Το Story του Θρυλικού Wimbledon Championships

11:11 25/6/2022 - Πηγή: Tennis24

Λίγες ώρες απομένουν για το πρώτο σερβίς του Wimbledon, ίσως του ιστορικότερου τουρνουά τένις στον κόσμο το οποίο φέτος πέρασε από 40 κύμματα και επικρίθηκε για την πρωτοφανή του απόφαση να απαγορεύσει τη συμμετοχή σε Ρώσους και Λευκορώσους τενίστες, λόγω της Ρώσικης εισβολής στην Ουκρανία.

Το Tennis24 σας μεταφέρει στη μαγεία του ιστορικού θεσμού με ένα αφιέρωμα για όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το “θρυλικότερο” τουρνουά τένις στην ιστορία

του αθλήματος!

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Το Wimbledon αποτελεί, εκτός των άλλων, ένα από τα γηραιότερα και μακροβιότερα τουρνουά Grand Slam στην ιστορία του τένις του οποίου η αρχή τοποθετείται στο μακρινό 1877.

Η διοργάνωση εκείνη την χρονιά όμως, απαρτίζονταν μόνο από το ανδρικό ταμπλό στο οποίο συμμετείχαν μόλις 22 παίκτες, με τον θεσμό να παίρνει την ολοκληρωμένη του μορφή το 1913, με την προσάρτηση του τουρνουά του μικτού (mixed doubles).

Έχει πάρει το όνομά του από την οδό Τσερτς του ομωνύμου δρόμου (Wimbledon) όπου και μεταφέρθηκαν οι εγκαταστάσεις του το 1922 που παραμένουν μέχρι και σήμερα. Δίκαια κατέχει, λοιπόν τον τίτλο του πιο ιστορικού Open της σεζόν.

ΓΗΠΕΔΑ
Η διοργάνωση συνίσταται από 19 γήπεδα (courts) καθένα από τα οποία έχει τη δική του μοναδική ιστορία. Αρχικά, το κεντρικό γήπεδο «Center court» των εγκαταστάσεων All England Club, το οποίο φιλοξένησε και το Ολυμπιακό τουρνουά τένις του London 2012, αποτελείται από 15.000 θέσεις και είναι το τέταρτο στη λίστα των μεγαλύτερων γηπέδων τένις παγκοσμίως.

Στο ”κόσμημα” των Άγγλων προστέθηκε μία συρόμενη οροφή, η παρθενική εμφάνιση της οποίας τέθηκε σε ισχύ το 2009 και προστατεύει τους τενίστες και τις τενίστριες από το μοναδικό εχθρό του τουρνουά, που δεν είναι άλλος από την βροχή. Οι άστατες καιρικές συνθήκες φαίνεται να ταλαιπωρούν κατά κύριο λόγο τους ιθύνοντες της διοργάνωσης καθώς από το 1877 έως και το 2008 δεν έβρεξε μόλις τρεις φορές!

Φέτος, το Center Court κλείνει 100 χρόνια και οι διοργανωτές έχουν ετοιμάσει διάφορα παράλληλα events για να γιορτάσουν το ιστορικό ορόσημο.

Το Court two, που ανακαινίστηκε το 2010 και μετονομάστηκε σε Court three, φημίζεται για την αρνητική παράδοση που έχει, καθώς το άκουσμα του ονόματός του συνδέεται με  το στραβοπάτημα και τον αποκλεισμό από την διοργάνωση των μεγαλύτερων ονομάτων του παγκόσμιου τένις. Το λεγόμενο, λοιπόν και «Νεκροταφείο των Πρωταθλητών» (Graveyard of Champions), που αριθμεί 4.000 θέσεις, έχει ”θάψει” τις ελπίδες και τα όνειρα μερικών από τους πιο ξακουστούς τενίστες όλων των εποχών.

Φωτεινά παραδείγματα, που γράφτηκαν στις μαύρες σελίδες του ”νεκροθάφτη”, είναι ο ”θρυλικός” Αντρέ Αγκάσι, όταν το 1996 εγκατέλειψε με το ”καλημέρα” το τουρνουά από τον πρώτο γύρο του θεσμού, γνωρίζοντας την ήττα από τον Νταγκ Φλας, Νο278 της παγκόσμιας κατάταξης (!) (2-6, 7-6, 6-4, 7-6) ή ο Πιτ Σάμπρας, ο οποίος ”έκλεισε” με άδοξο τέλος την καριέρα του το 2002, αφού έπεσε θύμα του Τζορτζ Μπαστλ που κείτονταν τότε στην 145η θέση της ATP.

