ΒΑΓΓΕΛΗΣ | Η μείωση των μπάτζετ δεν έδιωξε την άγρια ομορφιά!

14:44 7/1/2014 - Πηγή: SuperBasket

Σίγουρα το πρωτάθλημα της Α1 και δη οι "αιώνιοι" αποτελούν το "φιλέτο" του ελληνικού μπάσκετ, όμως ποιος μπορεί να αφήσει σε δεύτερη μοίρα το πρωτάθλημα της Α2; Η οικονομική κρίση και η μη καταβολή της επιχορήγησης από την Πολιτεία, έχει μειώσει ραγδαία τα μπάτζετ και πολλοί το θεωρούν υποβαθμισμένο. Είναι όμως;

Γνώμη μας είναι πως η Α2 θα έχει πάντα τη δική της "αίγλη". Έστω και αν τα μεγάλα της αστέρια αμείβονται πλέον με 25.000-30.000 ευρώ, ενώ πριν από μερικά χρόνια έφταναν ακόμα και στις 90.000-100.000!

Πέρυσι, είδαμε τρεις ομάδες να διεκδικούν την άνοδο μέχρι τέλους και

όλα να κρίνονται στο παιχνίδι της ΑΕΝΚ με τον Φιλαθλητικό. Οι περισσότεροι εκ των πρωταγωνιστών εκείνου του ματς βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Α1, ενώ οι αδερφοί Αντετοκούνμπο έχουν περάσει στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, με τον Γιάννη να εντυπωσιάζει στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.

Φέτος, το ενδιαφέρον είναι ακόμη μεγαλύτερο, λόγω της παρουσίας της ΑΕΚ και του Ηρακλή. Δύο ιστορικών σωματείων, που έχουν αγωνιστεί παλαιότερα στην Ευρωλίγκα και διαθέτουν... λαοθάλασσα πιστών φιλάθλων.

Η "Ένωση" είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστήσει και να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια, ενώ ο "Γηραιός" στέκεται πλέον γερά στα πόδια του μετά από την οικονομική παρακμή και αφήνει θετικές εντυπώσεις, έχοντας χαμηλό μπάτζετ.

Η κίνηση της διοίκησης της ΑΕΚ να αναθέσει πέρυσι την τεχνική ηγεσία στον "πιστό στρατιώτη" του δικέφαλου αετού και γνωστού "δουλευταρά", Βαγγέλη Ζιάγκου, αποδεικνύεται ευεργετική. Το πλάνο διετίας λειτουργεί εξαιρετικά, η ομάδα έχει ρολάρει φέτος από πολύ νωρίς κι αν δεν υπάρξει κάποια απροσδόκητη "κοιλιά", η άνοδος θα επιτευχθεί με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο "κιτρινόμαυρος" τεχνικός δεν θέλησε να αποκτήσει πολλά "βαρύγδουπα" ονόματα από την Α1 που θα... έκοβαν απλά εισιτήρια. Προτίμησε να βασιστεί σε παίκτες-εργάτες (Καράμπουλα, Πολυτάρχου, Δέσπο, Γκιζόγιαννη, Φαλέκα, Τσιότρα), που ξέρουν καλά τις απαιτήσεις της κατηγορία;, προσθέτοντας τις ποιοτικές "πινελιές" του Γιώργου Τσιάκου και του Στέφαν Νίκολιτς, καθώς και κάποιους ταλαντούχους νεαρούς.

Ο Ηρακλής πέρασε ένα δύσκολο καλοκαίρι, λόγω των διαδοχικών παραιτήσεων του Δημήτρη Τσολάκη και του Χρήστου Χρηστίδη, όμως πλέον έχει βρει την ηρεμία του και σε αυτό παίζει σημαντικό ρόλο η οικονομική στήριξη του Σάκη Αποστολίδη, αλλά και η παρουσία στην τεχνική ηγεσία του Στέφανου Πέρκου.

Επιστρέφοντας στους διεκδικητές της ανόδου, φοβερή εντύπωση προκαλεί φέτος η παρουσία του Ψυχικού. Μέσα σε δύο χρόνια το συγκρότημα του Γιώργου Ρεμεντέλα βρέθηκε από τη Γ' Εθνική, όπου ήταν "κολλημένο" για αρκετά χρόνια, στην Α2 και μάλιστα διεκδικεί με μεγάλες αξιώσεις τον προβιβασμό στην πρώτη τη τάξει εθνική κατηγορία.

