Μόνικα Σέλες: Το παραμύθι με το λυπηρό τέλος – VIDEO

15:20 30/4/2020 - Πηγή: Tennis24

Υπήρξε νούμερο 1 του πίνακα της παγκόσμιας κατατάξης, έχοντας κατακτήσει 9 Grand Slam (4 Australian Open, 3 French Open, 2 US Open). Είχε συνολικά 53 τίτλους καριέρας, ενώ το ατομικό της ρεκόρ νικών είναι 595-122. Το 1990 έγινε η μικρότερη σε ηλικία τενίστρια που κατακτά το French Open, όταν ήταν ακόμα 16 χρονών

Τα πρώτα βήματα

Η Μόνικα Σέλες γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1973 στο Νόβι Σαντ της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας (τωρινή Σερβία).

Ο πατέρας της Κάρολι Σέλες ήταν αυτός που την ώθησε από πολύ νωρίς στον χώρο του τένις. Η Μόνικα έπιασε ρακέτα για πρώτη φορά στην ηλικία των 6 και με προπονητή τον πατέρα της έκανε τα πρώτα της βήματα στο άθλημα που της έδωσε τα πάντα και που λίγο έλειψε να της κοστίσει ακόμα και την ίδια της τη ζωή.

Η πιτσιρίκα, τότε, Σέλες πήρε τον πρώτο της τίτλο σε ηλικία 9 ετών. Η αλήθεια είναι (όπως είχε δηλώσει και η ίδια) πως δεν κατανοούσε πλήρως τους κανόνες του τένις όταν κατακτούσε το τρόπαιο, αλλά αυτό δεν φάνηκε να την πτοεί. Στα 11 της σηκώνει στον ουρανό του Miami το πιο σημαντικό τρόπαιο που υπήρχε στην κατηγορία της. Η κατάκτηση του Orange Bowl απ’την νεαρή Σέρβα κίνησε το ενδιαφέρον του Νικ Μπολετιέρι, ο οποίος είχε ιδρύσει την κορυφαία ακαδημία τένις στις ΗΠΑ. Εν έτη 1986 η οικογένεια Σέλες μετακομίζει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερική, έτσι ώστε η μικρή Μόνικα να εγγραφεί στις ακαδημίες Μπολετιέρι και να προπονηθεί για περίπου 2 χρόνια.

Όταν γύρισε στην Πρώην Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας ήταν ήδη γνωστή στη χώρα της και όχι μόνο. Με τη βοήθεια ενός διάσημου τραγουδιστή της εποχής, ανοικοδομεί ένα γήπεδο τένις στο πίσω μέρος του σπιτιού της και προπονείται εκεί εντατικά, ενώ συγχρόνως είχε εγγραφεί και στο περίφημο ιδιωτικό σχολείο της Σόνια Μαρίνκοβιτς, στην Γκρμπάβιτσα.

Το μεγάλο μπαμ

Σε ηλικία μόλις 14 ετών (1988) η Σέλες γίνεται επαγγελματίας τενίστρια και ήδη ο κόσμος του τένις μιλάει για μια πολλά υποσχόμενη νεαρή αθλήτρια. Το 1989 κάνει την έκπληξη και φτάνει στα ημιτελικά του Rolland Garros, χάνοντας εκεί όμως απ΄το Νο1 της εποχής, Στέφι Γκραφ. Στα τέλη της ίδιας χρονιάς βρέθηκε στην 6η θέση της παγκόσμιας κατάταξης της WTA. Τον αμέσως επόμενο χρόνο η Σέλες παίρνει την προσωπική της ρεβάνς απ’την Γκραφ, την οποία κέρδισε σε έναν ανεπανάληπτο τελικό του French Open με 7-6, 6-4 και έγινε έτσι η νεαρότερη τενίστρια που κατακτά το συγκεκριμένο τρόπαιο σε ηλικία μόλις 16 ετών και 6 μηνών.

Τα πράγματα ήταν απλά. Ένα νέο αστέρι είχε ήδη γεννηθεί στη διεθνή σκηνή του παγκόσμιου τένις και ο κόσμος είχε γνωρίσει για τα καλά την υπέρμετρα φιλόδοξη Μόνικα Σέλες.