ΡΕΚΟΡ
Βέβαια άλλος ένας κλάδος στον οποίο το μεγαλειώδες τουρνουά κατέχει ένδοξα τα σκήπτρα είναι και αυτός των ρεκόρ. Ας ξεκινήσουμε από τον τελικό του 2009, εκεί όπου ο Ρότζερ Φέντερερ νίκησε σε ένα παιχνίδι ”για καρδιακούς” τον Άντι Ρόντικ με 5–7, 7–6(6), 7–6(5), 3–6, 16–14, καταγράφοντας τον μεγαλύτερο τελικό σε games (77 σύνολο) στην ιστορία του τένις.

Ενώ, ένα χρόνο πίσω ένας άλλος τελικός, αυτός του 2008 ανάμεσα στον Ελβετό και στον Ισπανό Ναδάλ άφησε το δικό του στίγμα στη διοργάνωση ως ο κορυφαίος αγώνας όλων των εποχών, με τον Ναδάλ να επικρατεί 6–4, 6–4, 6–7(5), 6–7(8), 9–7 μετά από 4 ώρες και 48 λεπτά συγκλονιστικού αγώνα.

Το 2019, Τζόκοβιτς και Φέντερερ έπαιξαν τον μεγαλύτερο σε διάρκεια τελικό στο Wimbledon όπου ο Σέρβος κέρδισε 13-12(7-3) games στο 5ο σετ, μετά από 4 ώρες και 57 λεπτά.

Συνεχίζοντας, το 2001 ο αριστερόχειρας Κροάτης, Γκόραν Ιβανίσεβιτς έγινε ο πρώτος τενίστας που κατέκτησε το τουρνουά με wild card, αγωνιζόμενος απ’το Νο125 της κατάταξης.

Η αξία της Μαρτίνας Ναβρατίλοβα επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές και στο Wimbledon, αφού είναι η τενίστρια με τις περισσότερες συμμετοχές (326) μακράν στη διοργάνωση σε άνδρες και γυναίκες και παράλληλα αυτή που έχει κατακτήσει τις περισσότερες φορές το τουρνουά όσες κανένας άλλος (9).

Στους άνδρες το αντίστοιχο ρεκόρ κατέχουν οι Ρότζερ Φέντερερ, Πιτ Σάμπρας με 7 καθώς ο Γουίλιαμ Ρένσοου με τον ίδιο αριθμό να έχει σημειωθεί πριν την Open Era.

Επιπρόσθετα, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως οι Μποργκ και Φέντερερ έχουν νικήσει το Wimbledon από 5 συνεχόμενες φορές ο έκαστος.

Ωστόσο δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το παιχνίδι του 2010 που διεξήχθη για τον πρώτο γύρο του ομωνύμου τουρνουά μεταξύ του Αμερικάνου Τζον Ίσνερ και του Γάλλου Νικολά Μαχούτ που διήρκεσε συνολικά 11,5 ώρες (!). Ο αγώνας άρχισε το απόγευμα της Τρίτης και τελείωσε το απόγευμα της Πέμπτης με τον πανύψηλο Αμερικάνο τενίστα να επικρατεί τελικά με 70-68 game στο 5ο και καθοριστικό σετ (6-4, 3-6, 6-7, 7-6, 70-68).

Πρόκειται για το μακράν μεγαλύτερο σε διάρκεια παιχνίδι στην ιστορία του αθλήματος.

ΕΠΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ
Από τους αγώνες που έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στις μνήμες και έχουν καθηλώσει ολόκληρο το φίλαθλο κόσμο είναι οι εξής:

Μπόρις Μπέκερ – Στέφαν Έντμπεργκ: Η συνεχόμενη τριετία (1988-1990) που οι δυο τενίστες έδωσαν το παρόν τους σε ισάριθμους τελικούς ήταν αρκετή για να δημιουργήσει το δικό της ‘rivalry’ στη διοργάνωση, με τον αγώνα της πρώτης χρονιάς να ξεχωρίζει, αφού ολοκληρώθηκε μετά από δύο μέρες λόγω της βροχής.



Μπιορν Μποργκ – Τζον ΜακΕνρό: Δύο από τους μεγαλύτερους τενίστες όλων των εποχών διασταυρώνουν τα ξίφη τους και καλούνται να δείξουν σε όλους τις ισορροπίες που πρέπει να διατηρεί κανείς εντός και εκτός γηπέδου. Παρά την ”αντιπαλότητα” που τους χαρακτήριζε μόνο εντός court ήταν πολύ καλοί φίλοι.

Ρότζερ Φέντερερ – Ράφαελ Ναδάλ: Αναμφίβολα  ένας από τους μεγαλύτερους σε κύρος και θέαμα τελικούς στην ιστορία του Λονδρέζικου Grand Slam που κατά πολλούς χαρακτηρίστηκε το κορυφαίο παιχνίδι όλων των εποχών.



