Η άποψή μου: “Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στο Ελληνικό τένις”

Κάθε τετραετία, το έτος των Ολυμπιακών Αγώνων, διακρίνω μία κινητικότητα στην Ε.Φ.Ο.Α., ενέργειες και δράσεις που λείπουν κατά τα άλλα χρόνια, στα οποία δεν υπάρχουν εκλογές για την προεδρία.

Ο κίνδυνος να μεταφραστεί αυτή η συμπεριφορά σαν ψηφοθηρική και χωρίς υπεραξία για την ανάπτυξη του αθλήματος είναι τεράστιος. Στο τένις, για τους διοικούντες προφανώς το “πολιτικό κόστος” της απραξίας

είναι πολύ μικρό, και εύλογο αν με ρωτήσετε και αναρωτηθείτε και εσείς για την διαδικασία εκλογής.

Η συνταγή για την εκλογική νίκη σε μία μικρή χώρα με λίγους συλλόγους είναι απλή: τάζουν γενικά, τάζουν αναθέσεις αγώνων ή και “θέσεις” μόνο, αν τύχει (συν)δημιουργούν και συλλόγους και έχουν σχεδόν το 50% στο τσεπάκι τους. Από εκεί και πέρα κάνουν το ελάχιστο απαραίτητο διοικητικά και περιμένουν την επόμενη τετραετία, όπου θα “κινηθούν” και πάλι ώστε να διαχωρίσουν ποιοι είναι μαζί μας και ποιοι απέναντι μας, με τα ανάλογα “καρότα” και “μαστίγια”.

Αυτή είναι η νόμιμη διαδικασία, η οποία κάθε φορά έχει τους ίδιους “πελάτες” δηλαδή τους γονείς των αθλούμενων κατά κύριο λόγο, οι οποίοι λόγω της φύσης ενασχόλησης των παιδιών τους, για λίγα χρόνια μόνο στο “κουρμπέτι”, δυσανασχετούν, παραπονιούνται, μέχρις ώσπου το σύστημα να τους φτύσει έξω από τον χορό, οπότε “δε βαριέσαι”. Οι έξυπνοι παράγοντες το γνωρίζουν αυτό, για αυτό το τένις παράγει ένα “παραγοντοκεντρικό” μοντέλο.

Η γνώμη μου είναι πως ελάχιστοι από αυτούς που τους επηρεάζει άμεσα θα ασχοληθούν με τα κοινά της αντισφαίρισης, θεωρούν το σύστημα που επικρατεί αυτονόητο, και πως δύσκολα αλλάζει, ενώ το πρώτο βήμα για μία αλλαγή είναι πανεύκολο: η εγγραφή στα μητρώα μελών των συλλόγων τους.

Οι προπονητές από την άλλη, είναι σε ακόμα χειρότερη μοίρα. Τους παρομοιάζω σαν “άθλιες” και “αλυσοδεμένες” φιγούρες, η οποίες είναι αναγκασμένες να πρωταγωνιστούν στο ίδιο κακό έργο ξανά και ξανά με το ίδιο προβλεπόμενο τραγικό τέλος, ανίκανες να αντιδράσουν στην αλλαγή “σκηνοθεσίας” γιατί ο “παραγωγός” δεν έχει όραμα.

Παρατηρώντας αυτές τις καταστάσεις, τα αθλήματα που ανταγωνίζονται το τένις χειροκροτούν ένθερμα.

Εν έτη 2024, έχοντας 40 χρόνια τένις στην πλάτη, διακρίνω για πρώτη φορά, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Αυτό το κατάλαβα διαβάζοντας με λύπη τις προσωπικές επιθέσεις χαμηλότατου επιπέδου, γεμάτες χλευασμό, που εξαπέλυσε το μεγάλο boss του ελληνικού τένις στον μεγαλύτερο (και μοναδικό) αντίπαλο του μέσω κοινωνικών δικτύων.

Αυτό για μένα αποδεικνύει φόβο κυρίως. Αν είχα παράξει έργο στο άθλημα που υπηρετώ αντίστοιχο του μεγέθους των δεκαετιών που υπήρξα στο τιμόνι του, δεν θα υπήρχε λόγος να φοβηθώ τίποτα και κανέναν, είτε παρέμενα στη θέση μου είτε με διαδεχόταν άλλος. Θα άφηνα τα έργα μου και τον σεβασμό στο άθλημα να μιλήσουν.

Θεωρώ πως ένα από τα πιο σοβαρά και αποτελεσματικά έργα που έγιναν την τελευταία δεκαετία ήταν η ανάπτυξη της πλατφόρμας e-efoa.gr. Αλλά στην εποχή της πληροφόρησης/πληροφορικής έπρεπε να γίνουν πολύ περισσότερα.

Υπήρχαν εργαλεία, τα οποία έξυπνες Ομοσπονδίες άλλων (ισάξιων σε πληθυσμό χωρών) χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα στο έπακρο, ώστε να (αυτο-)χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη του αθλήματος. Με έξυπνες κινήσεις, κάποιες Ομοσπονδίες με πληθυσμιακά μικρότερο μέγεθος από την Ελλάδα αντλούν ετησίως ένα επταψήφιο αριθμό σε ευρώ, τα οποία επανεπενδύουν για την περαιτέρω αναβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχουν.

Και στην Ελλάδα θα ήταν εφικτό αυτό, γιατί, επιτρέψτε μου να το πω “λεφτά υπάρχουν”, και δεν εννοώ κρατικές και εταιρικές χορηγίες. Οι δεύτερες παρεμπιπτόντως, θα έρθουν μόνο επειδή θα εμπιστευτούν σοβαρούς, έντιμους και ανιδιοτελείς ανθρώπους σε θέσεις διοίκησης ενός αθλήματος. Η άποψη μου είναι πως αυτή η εμπιστοσύνη έχει χαθεί στο ελληνικό τένις.

Επειδή η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία, ελπίζω, σαν τις “άθλιες” φιγούρες του ελληνικού θιάσου αντισφαίρισης η επόμενη διοίκηση να έχει ανοιχτό μυαλό, όρεξη και όραμα, να αγαπάει και να σέβεται το άθλημα και όχι την καρέκλα, ώστε να επιτευχθεί μία επανεκκίνηση που τόσο χρειάζεται η ελληνική αντισφαίριση.

Χρήστος Χριστόπουλος – προπονητής τένις, ιδρυτής του Kalamata Tennis Garden

“Η άποψή μου” είναι μια θεματική στήλη του Tennis24, ικανοποιώντας έτσι την “ανάγκη” των αγνών φιλάθλων να εκφράσουν την γνώμη τους για οποιοδήποτε θέμα (τενιστικό) τους απασχολεί.

Τα κείμενα τα οποία θα αποστέλλονται ηλεκτρονικά στο info@tennis24.gr, θα πρέπει να είναι ολοκληρωμένα, με ονοματεπώνυμο, συντακτικά ορθά (τόνους, διαστήματα, παράγραφοι, όχι κεφαλαία) και φυσικά να σέβονται τον αναγνώστη και το ίδιο το άθλημα, σε κόσμιο και τενιστικό πλαίσιο. Aν θέλετε να επισυνάψετε και μια φωτογραφία της αρεσκείας σας, θα πρέπει να έχει διάσταση πάνω από 1050×600 pixels σε jpg μορφή, διαφορετικά θα επιλέξουμε εμείς μια αντιπροσωπευτική για το άρθρο σας.

The post Η άποψή μου: “Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στο Ελληνικό τένις” appeared first on Tennis24.

Keywords
Τυχαία Θέματα