Την τριετία 1990-93΄ η Σέλες πραγματοποίησε το απόλυτο όνειρο που θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε τενίστρια. Τον Ιανουάριο του 1991 η νεαρή Μόνικα κατακτά το Australian Open απέναντι στην τεράστια τότε Μαρτίνα Ναβρατίλοβα και τυγχάνει συνάμα καθολικής αναγνώριση απ’τον κόσμο του τένις. Μάλιστα, δύο μήνες μετά, εκθρονίζει απ’την 1η θέση του παγκόσμιου πίνακα κατάταξης την Στέφι Γκραφ και απολαμβάνει την μοναξιά της πρωτιάς. Η Σέλες κατακτά αμέσως μετά το Wimbledon και το US Open, δύο Grand Slam, τα οποία υπερασπίζεται και τον επόμενο χρόνο κατακτώντας τα εκ νέου. Τότε, έχασε μόνο το British Open απ’την μόνιμη αντίπαλό της, Στέφι Γκραφ.

Την περίοδο 1991-93’ η Σέλες με ρεκόρ 159 νίκες – 12 ήττες και με ένα επιμέρους 55-1 στα Grand Slam θεωρείται η απόλυτη τενίστρια της εποχής. Το ποσοστό επιτυχίας της άγγιζε το 93%. Είχε ήδη καπαρώσει την 1η θέση στον σχετικό πίνακα κατάταξης των γυναικών, ενώ είχε κατακτήσει 22 τίτλους απ’τα 34 τουρνουά που έλαβε μέρος την διετία εκείνη, χάνοντας μόνο έναν τελικό!

Το χτύπημα

Στα τέλη του Απρίλη του 1993 σημειώθηκε μία απ’τις μελανότερες στιγμές του παγκόσμιου τένις. Μια απλή στιγμή, η οποία έμελλε να αλλάξει τα πάντα στην ζωή της Μόνικα Σέλες. Λένε πως η νεαρή Μόνικα ξεχώριζε, όχι μόνο για τον τρόπο που έπαιζε και κέρδιζε στο τένις, αλλά και για τον τρόπο που κέρδιζε στη ζωή. Όλοι μιλούσαν για ένα απ’τα καλύτερα κορίτσια στον χώρο…όλοι εκτός από έναν.

Κατά τη διάρκεια του τουρνουά του Αμβούργου η Σέλες αντιμετώπιζε την Μαγκνταλένα Μαλέεβα στα προημιτελικά και προηγούνταν με 6-4, 4-3, την ώρα που ο Γκίντερ Πάρτσε, ένας 38χρονος οπαδός της Στέφι Γκραφ, αποφάσιζε να αλλάξει τη ζωή της ανυποψίαστης Σέρβας μια για πάντα. Ο Πάρτσε διέσχισε τις κερκίδες, φτάνοντας άνετα στον αγωνιστικό χώρο, την ώρα που η Σέλες ετοιμαζόταν να μπει στο τερέν. Ο γερμανός, και ενώ η Σέλες είχε γυρισμένη την πλάτη, την κάρφωσε με μαχαίρι ακριβώς κάτω απ΄το σβέρκο.

Η εκκωφαντική κραυγή της Σέλες έκανε τους πάντες να γυρίσουν προς το μέρος της και να αντικρίσουν μια απ’τις πιο φρικιαστικές στιγμές στο παγκόσμιο τένις.

Ο Πάρτσε συνελήφθη, ενώ η Σέλες μεταφέρθηκε άμεσα στο κοντινότερο νοσοκομείο. Το τραύμα που υπέστη η Σέλες στην ωμοπλάτη δεν αποδείχτηκε μοιραίο, η ψυχή της όμως ήταν αυτή που υπέστη το καίριο χτύπημα. Η νεαρή σέρβα έκανε 27 ολόκληρους μήνες να ξαναπιάσει ρακέτα, ενώ το περιστατικό αυτό έγινε η αιτία ώστε να αυξηθούν τα μέτρα ασφαλείας σε όλα τα τουρνουά τένις του κόσμου. Ο Πάρτσε συνελήφθη, αλλά ουδέποτε έκτισε την πραγματική ποινή που του άξιζε, καθώς μπήκε σε ειδικό πρόγραμμα παρακολούθησης, επικαλούμενος ψυχολογικά προβλήματα.

