Διόδια, μια πονεμένη ιστορία

01:33 1/10/2012 - Πηγή: 24wro

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι...

Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;

(Ιωάννης Πολέμης , 1862-1924)

Τι είναι η Πατρίδα μας τελικά εν έτει 2012 και εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης; Ταξιδεύοντας στην διαδρομή Θεσσαλονίκη – Αθήνα – Θεσσαλονίκη

πρόσφατα, επιτρέψτε μου να σας προτείνω μια πολύκλαυστη και καθόλου ποιητική εκδοχή.

Η Πατρίδα μας είναι τα διόδια!

Η οδύσσεια του σύγχρονου γιωταχή που θα επιχειρήσει το προαναφερθέν ταξίδι, ξεκινά από τα Μάλγαρα. Εκεί, θα καταθέσει στον βλοσυρό υπάλληλο 2,40 ευρουλάκια. Αν «καταθέσει» και κανένα ευγενικό «καλημέρα» ή «καλησπέρα» κινδυνεύει να ακούσει κανένα γρύλισμα (στην καλύτερη) ή κανένα σιχτίρισμα (στην χειρότερη) από τον βαριεστημένο «αγά» του κουβουκλίου.

Στην λεπτοκαρυά, το σκηνικό αλλάζει μαζί με τον παραχωρησιούχο του κυκλοφοριακού χαρατσιού. Ο ευγενέστατος υπάλληλος της «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.» θα «τσιμπήσει» τα 3,10 ευρώ σας με πλατύ χαμόγελο και την απαραίτητη ευχή για «καλό ταξίδι». Χαλάλι, θα πείτε, έχοντας διανύσει αρκετά χιλιόμετρα (σχετικά) καλοφτιαγμένου δρόμου. Αμέσως μετά, πέφτοντας στις στροφές του Πλαταμώνα, θα μετανοήσετε κλαίγοντας για τα πεταμένα σας λεφτά, σερνόμενος με 50 χλμ την ώρα αλλά τουλάχιστον θα ανταμειφθείτε με την θέα του πολυτραγουδισμένου κάστρου!

Τα 2,40 ευρώ του Πυργετού, θα τα κλάψετε διπλά. Τόσο για τα χιλιόμετρα που φιδοσερνόσασταν μέχρι την είσοδο στην περίφημη κοιλάδα των Τεμπών, όσο και για την επίφοβη διαδρομή μέσα στην κλεισούρα. Τα πρόσφατα έργα, με τα μεταλλικά πλέγματα, ελάχιστα θα σας καθησυχάσουν για τον κίνδυνο να φάτε κατακέφαλα κανένα αγκωνάρι από την θυμωμένη Όσσα.

Τελειώνοντας το μαρτύριο της κοιλάδας των Τεμπών, θα χαρείτε προς στιγμήν βλέποντας τα πρώην διόδια στην έξοδο να λάμπουν διά της απουσίας τους! Αφού όμως συρθείτε για μερικά χιλιόμετρα πίσω από φορτηγά και βυτιοφόρα στον στενάχωρο διπλής κατεύθυνσης «αυτοκινητόδρομο», θα αποζημιωθείτε, «ακουμπώντας» 1,10 ευρώ στα διόδια Μακρυχωρίου, ως προεόρτιο της αυτοκινητικής πανδαισίας που σας περιμένει από κει και πέρα. Δρόμος – τζάμι, με άφθονες πινακίδες, αμφιβόλου καθαριότητας WC ανάγκης στις παρκίδες, χαλάλι τα 1,10 θα σκεφτείτε.

Φευ! Αυτά ήταν μονάχα η ….. προκαταβολή! Στα διόδια Μοσχοχωρίου θα καταθέσετε εκόντες – άκοντες άλλα 3 ολόκληρα ευρώπουλα. Θα απολαύσετε όμως αρκετά χιλιόμετρα σύγχρονου ευρωπαϊκού αυτοκινητόδρομου και αυτό θα σας παρηγορήσει κομμάτι.

Όμως, αυτή την απόλαυση θα την πληρώσετε εξτρά στην Πελασγία! 2,60 ευρώ θα σας ζητήσει ο τελευταίος γαλαζοφορεμένος και υποχρεωτικός υπάλληλος της εταιρίας με την απαραίτητη ευχή για «καλό δρόμο». Πλην όμως, ο δρόμος δεν θα είναι και τόσο καλός από κει και πέρα, καθώς θα εισέλθετε στην διαχρονική παράνοια του «φονικού» πετάλου του Μαλιακού, που δυστυχώς και για ικανό μήκος, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

Αφού επιβιώσετε μέχρ