Ελληνικών οπισθίων Ωδή

23:13 5/7/2012 - Πηγή: 24wro

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά και αυτά είναι εκεί, παντού και πάντα, χρήζοντα καταγραφής...
ως ο σπουδαιότερος λόγος που οφείλουμε να αισθανόμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτό το γεωγραφικό χώρο του πλανήτη!

Αν υπάρχει ένα τελευταίο παραδείσιο προπύργιο στους απάνθρωπους καθημερινούς αθηναϊκούς δρόμους της αλλοτρίωσης και της ασχήμιας, τότε αυτό θα πρέπει να είναι διμερές, στρογγυλό, πεταχτό, να στηρίζεται πάνω σε δύο σφιχτά μαυρισμένα, καλλίγραμμα πόδια πάνω σε τακούνια, ενώ σε κάθε του κίνηση θα

πρέπει τα μεριά του να υφίστανται μία ελαφριά περιοδική ταλάντωση, σαν να πρόκειται για εκκρεμές που δεν βλέπει την ώρα να τεντώσει τους δείκτες του και να τους κολλήσει στη δωδεκάτη ώρα...

Αδυσώπητα επιβλητικά, φροντισμένα και αρωματισμένα, στημένα σαν αρχαία ικεσία να κοιτάζουν ψηλά στο Θεό, αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν από αυτό το θαύμα της βιολογικής εξέλιξης του είδους να εξέρχονται τόσο απεχθή πράγματα, υπό μορφή αερίων ή (ημι)-στέρεων απορριμάτων! Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να παρακωλύσει την ατελεύτητη ρεύση θαυμασμού προς αυτό το δίλοφο κομψοτέχνημα της Ευκλείδιας γεωμετρίας που ενδεχομένως να εξηγεί γιατί η γεωμετρία και η λατρεία για τα σχήματα και τους κύκλους γεννήθηκαν – και αυτά – σ' αυτόν τον τόπο.

Το να τα βλέπεις να φεγγίζουν κάτω από τα λεπτά κοντά φουστανάκια ή μέσα από τα – ευτυχώς που ξαναήρθαν στη μόδα – καυτά τζιν σορτσάκια είναι ένα πραγματικό μαρτύριο. Ο Γολγοθάς του Έλληνα! Καθότι λίγα πράγματα μπορούν να διεγείρουν την όρεξη μέχρι λιποθυμίας όσο αυτό το σημείο του θήλεως και τίποτα άλλο δεν μπορεί να κορέσει αυτή την όρεξη παρά μόνο η αμεσότατη εισβολή και εγκατοίκηση σε αυτό.

Στα ζεστά κλίματα, σαν αυτό της χώρας μας, τα βλέπουμε παντού, να περπατάνε, να κάθονται, να χορεύουν, να πλατσουρίζουν, να προτάσσονται με θράσος, να ασφυκτιούν μέσα σε στενά παντελόνια ή να δουλεύουν...

ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ! Πόσο πραγματικά διαφορετικό χρώμα προσδίδουν στην κατά τα άλλα ειδεχθή προλεταριακή αισθητική! Και τι υπέροχη αντίστιξη δημιουργούν με το κουρασμένο βλέμμα και το σπασμένο από τον λιγοστό ύπνο πρόσωπο! Πόσο σφύζοντα από ζωή, ιδρωμένα και μαλακωμένα από τη ζέστη και τη θολούρα, να σκύβουν και να λικνίζονται πέρα δώθε ακατάβλητα, σερβίροντας, εξυπηρετώντας, προσφέροντας, γνήσιοι κληρονόμοι της αφροδίσιας παρακαταθήκης που τους ενστάλαξαν οι αθάνατες ελληνικές μήτρες που τα γέννησαν!

Ίσως να είναι η αιτία που η χώρα καταποντίστηκε στην κωλο***πίδα του κόσμου! Ίσως είναι η αιτία πίσω από τα κουρασμένα σώματα των Ελλήνων αντρών, όταν εξουθενωμένοι εγκαταλείπουν το πρωί τις κρεβατοκάμαρες για να εισέλθουν στην παραγωγή. Ίσως να είναι το μόνο πράγμα που είναι ακόμη σε θέση να κρατήσει ψηλά το ηθικό της χώρας. Ίσως είναι η μόνη πηγή μέσα στην οποία μπορούμε να βυθίσουμε και να γλυκάνουμε την σκληρή πραγματικότητά μας.

Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε ειλικρινώς να νιώθουμε υπερήφανοι που σε έναν κόσμο αριθμών και τιμών χρηματιστηρίου, σε έναν κόσμο της εργασίας και της