλλου και στο ξεκίνημα των περσινών πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό) η ομάδα του γνώριζε την ήττα. Ένας παίκτης με αναμφισβήτητη ποιότητα, ο οποίος «έδενε» άψογα στην περιφέρεια με τον Σπανούλη.
Δεν ξέρουμε αν ο Κόλινς μπορέσει να καλύψει το τεράστιο κενό του Λο, ωστόσο ο χρόνος λειτουργεί τη δεδομένη στιγμή εις βάρος του Ολυμπιακού, καθώς καλείται με νέους παίκτες σε νευραλγικές θέσεις να ανταπεξέλθει σε δύσκολες συνθήκες, αφού το ΤΟΡ-16 δεν είναι «παίξε γέλασε»!
Μέχρι στιγμής, αποδεικνύεται ότι ο Ολυμπιακός είναι «γυμνός» κάτω από τα καλάθια. Εκεί εντοπίζεται, κατά τη γνώμη μας, το πιο σημαντικό πρόβλημα. Από κει και πέρα, ο Ολυμπιακός δεν έχασε από την Μπαρτσελόνα ούτε γιατί ο Ναβάρο έπαιξε καλά τον ρόλο που τον καθιέρωσε, αυτόν του «βομβιστή». Έχασε επειδή δεν είχε ενέργεια και αποτελεσματικότητα στην επίθεση (σε αντίθεση με ό,τι έγινε κόντρα στη Φενέρ) και γιατί στην άμυνα, έχασε κρίσιμα ριμπάουντ όποτε προσπαθούσε να πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής τους Καταλανούς.
Ο δρόμος είναι ακόμα πολύ μακρύς και ο Μπαρτζώκας αργά ή γρήγορα θα ρίξει στη μάχη και τους νέους «αγνώστους Χ» (Κόλινς, Μουν, Καββαδά), ώστε το αποτέλεσμα να είναι τέτοιο που θα επιτρέπει αισιοδοξία για το μέλλον. Ο Ολυμπιακός δείχνει αγχωμένος (παρατηρήσατε χθες πόσο διστακτικοί ήταν αρκετές φορές οι παίκτες του μολονότι μπορούσαν να σουτάρουν χωρίς πίεση), ωστόσο καλείται να επιβεβαιώσει ότι δεν έχει χάσει το «μέταλλο». Εν κατακλείδι, όπως και την προηγούμενη εβδομάδα με την Αρμάνι Μιλάνο, χάθηκε μια μάχη κι όχι ο πόλεμος...