Αλκαράθ: Ο…Thanos του πλανήτη τένις

18:05 24/7/2023 - Πηγή: Tennis24

“Τον τελευταίο χρόνο όλοι μιλάνε ότι το παιχνίδι του (σ.σ Αλκαράθ) συμπεριλαμβάνει στοιχεία του Ρότζερ (Φέντερερ), του Ράφα (Ναδάλ) και δικά μου. Συμφωνώ με αυτό. Νομίζω πως έχει πάρει τα καλύτερα στοιχεία και των τριών μας.”

Αυτό είναι ένα μέρος από τις δηλώσεις του Νόβακ Τζόκοβιτς, μετά τον τελικό του Wimbledon, γεγονός που μου έδωσε την αφορμή να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο. 

Η σύμπτωση είναι ότι μια ημέρα μετά και πάνω

στη χαλάρωση από τις δύσκολες (δημοσιογραφικά) 2 εβδομάδες του Wimbledon, έτυχε να δω μια ταινία της Marvel με πρωταγωνιστή τον Τιτάνα της φυλής των Eternals (Thanos), o οποίος ήθελε να καταστρέψει το μισό σύμπαν (για να επέλθει η απόλυτη ισορροπία) και να κυριαρχήσει (αν λέω κάτι που δεν ισχύει ας με διορθώσουν οι φαν των ταινιών της Marvel).

Για να συμβεί όμως αυτό και να μπορέσει να κερδίσει όλους τους σούπερ-ήρωες που θέλουν να τον σταματήσουν, πρέπει να συλλέξει 6 σημαντικά στοιχεία: Πνεύμα, Ψυχή, Χρόνο, Δύναμη, Χώρο και Πραγματικότητα. Όλα αυτά τα τοποθετεί σ’ ένα γάντι που φοράει στο χέρι του για να γίνει άτρωτος. 

Ελπίζω να καταλάβατε πάνω κάτω τη μεταφορά και ποιος ήταν ο κύριος Thanos και ποια η συσχέτιση με τον Κάρλος Αλκαράθ και τη δήλωση του Νόβακ Τζόκοβιτς. 

Προσοχή! Δεν μπαίνω σε μονοπάτια σύγκρισης! Ναι συμφωνώ κι εγώ με τον Τζόκοβιτς ότι έχει αυτά τα καλά στοιχεία από τους Big-3. Ωστόσο, το πώς θα τα αξιοποιήσει είναι άλλο θέμα συζήτησης. 

Ο Αλκαράθ λοιπόν εκτιμώ ότι έχει στο δικό του γάντι, την ευφυΐα του Ρότζερ Φέντερερ, τη μαχητικότητα του Ράφα Ναδάλ και το μεντάλιτι του Νόβακ Τζόκοβιτς. Αυτά τα τρία στοιχεία τα είδαμε, σε όλο τους το μεγαλείο, στον τελικό του Wimbledon. 

Όταν βρίσκεσαι πίσω στα set μ’ ένα “βαρύ” 6-1 κόντρα στον Τζόκοβιτς, σε μια επιφάνεια που ο Σέρβος την ξέρει καλύτερα από τον καθένα, τον οδηγείς σε tie-break στο 2ο set εκεί όπου μετράει 15/15 και στο τέλος καταφέρνεις να τον κερδίσεις στα 5 set σ’ ένα court που είχε ξεχάσει τι θα πει ήττα, τότε ναι δείχνεις ότι είσαι φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα. 

Και όλα αυτά μερικές εβδομάδες μετά από την ψυχολογική κατάρρευση του Ισπανού στον ημιτελικό του Roland Garros κόντρα στον Τζόκοβιτς. 

Το παρελθόν που έδειχνε το μέλλον

Ο Αλκαράθ γεννήθηκε στο Ελ Παλμάρ, ένα χωρίο 24.000 κατοίκων που ανήκει στον Δήμο της Μούρθια, μέσα σε μια οικογένεια που λατρεύει το τένις. Ο παππούς ήταν το πρώτο μέλος της τοπικής τενιστικής λέσχης, ο μπαμπάς ημι-επαγγελματίας και φιναλίστ στο εθνικό πρωτάθλημα και υπεύθυνος ακαδημίας τένις. 

Με αυτό το υπόβαθρο και γεννημένος σε μια χώρα που έχει πρότυπο τον Ράφα Ναδάλ, ο Αλκαράθ δεν άργησε να ερωτευτεί παράφορα το τένις. Μάλιστα δεν άργησε καθόλου. Μόλις 3 ετών πήρε ρακέτα στα χέρια του και από τότε δεν την άφησε. 

