Γιατρέ, βλέπω ανθρωπάκια

10:03 3/5/2012 - Πηγή: 24wro

Οι μασίφ εικαστικές εγκαταστάσεις αρέσουν πάντα στο κοινό και όταν γίνονται ακόμα πιο...
μασίφ, αρέσουν περισσότερο.

Ο Antony Gormley είναι ένας γλύπτης από τη Βρετανία, αρκετά γνωστός για τα έργα του τα οποία συνήθως αναπαριστούν το ανθρώπινο σώμα σε φυσικό μέγεθος. Αυτή τη φορά όμως, ο αγαπητός Antony ξεπέρασε τον εαυτό του και έφτιαξε 200.000 «ανθρωπάκια» από πηλό, για να δημιουργήσει μια σειρά από έργα που έχουν όλα τον τίτλο «Αγρός».

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα γλυπτά του Gormley, τα πήλινα ανθρωπάκια όχι μόνο δεν αποδίδουν με ακρίβεια τη φόρμα του ανθρώπινου σώματος,

αλλά θυμίζουν υπερμεγέθεις πατάτες Κύπρου, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο έχουν αποκτήσει ανθρώπινες εκφράσεις.

Σαν χαμένα στο χωροχρόνο, στέκονται όλα μαζί, το ένα δίπλα στο άλλο, σαστισμένα και περιμένουν κάτι, που ίσως τελικά να μην έρθει ποτέ. Αυτή είναι η ανάγνωση του έργου που συγκινεί. Και ίσως να περιέχει ένα επιπλέον –κρυμμένο- νόημα : τα «ανθρωπάκια» είναι τόσα πολλά, που όταν κάποια στιγμή αποδεχθούν ότι είναι απελπισμένα, τότε πιθανόν να μεταμορφωθούν σε απειλή.

Η ερμηνεία αυτή όμως δεν έχει και τόση σημασία, μια και στη σύγχρονη τέχνη ο καθένας καλείται να αποδώσει σε ένα έργο το νόημα που τον ικανοποιεί.

Για το λόγο αυτό, ο θεατής που βλέπει μόνο σαστισμένες πατάτες Κύπρου, δεν έχει λιγότερο δίκιο, από τον άλλο που στο ίδιο έργο βλέπει την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο μόνος ίσως που έχει κάποιο πρόβλημα είναι ο θεατής που νιώθει ο ίδιος την αγωνία της ύπαρξης, επειδή πιστεύει ότι τα ανθρωπάκια βρίσκονται εκεί επειδή περιμένουν τον ίδιο.

Όπως και να ‘χει, το έργο του Gormley μιλάει σε όλον τον κόσμο και καθώς, μέχρι τον Αύγουστο, θα είναι εγκατεστημένο σε μια τεράστια αποθήκη, σε αποβάθρα του λιμανιού του Σύδνεϋ της Αυστραλίας (με αφορμή την εκεί Μπιενάλε), το μόνο εύλογο ερώτημα που απομένει να απαντηθεί είναι : ποιος καλόγουστος συλλέκτης σύγχρονης τέχνης διαθέτει αρκετό χώρο για να αγοράσει, στο τέλος της έκθεσης, αυτόν τον υπέροχο «αγρό». Η τιμή του άλλωστε είναι δεν είναι ιδιαίτερα απωθητική. Μόλις 2 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας.

Ο Gormley, στον οποίο, το 1994, απονεμήθηκε το περίφημο βραβείο Turner, για έργο του ανάλογο με το τωρινό, είπε ότι, αν πράγματι πουληθεί ο «αγρός» του, θα προσφέρει τα μισά λεφτά στο χωριό Xianxian της Κίνας, όπου κατασκευάστηκαν τα ανθρωπάκια. Όπως είναι ευνόητο, ένας άνθρωπος, όσο εργατικός κι αν είναι, δεν θα μπορούσε ποτέ να τα φτιάξει όλα μόνος του. Έτσι, για να υλοποιήσει την ιδέα του, ο Antony «στρατολόγησε» 300 κινέζους χωρικούς και τώρα θα ήθελε να τους ευχαριστήσει με μια δωρεά.
Στην περίπτωση που το έργο του δεν πουληθεί, μια ιδέα, που ο Antony θα όφειλε να μην απορρίπτει εκ των προτέρων, είναι να χαρίσει τα ανθρωπάκια του στο Xianxian. Εκεί, σίγουρα θα βρουν κάπου να τα βάλουν, σίγουρα οι χωρικοί θα βλέπουν τον εαυτό τους να «καθρεφτίζεται» ποικιλοτρόπως σ’ αυτά και τέλος, σίγουρα, όλο και κάποιος τουρίστας θα περάσει να τα δει, αφήνον