Βίνους Γουίλιαμς – Σερίνα Γουίλιαμς : Ο εμφύλιος των δύο αδερφών πραγματοποιήθηκε το 2008 και κατέληξε σε νίκη της Βίνους με 7-5, 6-4, δείχνοντας πως η αδελφική αγάπη δεν κάνει διακρίσεις στα γήπεδα του τένις.

Άλλες τέτοιες αξιοσημείωτες αναμετρήσεις είναι αυτές ανάμεσα σε Μαρτίνα Ναβρατίλοβα και Κρις Έβερτ ή οι τρεις διαδοχικές χρονιές (1987-1989) μεταξύ Ναβρατίλοβα και Στέφι Γκραφ.

ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
Αυτό όμως, που όλοι αναμφισβήτητα οφείλουμε να γνωρίζουμε για ένα από τα πιο δημοφιλή major της χρονιάς, είναι πως το Wimbledon Championships είναι κάτι περισσότερο από ένα τουρνουά. Το ‘Wimbledon’, με λίγα λόγια, είναι μία νοοτροπία, ένας τρόπος ζωής που αναμένεται με μεγάλη ανυπομονησία από τους διοργανωτές δίνοντας βαρύνουσα σημασία ακόμη και στις πιο λεπτές ”χορδές”.

Στην αρχή, τους τελευταίους μήνες ανήμερα του Wimbledon, όλη η Αγγλία ζει σε ξέφρενους ρυθμούς. Στην προσπάθειά τους να εκπαιδευτούν ως επαγγελματίες Ball Boys & Girls όλοι οι μαθητές και μαθήτριες που βρίσκονται σε κατάλληλη ηλικία εγκαταλείπουν τις εξετάσεις και το σχολικό τους πρόγραμμα για να παρευρεθούν για μήνες στα γυμνάσια της Αν Ραντλ, όπου μέσα από την σκληραγώγηση και την πειθαρχία παίρνουν τα απαραίτητα εφόδια για τη συνεισφορά τους στο τουρνουά.

Επίσης, οι βρετανικές αρχές και αρμόδιοι φορείς παρά το γεγονός ότι τα παραδοσιακά χρώματα της διοργάνωσης είναι το μοβ με το άσπρο (όπως αντιλαμβανόμαστε και από το έμβλημά του) είναι αμετάκλητοι σε θέματα ενδυμασίας. Ο επονομαζόμενος ”dress code”, επιβάλλει όλους τους αθλητές και αθλήτριες να είναι ντυμένοι στα άσπρα ή έστω να φέρουν το συγκεκριμένο χρώμα κατά κυριαρχία.

Επιπλέον, με το Wimbledon σηματοδοτείται και το εναρκτήριο λάκτισμα ενός από τα πιο δροσιστικά καλοκαιρινά εδέσματα των Άγγλων, που δεν είναι άλλο από ένα λαχταριστό μπολ με φράουλες και σαντιγί.

Να σημειωθεί ότι οι Άγγλοι έχουν παράδοση στο συγκεκριμένο τομέα, αφού κάθε χρόνο καταναλώνονται περίπου 30 τόνοι φράουλας και 8 τόνοι κρέμας.

Έβαλε τέλος στην 77ετη προσμονή
Από το 1936 και τον Φρεντ Πέρι είχαν να δουν οι Βρετανοί ένα δικό τους παιδί να σηκώνει τον τίτλο του πρωταθλητή στο θρυλικό Championships.

Το 2013 ο Άντι Μάρει έβαλε τέλος σε αυτή τη μεγάλη προσμονή των συμπατριωτών του και μετά από δύο εξαιρετικές εβδομάδες στην πατρίδα του, κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο με νίκη επί του Νόβακ Τζόκοβιτς στον τελικό.

Με τους δύο “αιώνιους”, Ναδάλ και Φέντερερ να βγαίνουν εκτός συνέχειας απ’τον 1ο και 2ο γύρο αντίστοιχα, Τζόκοβιτς και Μάρει φάνταζαν ως τα μεγάλα φαβορί για την κούπα και το επιβεβαίωσαν σφραγίζοντας το μεταξύ τους ραντεβού στον τελικό.

Εκεί, ο Μάρει έδειξε την τεράστια δίψα του για τον τίτλο αφού χρειάστηκε να ανατρέψει αρκετές φορές το προβάδισμα του Τζόκοβιτς και με 6-4 7-5 6-4 επί του Σέρβου, έγραψε χρυσή ιστορία στο Wimbledon!

Τρία χρόνια αργότερα, ο Σκωτσέζος πρωταθλητής επανέλαβε το θρίαμβό του κερδίζοντας για δεύτερη φορά το βαρύτιμο τρόπαιο στην πατρίδα του, με νίκη επί του Μίλος Ράονιτς.

The post Το Story του Θρυλικού Wimbledon Championships appeared first on Tennis24.