“Από μικρό παιδί ήταν ξεκάθαρο τι ήθελε να γίνει. Είχε ένα καθορισμένο όραμα για το πόσο μακριά ήθελε να φτάσει κι αυτό δεν είναι εύκολο γιατί ως παιδί ή ως έφηβος οι επιθυμίες σου τείνουν να κυμαίνονται”, είχε πει στην El Pais η αθλητική ψυχολόγος του Αλκαράθ, Ζοζεφίνα Κουτίγιας η οποία τον είχε αναλάβει από την ηλικία των 8 ετών μέχρι τα 16, για να συμπληρώσει λέγοντας: “Ο Καρλος δεν ήθελε να είναι απλά καλός, ήθελε πάντα να είναι ο καλύτερος.”

Ο καθοριστικός ρόλος του Φερέρο

Η πρώτη ύλη ήταν έτοιμη. Η διάθεση υπήρχε, ο ενθουσιασμός επίσης ήταν εκεί. Αυτό που έλειπε ήταν ο άνθρωπος ο οποίος θα έπαιρνε το (αδιαμφισβήτητο) ταλέντο και με τη δική του δουλειά και το δικό του πλάνο, θα δημιουργούσε έναν ολοκληρωμένο παίκτη. 

Η τύχη του Αλκαράθ αφέθηκε (και με λευκή επιταγή παρακαλώ) στα χέρια του πρώην Νο1 του κόσμου (Σεπτέμβριος 2003), κατόχου του Roland Garros (2003), φιναλίστ του US Open (2003) και ημιφιναλίστ του Australian Open (2004), Χουάν Κάρλος Φερέρο. 

Θυμίζω ότι ο Φερέρο είχε αναλάβει (για μικρό χρονικό διάστημα) τον Αλεξάντερ Ζβέρεφ (Νο3 τότε) μια συνεργασία η οποία έληξε άδοξα με την ιδιοσυγκρασία του Ισπανού να μην ταιριάζει με αυτή του Γερμανού, που φάνηκε (εκείνο το διάστημα) να έχει στο μυαλό του και άλλα πράγματα εκτός του τένις.

“Ήταν κάτι διαφορετικό από αυτό που είχα συνηθίσει. Δεν είναι το ίδιο με τον Ζβέρεφ, ο οποίος τότε ήταν στο Νο3 του κόσμου. Με τον Κάρλος είχαμε να κάνουμε πολλά. Ήταν ένας νεαρός που είχε πολλές δυνατότητες, αλλά ήταν αρκετά παρορμητικός στο παιχνίδι του. Αυτό είναι κάτι που έχουμε βελτιώσει. Νιώθω ότι το παιχνίδι του Κάρλος είναι ακόμα στο 60%.”, είχε πει ο Φερέρο σε συνέντευξη στo ισπανικό Μέσο Teledeporte μετά τη νίκη του Αλκαράθ στο Miami Masters το 2022. 

Η συνεργασία των δύο ξεκίνησε το 2018, αλλά και νωρίτερα ο Φερέρο παρακολουθούσε από κοντά τον Αλκαράθ και τον συμβούλευε όταν ο νεαρός Ισπανός είχε πάει στις ακαδημίες του σε ηλικία 12-13 ετών. 

Η “χημεία” Φερέρο και Αλκαράθ είναι μοναδική. Ο Φερέρο είναι ο δεύτερος πατέρας του Ισπανού, κάτι το οποίο έχει αναφέρει και ο ίδιος και ο (ίσως) πιο σημαντικός παράγοντας γι’ αυτό που βλέπουμε από τον Αλκαράθ, τόσο εντός όσο κι εκτός court. 

Το…πυροτέχνημα που έφτασε στα 2 Grand Slam 

O Αλκαράθ μας συστήθηκε αρχικά με την κατάκτηση του 1ου τίτλου στην καριέρα του στο Ούμαγκ της Κροατίας τον Ιούλιο του 2021, αλλά ουσιαστικά έκανε αισθητή την παρουσία του στο US Open της ίδια χρονιάς σημειώνοντας τη μεγαλύτερη νίκη στην καριέρα του κόντρα στον Στέφανο Τσιτσιπά μετά από ένα επικό παιχνίδι. 

Αρκετοί τον αποκάλεσαν “πυροτέχνημα”, άλλοι “κάτσε να δούμε”, ακόμα και γνωστοί δημοσιογράφοι του εξωτερικού έσπευσαν να αμφισβητήσουν την εξέλιξή του, με τον Ισπανό να μετράει, 2 χρόνια μετά 2 Grand Slams και 12 τίτλους συνολικά. Το ερώτημα είναι: Υπάρχουν άνθρωποι που παρακολουθούν τένις και “μισούν” ή “αντιπαθούν” τον Αλκαράθ; 

Η αίσθηση που έχω είναι πως όχι δεν υπάρχουν. Προσωπική άποψη είναι ότι δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να μην έχει πει για τον Αλκαράθ: “τι πόντο έβγαλε πάλι ρε το κ@λ@παιδ@”. Όταν αντιπαθείς κάποιον ή μισείς κάποιον δεν τα λες αυτά. Απλά περιμένεις την ώρα που ο αγαπημένος σου παίκτης θα τον αντιμετωπίσει για να τον νικήσει και πιστέψτε με ότι γνωρίζω αρκετούς φαν που δεν το θέλουν (πλέον) αυτό. 

