Η διάκριση των ρόλων

Πρόσφατα έγραψα στον τοίχο μου στο FB πως πρέπει πάση θυσία να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης και να γίνω όπως πριν. Οι περισσότεροι φίλοι μου, σαφώς για να με εμψυχώσουν, μου έγραψαν πως σημασία έχει που έχω το μωρό και αυτή είναι η πιο σημαντική προτεραιότητα, όπως επίσης έλαβα και ένα μήνυμα που μου έγραφε πως πρέπει πρώτα να βρω τον εαυτό μου.

Σκεπτόμουν, πως πάντα μέσα στο μυαλό μου και πριν και τώρα με το παιδί, είχα κάνει μία σαφέστατη διάκριση ανάμεσα σε ρόλους που είναι ναι μεν αλληλένδετοι αλλά και ανεξάρτητοι ο ένας από τους άλλους.

Το θεωρώ αυτονόητο πως το παιδί είναι

και θα είναι πάνω από όλα. Αυτός είναι ο ρόλος όχι μόνος της μάνας αλλά και της γυναίκας που είμαι, χωρίς βέβαια να εξαιρώ το γεγονός πως οι γυναίκες που δεν έχουν παιδιά δεν είναι γυναίκες. Είναι και παραείναι, πρέπει να σεβόμαστε τις επιλογές του άλλου. Από εκεί και ύστερα όμως ως γυναίκα, έχω μία θηλυκή πλευρά που αγαπώ και την έχω χάσει. Θέλοντας να αδυνατίσω και νιώθοντας βαριά με τα παραπάνω κιλά, αυτό δε σημαίνει πως αναιρώ το ρόλο της μάνας και σκέφτομαι τον εαυτό μου.

Απεναντίας, αν νιώσω ανάλαφρη θα ξαναβρώ τον εαυτό μου, θα πάρω δύναμη και θα νιώσω καλύτερα και αυτό θα αποτυπώνεται σε κάθε μου κίνηση. Η μητρότητα, όταν μάλιστα αποτελεί συνειδητή και υπεύθυνη επιλογή θεωρώ πως είναι η πιο δυνατή συγκίνηση για μία γυναίκα. Η ευθύνη απέναντι στο παιδί και απέναντι στον εαυτό σου πολλαπλασιάζεται. Όμως, η αγάπη και απέναντι στις ανάγκες μας δεν πρέπει να είναι καταδικαστέα, ούτε να θεωρείται περιττή ή άκαιρη. Το να είσαι μάνα είναι ένα κομμάτι το μεγαλύτερ, το αυτονόητο και το πιο ξεκάθαρο της ζωής σου.

Το να παραμείνεις όμως γυναίκα… αποτελεί στοίχημα.

Keywords
Τυχαία Θέματα