Η Σέλες δεν μπόρεσε ποτέ να χωνέψει το βάρος της τιμωρίας του επίδοξου δολοφόνου της και μετά από καιρό δήλωνε «Αυτό που φαίνεται να ξεχνά ο κόσμος είναι ότι αυτός ο άνθρωπος με μαχαίρωσε εσκεμμένα και δεν τιμωρήθηκε ούτε στο ελάχιστο. Δεν αισθάνομαι άνετα να γυρίσω εκεί. Δεν βλέπω κάτι τέτοιο να γίνεται».

Το γεγονός αυτό ήταν η αιτία ώστε η Σέλες να μην αγωνιστεί ποτέ ξανά επί γερμανικού εδάφους.

Η ώρα της επιστροφής και το οριστικό τέλος

Το 1994 η Μόνικα Σέλες πήρε την αμερικανική υπηκοότητα και έναν χρόνο αργότερα επέστρεψε στα courts. Το 1995 κατέκτησε το Canadian Open, ενώ λίγο αργότερα έχασε στον τελικό του US Open απ’την Στέφι Γκραφ. Ενα χρόνο αργότερα έδειξε πως ο τραυματισμός που υπέστη ανήκε στο παρελθόν και κατέκτησε το Australian Open, όπου ήταν και ο τελευταίος τίτλος Grand Slam που πήρε. Την ίδια χρονιά κατέκτησε με τις ΗΠΑ το Fed Cup. Το 1998 έφτασε στον τελικό του Rolland Garros, αλλά έχασε απ’την Ισπανίδα, Σάντσεζ Βικάριο. Το 2000 κατέκτησε εκ νέου το Fed Cup, ενώ είχε χριστεί και Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϊ κατακτώντας τότε το χάλκινο μετάλλιο.

Το 2003 η Σέλες τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι και στην ουσία αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα. Η Μόνικα έκανε προσπάθειες επανένταξης, ποτέ όμως δεν έφτασε ξανά στο επιθυμητό, για την ίδια, επίπεδο. Το 2005 σε αγώνες επίδειξης με την Μαρτίνα Ναβρατίλοβα έχασε και τους δυο αγώνες και ενώ μετά τον αγώνα δήλωνε πως απ’το νέο έτος θα προετοιμάζεται για να επιστρέψει στα μεγάλα τουρνουά, αυτό δεν έγινε ποτέ.

Αγωνίστηκε ελάχιστα και οι τίτλοι του τέλους έπεσαν για την ίδια και για όλον τον φίλαθλο κόσμο του τένις σε μια τελευταία συνέντευξη τύπου που έδωσε τον Φεβρουάριο του 2008 για να ανακοινώσει την οριστική απόσυρση από το επαγγελματικό τένις.

Τρόπος Παιχνιδιού

Είναι αλήθεια και κοινώς αποδεκτό ακόμα και απ’τους ειδικούς του αθλήματος πως η Σέλες είχε καθιερώσει ένα νέο είδος παιχνιδιού. Βασισμένο στην απόλυτη επιθετικότητα απ’την baseline με γρήγορα και δυναμικά χτυπήματα ήταν κάτι το πρωτοποριακό στον χώρο του τένις. Bέβαια το απόλυτο χαρακτηριστικό της Σέλες ήταν το γεγονός ότι έπαιζε με τα δύο χέρια τόσο στο forehand αλλά και στο backhand.

Αυτοί που ασχολούνταν αποκλειστικά με τον ειδικό τρόπο παιχνιδιού της Σέλες, δήλωναν πως η σέρβα έχει δώσει τέτοιο δυναμισμό στο παιχνίδι της που παρόμοιος της δεν υπήρχε. Η Σέλες ήταν αριστερόχειρας, γεγονός που δυσκόλευε αρκετά τις αντιπάλους της, ενώ το backhand με τα δύο χέρια ήταν ασύλληπτα δυνατό για γυναίκα.

Η Μόνικα Σέλες μιλάει για το δολοφονικό χτύπημα

The post Μόνικα Σέλες: Το παραμύθι με το λυπηρό τέλος – VIDEO appeared first on Tennis24.