A kind of Magic

11:03 17/9/2012 - Πηγή: Ntynomai

Ξυπνάω το πρωί. Κάνω ντους και βάζω μία πινελιά αρώματος. Είτε μείνω μέσα στο σπίτι είτε όχι, νιώθω όμορφα. Μαζεύω τα μαλλιά μου σε έναν όμορφο κότσο. Παίρνω τηλέφωνο εκείνη την ξεχασμένη φίλη.

Ανοίγω το you tube και ψάχνω τρόπους να αλλάξω τα ρούχα μου, τρόπους να μακιγιαριστώ σωστά και να φροντίσω τον εαυτό μου. Δε φορώ τα παλιά μου ρούχα στο σπίτι. Ούτε βάζω ό,τι βρω μπροστά μου. Ετοιμάζω από το βράδυ τα ρούχα μου. Ψάχνω, ψάχνω στα ντουλάπια τα παλιά accessories.
Η μόδα δεν πεθαίνει.

Αναγεννιέται μέσα

από τις στάχτες της. Πετάγομαι στον τσαγκάρη. Φτιάχνω επιτέλους εκείνα τα τακούνια, που όλο τα ξεχνώ. Βάζω μουσική, μαγειρεύω και ετοιμάζω διαφορετικά το τραπέζι. Αγοράζω πανέμορφες χαρτοπετσέτες. Βγάζω εκείνο το σερβίτσιο που το έχω για έκτακτες περιπτώσεις.

Αν δεν ζει κανείς τα αντικείμενά του, δεν έχει νόημα. Και εκείνη την τσαγιερί της μάμας Και τα καλά ποτήρια. Είμαι έτοιμη να πέσω συναισθηματικά. Επικοινωνώ με ανθρώπους που με αγαπούν πραγματικά. Απομακρύνω εκείνους που με γεμίζουν αρνητική ενέργεια. Αρκετή δεν έχουμε μαζέψει ως χώρα; Όχι και στην προσωπική μας ζωή.

Μαθαίνω να λέω όχι. Εντάξει, όχι συνέχεια όχι, σε σημείο που το Ναι να αποκτά αξία.

Βάζω ένα ποτήρι κρασί και κάθομαι στη βεράντα μου, στο παράθυρό μου, στο σαλόνι μου. Αγοράζω μία γλάστρα και της συμπεριφέρομαι λες και είναι παιδί. Αυτό είναι η αρχή για να πρασινίσει σιγά σιγά η ζωή μου.

Χαμογελώ στη γειτόνισσα, ακόμα και αν είναι αντιπαθής. Θα την τρελάνω. Περνάμε δύσκολα ναι, μαθαίνω να μοιράζομαι. Να δίνω. Να σκέφτομαι. Να κρίνω. Προσθέτω και άλλη μαγεία. Η μαγεία της στιγμής, δεν είναι αυτόφωτη. Εμείς την κυνηγάμε και αποτελεί θήραμά μας. Κυνηγάμε τον ρομαντισμό ανάβοντας κεριά.

Προσέχοντας τον εαυτό μας. Τη μαγεία του μοιράσματος, του άλλου, της διαδικασίας του να φύγω από εμένα και να περάσω στο εσύ. Βάφω προσεκτικά τα νύχια μου. Μαθαίνω να περπατώ και να παρατηρώ τις ομορφιές, δε γίνεται να μην υπάρχουν. Τρώω ένα κομμάτι γλυκό χωρίς τύψεις.

Λέω σε αγαπώ.