Η παραβολή του Γουό και τα δωμάτια του μαθήματος

16:59 6/6/2012 - Πηγή: 24wro

Πως ο φόβος μας στερεί την ομορφιά της ζωής...
Ζούσε κάποτε ένας άνθρωπος, που τον έλεγαν Γουό. Έμενε στο δωμάτιο ενός σπιτιού, όπως και οι άλλοι συνάνθρωποί του, και ο καθένας ενδιαφερόταν για το δικό του δωμάτιο. Ο Γουό περιποιόταν και διατηρούσε το δωμάτιό του σε πολύ καλή κατάσταση και είχε εκεί μέσα, όλα όσα χρειαζόταν για να ζει καλά. Επίσης, είχε εξασφαλισμένο άφθονο φαγητό, ζεστασιά και ασφάλεια μέσα στο δωμάτιό του, και ένοιωθε πλήρης.

Μάλιστα ούτε καν όλο το δωμάτιο δεν χρησιμοποιούσε, παρά μόνο μία γωνιά του, που την έβρισκε βολική και

ζεστή. Σ΄ αυτή τη γωνιά είχε ό, τι χρειαζόταν. Εκεί είχε τα υπάρχοντά του, εκεί δεχόταν τους φίλους του, όταν έρχονταν να τον επισκεφθούν.
Παρόλο το κλίμα ασφάλειας, υπήρχαν κάποια πράγματα που τον φόβιζαν. Κυρίως φοβόταν μήπως κάτι προκαλέσει κάποια αλλαγή, και χάσει την ευημερία του. Για αυτό τον λόγο, φοβόταν τους άλλους ανθρώπους, και κυρίως αυτούς που μπορούσαν να ταράξουν τη γαλήνη του. Φοβόταν επίσης όλες εκείνες τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις, που μπορεί να διατάραζαν τις πολύτιμες ισορροπίες του.
Επίσης φοβόταν το παρελθόν, γιατί ήταν γεμάτο στενάχωρες αναμνήσεις, αλλά φοβόταν και το μέλλον, γιατί ήταν άγνωστο, αναπάντεχο και αβέβαιο.
Ο Γουό ήταν ευσεβής και θεοσεβούμενος άνθρωπος, αν και η εικόνα του για το Θεό είχε διαμορφωθεί από γνώμες των άλλων ανθρώπων. Του είχαν πει ότι είναι ασήμαντος μπροστά στο Θεό, ότι ο Θεός είναι τα πάντα και ο άνθρωπος ένα τίποτα. Και το πίστεψε, αφού όλοι λάτρευαν το Θεό. Του είπαν επίσης ότι παρά την ασημαντότητά του, ο Θεός, με την απέραντη αγάπη του, εισακούει τις προσευχές του, αν είναι ειλικρινής και ακέραιος.
Έτσι ο Γουό ζήτησε από το Θεό να τον απαλλάξει από αλλαγές στη ζωή του, και να τον προστατέψει από καταστάσεις που μπορεί να τάραζαν την ηρεμία και ασφάλεια που του παρείχε το δωμάτιό του. Και ο Θεός άκουσε τις προσευχές του.
Σε διάφορες φάσεις της ζωής του, ο Γουό, εντόπιζε μία περίεργη κίνηση μέσα στο δωμάτιό του, σαν σκιές που μετακινούνταν, και αυτό τον τρόμαζε και τον έκανε να χώνεται ακόμη περισσότερο στη γωνίτσα του. Παρακαλούσε τότε το Θεό να τον προστατέψει από αυτή την άγνωστη κίνηση, και να τον απαλλάξει από την απειλητική παρουσία.
Και ο Θεός το έκανε για κείνον. Οι σκιές σταμάτησαν. Κάποια φορά είδε να ανοίγει μία πόρτα με μία δυσανάγνωστη επιγραφή επάνω της, που ο Γουό φοβήθηκε να διαβάσει. Πάλι δυνατές προσευχές, και πάλι ηρέμησαν τα πράγματα, οριστικά αυτή τη φορά.
Ο Γουό ζήτησε τη γνώμη των πνευματικών καθοδηγητών του για την εμπειρία του με τις σκιές και την πόρτα, και εκείνοι τον συμβούλεψαν με σιγουριά, να μην πλησιάσει την πόρτα, γ