Κυνήγησε το όνειρό σου μέχρι το τέλος..

01:41 15/6/2013 - Πηγή: 24wro

Ήταν 2 αδέλφια που ζούσαν στο 80° όροφο ενός κτιρίου.
Μια φορά, καθώς επέστρεψαν στο σπίτι από το...

γραφείο, προς κακή τους τύχη οι ανελκυστήρες δεν λειτουργούσαν και θα έπρεπε να ανέβουν στο σπίτι με τις σκάλες.
Αφού μετά κόπων και βασάνων έφτασαν στον 20° όροφο, λαχανιασμένοι και κουρασμένοι, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις τσάντες τους επειδή τους βάραιναν και να τις πάρουν την επόμενη μέρα.
Άφησαν τις τσάντες τους στον 20° όροφο και συνέχισαν να ανεβαίνουν…
Όταν έφτασαν στον 40° όροφο, ήταν εμφανώς εκνευρισμένοι και σε πολύ κακό κέφι.
Ο νεότερος αδελφός

άρχισε να γκρινιάζει και σε λίγο άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους. Συνέχισαν να ανεβαίνουν τα σκαλιά, έχοντας συνεχόμενες διαμάχες και προστριβές σε όλη τη διαδρομή για τον 60 όροφο.
Στη συνέχεια συνειδητοποίησαν ότι είχαν μείνει μόνο 20 όροφοι ακόμα αποφάσισαν να σταματήσουν τις διαμάχες και να συνεχίσουν ειρηνικά από εδώ και στο εξής.
Έτσι χωρίς να μιλούν ο ένας στον άλλον ανέβηκαν και έφτασαν καταϊδρωμένοι και κατάκοποι, επιτέλους στο σπίτι τους.
Τότε στάθηκαν έξω από την πόρτα του διαμερίσματος και περίμεναν και οι δύο τον άλλον να ανοίξει την πόρτα.
Και τότε συνειδητοποίησαν ότι τα κλειδιά ήταν στις τσάντες που είχαν αφήσει στο 20° όροφο….
Τραγικό έτσι?….
Αυτή η ιστορία είναι μια αντανάκλαση της ζωή και τις στιγμές μας.
Όλοι μας ανεβαίνουμε τον ουρανοξύστη που λέγεται ζωή … μερικοί μέχρι και όλους τους 80 ορόφους και κάποιοι λιγότερο ή περισσότερο.
Πολλοί από εμάς να ανεβαίνουμε έχοντας προσδοκίες από τους συντρόφους μας, να κάνουν τα πάντα για εμάς.
Και επαναπαυόμαστε….
Συνήθως αυτοί είναι οι φίλοι και οι γονείς μας μέχρι τον 20° όροφο, στη συνέχεια, ο/η σύζυγός μας και αγαπημένοι μας μέχρι κάποιο επίπεδο του κτηρίου.
Εμείς σπάνια κάνουμε πράγματα που πραγματικά μας αρέσουν και αγαπάμε και συνήθως βρισκόμαστε υπό την πίεση και το άγχος ότι από την ηλικία των 20, έχουμε κουραστεί και αποφασίσαμε να πετάξουμε αυτό το φορτίο που μας βαραίνει.
Όντας χωρίς το άγχος και την πίεση, δουλεύουμε με ενθουσιασμό και ονειρευόμαστε φιλόδοξες επιθυμίες.
Μέχρι τη στιγμή που φτάνουμε 40 ετών… εκεί αρχίζουν τα όνειρα και το όραμά μας, μαζί με όλες τις φιλοδοξίες να χάνονται.
Αρχίζουμε να αισθανόμαστε άδειοι, ανικανοποίητοι και ως λογικό επόμενο, αρχίζουμε να διαμαρτυρόμαστε και να κρίνουμε τα πάντα…. Ζούμε τη ζωή μας, μίζερα, ως μια δυστυχία επειδή δεν είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι.
Φτάνοντας τα 60, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε λίγο χρόνο πλέον για άσκοπες διαμαρτυρίες, και ξεκινάμε να πορευόμαστε για το τελευταίο επεισόδιο της “ταινίας” μας ειρηνικά και ήρεμα.
Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα πια που θα μας απογοητεύσει, αλλά μόνο να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν θα μπορούσαμε να αναπαυθούμε εν ειρήνη, διότι έχουμε ένα ανεκπλήρωτο όνειρο ………. ένα όνειρο που εγκαταλείψαμε πριν από 60 χρόνια….
Λοιπόν; Αλήθεια… Ποιο είναι το ΔΙΚΟ ΣΟΥ όνειρο…;
Γνώρισε τα όνειρά σου και κυνήγησε τα, έτσι ώστε να μην ζεις με θλίψη μετανοιώνοντας για πράγματα που μπορούσες να κάνεις και δεν τα έκανες. Βοήθα τους άλλους και γίνε καλύτερος/η.
Αποδέξου τον εαυτό σου…
Πίστεψε στον εαυτό σου…
Αγάπα τον εαυτό σου… Μέσα σε όλους μας υπάρχουν δυνάμεις τόσο ισχυρές, και τόσο ατελείωτες δυνατότητες, που αν τις επιστρατεύαμε όλες ταυτόχρονα θα αλλάζαμε την ιστορία του κόσμου.
Απόλαυσε την ζωή σου γιατί, αξίζεις περισσότερα από όσα νομίζεις!

thesecretrealtruth