Ο Αλκαράθ δεν ήταν ποτέ πυροτέχνημα. Ήταν μια τεράστια πέτρα που ήρθε με δύναμη και έσκασε στην… ήρεμη λίμνη των NextGen, οι οποίοι βλέποντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξεπεράσουν τους Big-3 απλά περίμεναν την αποχώρησή τους για να πάρουν τα ηνία.

Αυτό ήταν ουσιαστικά που ενόχλησε. Ο Αλκαράθ απλά ενοχλεί. Κάτι που έκανε και ο Ναδάλ όταν εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά στον Φέντερερ, τον κοίταξε στα μάτια και με περίσσιο θράσος τον αμφισβήτησε και τον ανάγκασε να αλλάξει ολόκληρη τη φιλοσοφία του και το παιχνίδι του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει εκείνον τον περίεργο τύπο με τα κάπρι και τα αμάνικα που ήρθε να αλλάξει τα πάντα.

Ο Τζόκοβτς ήταν άλλη ιστορία. Δεν έκανε ποτέ “κρότο”. Απλά λειτουργούσε μεθοδικά και αθόρυβα. Έβλεπε τις αδυναμίες των Fedal, δούλευε πάνω σε αυτές και διόρθωνε τις δικές του κι όταν ήρθε η ώρα δεν άφησε τίποτα όρθιο. Ήταν σίγουρος για την κάθε του κίνηση. Είχε αναλύσει τα πάντα και κατάφερε να κυριαρχήσει. 

Ζητείται αντίπαλος για τον Αλκαράθ; 

Η ερώτηση που τέθηκε αμέσως μετά τον τελικό του Wimbledon. Προσωπικά θεωρώ ότι για 1-2 χρόνια ακόμα ο Αλκαράθ δεν θα έχει αντίπαλο. Δεν λέω ότι δεν θα χάσει ξανά από κανέναν! Λέω ότι αν βρεθεί σε court και παίξει στο 100% δεν θα μπορεί να τον κερδίσει κανείς. Είμαι ξεκάθαρος σε αυτό. 

Αυτός που θα κοντράρει στα ίσια τον Αλκαράθ αυτή τη στιγμή μπορεί να παίζει στα πρωταθλήματα της Tennis Europe. Να μην έχει τελειώσει το σχολείο ακόμα. Από τους παίκτες που υπάρχουν τώρα στο Tour δεν είμαι και τόσο αισιόδοξος. Θα πρέπει να αλλάξουν πολλά για να γίνουν ανταγωνιστικοί ως προς τον Ισπανό, θα πρέπει να δουν το τένις πάνω από αυτούς και δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο έχουν αυτήν την πνευματική ικανότητα και βασικά τη διάθεση να το κάνουν. 

Ωστόσο, αν δεν βρεθεί αντίπαλο δέος για τον Αλκαράθ τότε ο Ισπανός θα πρέπει να βρει λύση σε  αυτό το τεράστιο πρόβλημα. Αναλογιστείτε τι θα έκανε ο Φέντερερ αν δεν υπήρχαν Ναδάλ και Τζόκοβιτς ή έστω ο ένας εκ των δύο. Θα έπαιζε μέχρι τα 34-35 το πολύ και αντίο. 

Φανταστείτε να υπήρχε μόνο ο Ναδάλ. Θα έκανε στα 37 επέμβαση στο ισχίο για να επιστρέψει; Γιατί για ποιο λόγο; Μπορεί και να το έκανε. Η λογική ωστόσο λέει ότι με τόση μεγάλη διαφορά που θα είχε από τους υπόλοιπους τα κίνητρα δεν θα ήταν τόσο ισχυρά. 

Ο Αλκαράθ έχει το γάντι με τα τρία στοιχεία των Big-3, αυτό το επιβεβαίωσε και ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Ωστόσο, θα πρέπει να ξέρει να το αξιοποιήσει γιατί αλλιώς θα βρεθούν οι σούπερ-ήρωες που θα του το πάρουν και τότε ο Ισπανός θα έχει την ίδια κατάληξη με τον Thanos…

Θάνος Σταθόπουλος

The post Αλκαράθ: Ο…Thanos του πλανήτη τένις appeared first on Tennis24.