Σίγουρα, οι νεοφώτιστοι δεν έχουν καταφέρει να "σκορπίσουν" τον τρόμο σε πολλά παιχνίδια, όπως για παράδειγμα κάνει η ΑΕΚ, όμως δείχνουν χαρακτήρα στα δύσκολα και έχουν κερδίσει πολλά ροζ φύλλα στις λεπτομέρειες. Βέβαια, πρέπει να δούμε πώς θα αντιδράσουν και στα μεγάλα ντέρμπι. Μέχρι στιγμής έχουν μια εύκολη ήττα στην Καβάλα και μια οριακή νίκη στο εντός έδρας ματς με τον Κόροιβο.

Ο Νίκος Πέττας είναι και φέτος ο καταλύτης, όμως τίποτα δεν θα γινόταν χωρίς την εμπειρία των Μοσχοβίτη, Παπανικολάου, Πέτρουλα, Σαμοθράκη, αλλά και τις λύσεις του παίκτη-κλειδί, Ντίνου Αχή.

Ομάδα για μεγάλα πράγματα έχει φτιάξει και ο Κόροιβος, που πέρυσι αποτέλεσε τη μεγάλη έκπληξη του πρωταθλήματος, κατακτώντας την τέταρτη θέση και φέτος ψάχνει το βήμα παραπάνω. Το ξεκίνημα με το "4Χ4" έμοιαζε ιδανικό, όμως οι τρεις συνεχόμενες εκτός έδρας ήττες αποσυντόνισαν το συγκρότημα του Βασίλη Νιπεργιάλη.

Το άλλοθι στο ματς με τον Φιλαθλητικό υπάρχει, όμως αυτό που μετράει είναι οι νίκες και οι Ηλείοι ψάχνουν υπερβάσεις για να καλύψουν αυτό το αποτέλεσμα, με τις επικρατήσεις κόντρα σε ΑΕΚ και ΟΦΗ να αποτελούν το ιδανικό εφαλτήριο.

Η εμπειρία από την Α1 των Καρύδα, Κακλαμάνου, Χαρισμίδη, Νοέα, Γκιουλέκα, Λυμπάρη, Στυλιανού είναι σημαντική, ενώ η έλευση του Γαλιώτου "θωρακίζει" την φροντ λάιν. Ο κόσμος δίνει μεγάλη δύναμη στον Κόροιβο, κι αυτό αποδείχτηκε περίτρανα κόντρα στην ΑΕΚ.

Μεγάλο κεφάλαιο για την κατηγορία είναι και η Καβάλα, που ξεκίνησε με το τραγικό 1-3 στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές, λόγω της ελλειμματικής εμπειρίας του κατά τ' άλλα ικανότατου, Θωμά Νίκου, σε συνθήκες... Α2, όμως η συνέχεια είναι... αήττητη, χάρη στην παρουσία του Γιάννη Τζήμα. Ο Λαρισαίος τεχνικός αποτελεί "εγγύηση" για τους Μακεδόνες, όμως τα αρχικά "στραβοπατήματα" ενδέχεται να αποδειχθούν... μοιραία.

Βέβαια, ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα και ρυθμιστής για πολλά πράγματα θα είναι το μεγάλο ντέρμπι της 12ης αγωνιστικής με τον Κόροιβο, όπου ο Τζήμας θα υποδεχθεί τα... παιδιά του Κακλαμάνο, Χαρισμίδη, Γκιουλέκα, με στόχο να πάρει τη νίκη που θα τον βάλει γερά στο κόλπο της ανόδου.

Το υλικό που έχει στα χέρια του είναι εξαιρετικό και με κύριους εκφραστές τους Αγγελακόπουλο, Καραποστόλου, Κατσαρέ, Καλαμπάκα, Τότσιο και Κρστέφσκι, θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο για τις δύο προνομιούχες θέσεις. Αλλιώς, θα οργανώσει την ομάδα σωστά για την επόμενη χρονιά.

