Η Ελλάδα σύρεται σε μια ιστορική καταστροφή

15:56 27/10/2011 - Πηγή: 24wro

Και το πολιτικό κατεστημένο αρνείται να δεχθεί την πραγματικότητα...





Καθώς η χώρα μας σύρεται σε μια ιστορική καταστροφή, η οποία θα ανατρέψει πλήρως κάθε ατομική ή συλλογική βεβαιότητα που ίσχυε τα τελευταία 37 χρόνια, η κυβέρνηση δίχως ίχνος αυτοκριτικής, δίχως συναίσθηση της ιστορικής της ευθύνης, δίχως φιλότιμο τελικά, επιδίδεται σε μια ακόμα επικοινωνιακή διαχείριση, προκειμένου να διασωθεί πολιτικά, για μερικές ακόμα εβδομάδες (ή μέρες;).

Έκπληκτοι ακούμε τα κυβερνητικά στελέχη, όσα τουλάχιστον διαθέτουν το απαραίτητο θράσος ώστε να εμφανίζονται

δημοσίως, να μιλάνε για την ανάγκη “ελάφρυνσης του χρέους” (έτσι βάφτισε το “κούρεμα” ο ΓΑΠ), ποιούμενοι την ανάγκη φιλοτιμίαν. Είναι πασιφανές πλέον, ότι είναι έτοιμοι να παρουσιάσουν την καταστροφή ως επιτυχία και μάλιστα ως κάτι που διαπραγματεύτηκαν με σθένος! Βέβαια είναι αλήθεια ότι οι χειροκροτητές ακόμα και στο στενό μνημονιακό περιβάλλον τείνουν να εκλείψουν, με τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα την εμμονή των κ.κ. Βενιζέλου και Καρατζαφέρη για κύρωση της συνθήκης από 180 βουλευτές. Και ενώ για τον κ. Καρατζαφέρη ισχύει το ελαφρυντικό του ισχυρότερου πολιτικού του πλεονεκτήματος, της κωλοτούμπας, για τον κ. Αντιπρόεδρο, που τυγχάνει να κατέχει και την ιδιότητα του συνταγματολόγου, είναι λυπηρό να βλέπουμε το σύνταγμα της χώρας να μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο, μέσα από τις λεκτικές του ακροβασίες.

Για ποια διαπραγμάτευση μιλάνε;

Είναι κοινό μυστικό στους πεζόδρομους και τα μπιστρό των Βρυξελλών, καθώς και σε κάθε διάδρομο κοινοτικού μεγάρου, ότι τις προηγούμενες ημέρες δεν υπήρξε κανενός είδους διαπραγμάτευση. Και δε μιλάμε για διαπραγμάτευση εκ μέρους της ανύπαρκτης ελληνικής κυβέρνησης. Μιλάμε για πλήρη διαπραγματευτική ανυπαρξία ακόμα και από ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις που πλήττονται άμεσα από το ελληνικό πιστωτικό γεγονός, όπως η Γαλλία και η Ιταλία. Μόνο κάποιες κραυγές αγωνίας ακούστηκαν, για κάποιες απίθανες αιτιάσεις. Σαν μια ολική άρνηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν την ολέθρια πραγματικότητα.

Κραυγές όπως, να μειωθούν οι επιπτώσεις της αναπόφευκτης ελληνικής χρεοκοπίας, μέσω μιας ήπιας διαγραφής του 30 ή 40%, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο θα εξαγρίωνε τις αγορές και θα οδηγούσε την κατάσταση στο χάος ή σε μια νέα πιο επώδυνη αναδιάρθρωση μέσα σε λίγες εβδομάδες, όπως ακριβώς έγινε και με την αστεία συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Κραυγές όπως, να ενισχυθεί ο ήδη τοξικός EFSF με νέες εγγυήσεις (κατά προτίμηση γερμανικές) για να πάρει ακόμα μια ανάσα το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι ένας παραφουσκωμένος EFSF απλά θα φούσκωνε ακόμα περισσότερο το μπαλόνι, για να σκάσει με περισσότερο πάταγο σε μερικούς μήνες (ή εβδομάδες;)

Και όλα αυτά εμφανίζονται σε σοβαρά έντυπα ως μια υποτιθέμενη μορφή διαπραγμάτευσης, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι το γερμανικό κοινοβούλιο ψηφίζει σήμερα ότι το όριο των γερμ