Η μεγάλη... μάχη του «Ελ. Βενιζέλος»

18:30 2/4/2011 - Πηγή: 24wro

Στην πίστα του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» δόθηκε μια από τις μεγαλύτε­ρες «μάχες», ανάμεσα στις δυο κεντρικές πολιτικές σχολές...
, αυτή της παραγωγής δημόσι­ου πλούτου - μέσα από τη δημιουργία υποδομών - και αυτή της άκρατης απελευθέρωσης και της αποθέωσης του ιδιωτικού.

Δέκα χρόνια μετά, το «Ελευθέριος Βενιζέλος» δικαιώνει εκείνους που τους κατηγορούσαν ως «κρατιστές», αφού αποτελεί ένα από τα δυνατά «χαρτιά» της κυβέρνησης για την εξεύρεση πό­ρων, μεσούσης της απόλυτης οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα.

Και αποτελεί δυνατό «χαρτί» γιατί έπειτα από 10 χρόνια

λειτουργίας, σύμφωνα με μελέτη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, «η επιχει­ρηματική κοινότητα του αεροδρομίου της Αθήνας συνεισφέρει συνολικά 2,14% του ΑΕΠ της Ελλά­δας, καθώς η ετήσια ‘‘προστιθέμενη αξία’’ του αε­ροδρομίου για το σύνολο της ελληνικής επικράτει­ας ανέρχεται σε 4,9 δισεκατομμύρια ευρώ»!

Παράλληλα, το Δημόσιο εισέπραξε από την εταιρεία του αεροδρομίου, μόνο κατά την πενταε­τία 2002-2009, 640 εκατομμύρια ευρώ!

Τα αδιαμφισβήτητα αυτά γεγονότα γεννούν τρία ερωτήματα:
♦ Ένα Δημόσιο που διεκδικεί ηγετικό ρόλο στις υποδομές με επιχειρηματικούς κανόνες διαχεί­ρισης και όχι ρουσφετολογικούς, «παγώνει» την αγορά και «μπλοκάρει» την οικονομία ή απλώς χαλάει την πιάτσα σε εκείνους που εποφθαλμιούν «την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά»;
♦ Εάν το Δημόσιο δεν είχε δημιουργήσει περι­ουσία, όπως αυτή του αεροδρομίου, τι θα μπορούσε να πουλήσει και τι θα μπορούσε να διαπραγμα­τευθεί την ύστατη στιγμή;
♦ Η σημερινή κυβέρνηση θα μπορέσει να δια­χειριστεί και πάλι προς όφελος του Δημοσίου την καλύτερη επένδυση, που φέρει μάλιστα την υπο­γραφή παλαιότερων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ;

Τις απαντήσεις μπορούν να δώσουν μόνο τα στοιχεία.

Η απόκτηση των «ασημικών»
Η ιστορία του αεροδρομίου αποδεικνύει με ποιον τρόπο το Δημόσιο μπορεί να δημιουργή­σει περιουσία και να έχει συνεχώς κέρδη, συ­νεργαζόμενο με την ιδιωτική πρωτοβουλία αλ­λά κρατώντας το πλεονέκτημα του πλειοψηφι­κού πακέτου. Έτσι:
♦ Η σύμβαση που είχε μονογράψει το 1993 η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τον Κώστα Μητσοτάκη πρωθυπουργό και τον Στέφανο Μάνο αρμόδιο υπουργό, προέβλεπε ότι η ανάδοχος κοι­νοπραξία «Hochtief» με ιδία συμμετοχή 180 εκατ. ECU θα κατείχε το 60% των μετοχών της εταιρείας του αεροδρομίου για 50 χρόνια συνεκμετάλλευ­σης, με το Δημόσιο να περιορίζεται στο 40%.
♦ Η σύμβαση που υπέγραψε, τελικά, το 1995, ύστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις, η κυβέρ­νηση του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου με υπουργό ΠΕΧΩΔΕ τον Κώστα Λαλιώτη, προβλέπει ότι η ίδια κοινοπραξία, με το ίδιο ποσό συμμετο­χής, κατέχει μόνο το 45% των μετοχών και μόνο για 30 χρόνια συνεκμετάλλευσης, ενώ το Δημόσιο κατέχει το 55%, το πλειοψηφικό πακέτο.
♦ Η σύμβαση του 1993 προέβλεπε την παρα­χώρηση στην κοινοπραξία αποκλειστικών προνομίων και δικαιωμάτων εκμετάλλευσης για 99 χρό­νια της λεγόμενης «Ουδέτερης Ζώνης» γύρω από το αερ