Ο Φίλιππος Βέροιας αποτελεί μία από τις μεγάλες εκπλήξεις της κατηγορίας, αν και το ρόστερ του άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας στο κοινό της πόλης. Η πρώτη παρουσία του συλλόγου στην Α2 δημιούργησε απαιτήσεις και απ' ό,τι φαίνεται ο Δημήτρης Γκίμας και οι παίκτες του διαχειρίζονται σωστά τις δύσκολες συνθήκες.

Άπαντες ευελπιστούν πως η εντός έδρας ήττα από τον Ηρακλή θα αποτελέσει μια κακή παρένθεση, όπου έπαιξε σημαντικό ρόλο η απουσία του βασικού πλέι μέικερ, Λευτέρη Ακεψιμαΐδη. Το εκτός έδρας ματς της 11ης αγωνιστικής με αντίπαλο το Ψυχικό αποτελεί ιδανική ευκαιρία για την... επιστροφή.

Φοβερή πορεία, βάσει του χαμηλού τους μπάτζετ πραγματοποιούν ο ΟΦΗ και το Παγκράτι, με την "σφραγίδα" των προπονητών τους Φώτη Τακιανού και Ντίνου Καλαμπάκου, αντίστοιχα, να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Οι Κρητικοί έχουν καταφέρει να φτιάξουν μία ομάδα από το... μηδέν, η οποία κοιτάζει στα μάτια όποιον κι αν αντιμετωπίζει, ενώ οι "ροσονέρι" βασίζονται στην εμπειρία του Βασιλόπουλου, του Κουτρούλια, του Δέδε, του Ράπτη, του Μιχάλογλου οι οποίοι συνυπάρχουν αρμονικά με τα φοβερά... μωρά του Καλαμπάκου.

Το 50% επιτυχίας αμφοτέρων αποτελεί αναμφισβήτητα υπέρβαση και "φάρο" για πολλές ομάδες. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Αρκαδικό, που εμπιστεύεται για δεύτερη σεζόν τον Γιάννη Καστρίτη, με τα αποτελέσματα, αλλά και την αγωνιστική υγεία που εκπέμπει η ομάδα να τον δικαιώνουν.

Το Λαύριο πέρυσι εντυπωσίασε, παρά τις αποχωρήσεις βασικών του παικτών, όμως φέτος προβληματίζει με την παρουσία του. Η εμφάνιση στο Μετς ήταν κακή και αποτέλεσε τη συνέχεια κάποιων αρνητικών αποτελεσμάτων. Οταν κουράζονται οι Σάκης Γιαννακόπουλος και Γιάννης Κακιούζης τα πράγματα δυσκολεύουν και το πρόβλημα στο κομμάτι της οργάνωσης του παιχνιδιού είναι εμφανές.

Βέβαια, οι δυνατότητες της ομάδας είναι πολλές και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τις καλές παρουσίες στο ξεκίνημα σε Ψυχικό και Τρίπολη, καθώς και στο Λαύριο με Ικάρους Σερρών, Φιλαθλητικό.

"Μυστήριο τρένο" είναι ο Φιλαθλητικός, που έχει ηττηθεί στα περισσότερα παιχνίδια με αντιπάλους ανάλογης δυναμικότητας, όμως έχει πετύχει νίκες-υπερβάσεις κόντρα σε Κόροιβο και Φίλιππο Βέροιας (αμφότερες οι ομάδες εξέφρασαν βέβαια έντονα παράπονα για τη διαιτησία), παρά την αποχώρηση του Θανάση Αντετοκούνμπο. Το υλικό είναι τόσο νεανικό και μόνο και μόνο που η ομάδα του Ζωγράφου στέκεται στην κατηγορία σημαίνει πολλά για τη δουλειά που γίνεται.

Καλό ξεκίνημα πραγματοποίησαν οι Ίκαροι Σερρών, που άλλαξαν ριζικά το προφίλ τους, ρίχνοντας αισθητά τον μέσο όρο ηλικίας, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη και πλέον βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις. Παρά τις αποχωρήσεις βασικών παικτών, ο Νίκος Οικονόμου έχει μοιράσει ρόλους, σε πολλά παιχνίδια η ομάδα παίζει καλά, όμως η έλλειψη εμπειρίας φέρνει ήττες.

