Νέα γενιά: έγιναν βήματα προς τη μετάβαση το 2020;

Η νέα γενιά του παγκόσμιου τένις πλησίασε όσο ποτέ το θρυλικό Big3, ωστόσο, ακόμα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για “μετάβαση” στην κυριαρχία του παγκόσμιου τένις.

Και εκεί που μας περίμενε ένα απίστευτα ενδιαφέρον 2020 στο οποίο θα βλέπαμε τους Big3 με τους πολυάριθμους εκπροσώπους της νέας γενιάς σε “μετωπική σύγκρουση”, ήρθε η πανδημία του Covid-19 η οποία περιόρισε παραπάνω από τη μισή αγωνιστική δράση με συνέπεια να καθυστερήσει η διαδικασία που αναφέραμε.

Η

παρουσία του Ντανίλ Μεντβέντεφ στον τελικό του US Open του 2019, οι κατακτήσεις Masters τίτλων από Ζβέρεφ, Μεντβέντεφ και Τιμ την προηγούμενη διετία, η τρομερή άνοδος του Στέφανου Τσιτσιπά που κατέκτησε το ATP Finals στον τελικό με τον Τιμ, προμήνυαν ένα απίστευτα ενδιαφέρον 2020 που, όμως, το είδαμε σε πολύ συντομευμένη έκδοση και με ειδικές συνθήκες αγώνων.

Όσο τένις και αν είδαμε, η νέα γενιά πλησίασε τελικά τους θρύλους του αθλήματος που έχουν κατακτήσει, σχεδόν, τα πάντα, από το 2008 και μετά;

Δεν μπορεί να υπάρξει ξεκάθαρη απάντηση στο παραπάνω ερώτημα για πολλούς λόγους.

Καταρχάς, ένας εκ των Big3 δεν αγωνίστηκε παρά σε ένα τουρνουά στη σεζόν 2020.

Μιλάμε φυσικά για τον τεράστιο Ρότζερ Φέντερερ που αγωνίστηκε μόνο στο Αustralian Open και στη συνέχεια έμεινε εκτός δράσης για όλο το 2020 λόγω τραυματισμού στο γόνατο.

Δεν μπορούμε να δώσουμε μια ξεκάθαρη απάντηση λόγω των, αντικειμενικά, λίγων τουρνουά που είδαμε.

Να σημειώσουμε ότι έγιναν μόλις τρία από τα εννιά συνολικά Masters το 2020 (Σινσινάτι, Ρώμη, Παρίσι) ενώ είδαμε τρία από τα τέσσερα Grand Slam.

Και στους πολύ μεγάλους τίτλους, οι νικητές ήταν και πάλι κυρίως οι θρύλοι του αθλήματος.

Οι Τζόκοβιτς και Ναδάλ κυριάρχησαν και πάλι στα αγαπημένα τους Slams κατακτώντας το όγδοο και το δέκατο τρίτο Major σε ΑΟ και Ρολάν Γκαρός αντίστοιχα παίζοντας μάλιστα μεταξύ τους στον τελικό στο Παρίσι.

Ο Ντομινίκ Τιμ έκανε φυσικά το βήμα παραπάνω στη Μελβούρνη φτάνοντας μέχρι τον τελικό (αποκλείοντας και τον Ναδάλ στα προημιτελικά), έφτασε μάλιστα ένα σετ μακριά από τον τίτλο στον τελικό κόντρα στον Νόλε αλλά η εμπειρία και η κλάση του Σέρβου στα δύσκολα του έδωσε ακόμα ένα Grand Slam (17 συνολικά).

Στο Ρολάν Γκαρός είδαμε και το “ξεπέταγμα” του Στέφανου Τσιτσιπά στα Major καθώς έφτασε για δεύτερη φορά σε ημιτελικά σε αυτό το επίπεδο αγώνων και, όπως και ο Τιμ, έφτασε τον Τζόκοβιτς στα πέντε σετ και πάλι όμως μένοντας ηττημένος στο τέλος.

Εκεί που είδαμε, επιτέλους, έναν καινούριο νικητή Slam, ήταν στο US Open.

Ο νεότερος νικητής Slam πριν τον Ντομινίκ Τιμ ήταν ο…32χρονος Μάριν Τσίλιτς αλλά ο 27χρονος Αυστριακός, στο τέταρτο τελικό Major της καριέρας του, έσπασε επιτέλους το “ρόδι” και σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο.

Βέβαια μόνο για μετάβαση γενιάς δεν μπορούμε να μιλήσουμε μιας στο συγκεκριμένο US Open: δεν αγωνίστηκαν Ναδάλ και Φέντερερ και ο Νόβακ Τζόκοβιτς αυτοκαταστράφηκε με το default που υπέστη στην αναμέτρηση κόντρα στον Πάμπλο Καρένιο Μπούστα.