Προβληματικός είναι φέτος και ο Ερμής Λαγκαδά, με τον Τάκη Ξουρίδα να μην κάνει τόσο καλό σχεδιασμό και την ομάδα να μένει στο τέλος χωρίς "καθαρόαιμο" σέντερ. Η επιστράτευση του Παντελή Παπαϊωακείμ δίνει κάποιες λύσεις, όμως δεν συγκρίνεται με τίποτα με τον περσινό ηγέτη, Γιώργο Αναγνωστόπουλο.

Ο τραυματισμός του Αλέξανδρου Σιγκούνα έφερε απώλειες βαθμών και η επιστροφή του, σε συνδυασμό με την παρουσία του Στάθη Καμαράκη στην τεχνική ηγεσία, λίγο έλειψε να φέρουν το "μπαμ" κόντρα στο Ψυχικό.

Πάντως, οι πράσινοι εξακολουθούν να έχουν "σφυγμό" και θα παλέψουν για την σωτηρία τους, που είναι στα δικά τους χέρια, καθώς στις πρώτες αγωνιστικές έβγαλαν "βαρύ" πρόγραμμα και πλέον θα έχουν αρκετούς αγώνες στα μέτρα τους. Η φερεγγυότητα της διοίκησης αποτελεί το κλειδί που η ομάδα κρατιέται ενωμένη, παρά την κακή πορεία.

Μεγάλη απογοήτευση του πρωταθλήματος είναι η ΚΑΠ, που πέρυσι είχε αξιόλογη παρουσία στην "παρθενική" της χρονιά στην Α2, όμως φέτος έχει κάνει... πισωγύρισμα, χάνοντας σχεδόν όλους τους παίκτες της. Το... γυαλί με τον Νίκο Χατζηπανηγύρη έχει "σπάσει" εδώ και καιρό και τα άσχημα αποτελέσματα φαίνεται πως θα φέρουν το τέλος εποχής του.

Οι διοικούντες την ομάδα δεν παραδίδουν τα "όπλα", ενισχύοντας το ρόστερ με τον Μάκη Νικολαΐδη, όμως τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα και θα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα για να γυρίσει ο "τροχός".

Τι κρατάμε από τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα του πρωταθλήματος; Καταρχάς, το γεγονός πως το πρωτάθλημα δεν είναι πολλών διαφορετικών... ταχυτήτων, όπως συνέβαινε κατά το παρελθόν.

Η "ψαλίδα" έχει κλείσει αρκετά και τα περισσότερα παιχνίδια είναι αμφίρροπα. Συν τοις άλλοις, φέτος βλέπουμε περισσότερες ομάδες να διεκδικούν την άνοδο, με την ΑΕΚ, το Ψυχικό, τον Κόροιβο και την Καβάλα να ετοιμάζονται για μεγάλες μάχες και τον Φίλιππο Βέροιας να κάνει μεγάλες "ζημιές", ειδικά στην έδρα του.

Η προσέλευση του κόσμου στα περισσότερα γήπεδα είναι εντυπωσιακή και σίγουρα η παρουσία της ιστορικής, ΑΕΚ, αποτελεί πόλο έλξης. Αυτό που θα θέλαμε θα ήταν... περισσότερη επαρχία, καθώς αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο έξι ομάδες εκτός των δύο μεγάλων αστικών κέντρων. Εκεί, ο κόσμος... διψάει για μπάσκετ και τα κλειστά της Αμαλιάδας, της Καβάλας, της Βέροιας, της Τρίπολης, του Ηρακλείου και των Σερρών ζουν μεγάλες στιγμές.

Παρότι βρισκόμαστε ακόμα στις αρχές του νέου έτους, το θερμόμετρο της αγωνίας έχει αρχίζει και ανεβαίνει, οι μονομάχοι ετοιμάζονται για άλλες 16 στροφές και η αδρεναλίνη στις τάξεις των πιστών... εραστών της Α2 εκτοξεύεται στα ύψη. Ας ελπίσουμε η συνέχεια να είναι ανάλογη σε ένα πρωτάθλημα που πάντα έχει τη δική του... άγρια ομορφιά!