Ζβέρεφ και Τιμ εκμεταλλεύτηκαν όλες αυτές τις συγκυρίες φτάνοντας μέχρι τον τελικό, έναν τελικό που και οι δύο εμφανίστηκαν απίστευτα αγχωμένοι, με τον Τιμ να κερδίζει, κυριολεκτικά στο νήμα, τον Γερμανό αντίπαλό του.

Επιτέλους, λοιπόν, ένα Slam πήγε στον 27χρονο πια Ντομινίκ Τιμ αλλά πώς μπορούμε να μιλάμε για μετάβαση όταν ουσιαστικά έλειπαν και πάλι και οι τρεις “μεγάλοι”;

Στα τρία μόλις Masters που είδαμε, τα δύο πήρε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Νόβακ Τζόκοβιτς που έφτασε τον αριθμό ρεκόρ των 36 Masters (προσπερνώντας τα 35 του Ναδάλ) ενώ μόνο στο Παρίσι στο τέλος της σεζόν, η νέα γενιά “έλαμψε” με τον τελικό Ζβέρεφ-Μεντβέντεφ και τον θρίαμβο του Ρώσου.

Με τον αστερίσκο ότι και πάλι έλειπαν οι Φέντερερ και Τζόκοβιτς από το συγκεκριμένο τουρνουά…

Μόνο στο ATP Finals του Λονδίνου, η νέα γενιά επιτέλους “μίλησε”.

Εκεί πραγματικά είδαμε τους νέους πρωταγωνιστές του παγκόσμιου τένις να παίζουν στα ίσια και να κερδίζουν τους τεράστιους Ναδάλ και Τζόκοβιτς δείχνοντας ότι αγωνιστικά τους παίζουν πια στο ίδιο επίπεδο ενώ και πνευματικά τους έχουν πλησιάσει όσο ποτέ.

Μεντβέντεφ και Τιμ, οι δύο φιναλίστ δηλαδή, εντυπωσίασαν καθώς κέρδισαν στο ίδιο τουρνουά τόσο τον Ναδάλ όσο και τον Τζόκοβιτς (εναλλάξ σε round robin και ημιτελικά) με τον Ρώσο να τα παίρνει όλα στο τέλος μετά τον θρίαμβό του στον τελικό επί του Αυστριακού.

Ήταν το πρώτο τουρνουά που είδαμε “φρέσκους” τενίστες να εκμεταλλεύονται την ενέργεια, τη δίψα τους, την αγωνιστική τους πρόοδο και να κερδίζουν δύο τεράστια ονόματα, αξεπέραστα στο πέρασμα των χρόνων για το τένις.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν μπόρεσε πραγματικά να βρει ρυθμό μέσα στο 2020 και να επαναλάβει τα μεγάλα αποτελέσματα του 2019, οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι εντυπωσίασε φέτος (με εξαίρεση τα ημιτελικά του Ρολάν Γκαρός) ενώ ο Ρούμπλεφ πήρε μεν πέντε τίτλους αλλά όλους σε 500ρια και κάτω.

Δεν έχει γίνει καμία μετάβαση γενιάς όσο τα περισσότερα Slam και τα Masters συνεχίζουν να καταλήγουν στα γνώριμα χέρια των “παλιών”, ωστόσο, αν ο οδηγός των όσων θα δούμε στο 2021 είναι το ATP Finals που παρακολουθήσαμε, η μετάβαση είναι πιο κοντά από ποτέ.

Το best of five έχει πολύ υψηλότερες απαιτήσεις φυσικά από το best of three, η πίεση (πνευματικά και αγωνιστικά) στη νέα γενιά θα είναι τεράστια στην προοπτική της κατάκτησης ενός Slam και εκεί θα φανεί αν είναι έτοιμοι για αυτό το διάβημα.

Ο Φέντερερ πλησιάζει πια τα 40, ο Ναδάλ θα μπει στα 35 τον Ιούνιο και ο Τζόκοβιτς στα 34 τον Μάιο, αλλά ακόμα η κυριαρχία τους καλά κρατεί και δεν έχουν καμία διάθεση να την παραχωρήσουν.

Ελπίζουμε, μόνο, σε ένα “γεμάτο” αγωνιστικά 2021 στο οποίο θα βγουν πιο ξεκάθαρα συμπεράσματα για το αν η “απόλυτη τριάδα” των καλύτερων τενιστών όλων των εποχών θα μπορέσει να κρατήσει τα ηνία ή αν, αναπόφευκτα, θα αφήσει σιγά σιγά το χώρο της στο νέο αίμα…

Κώστας Αϊτάκης

The post Νέα γενιά: έγιναν βήματα προς τη μετάβαση το 2020; appeared first on Tennis24.

Keywords
Τυχαία Θέματα