Μετά τον Μπιν Λάντεν τι; Η επόμενη μέρα στον Πόλεμο Κατά της Τρομοκρατίας

20:50 15/5/2011 - Πηγή: 24wro

Ο Σαντάμ πέθανε. Ο Μπιν Λάντεν πέθανε, αλλά – όπως προανήγγειλε …
ο Μπαράκ Ομπάμα στο διάγγελμά του - ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας συνεχίζεται.



  Το πρωί της 2ας Μαίου, η Αμερική ξύπνησε πανηγυρίζοντας για τον θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Οι αστερόεσσες βγήκαν στα μπαλκόνια και οι Ρεπουμπλικανοί μαζεύτηκαν

στα bar να δουν αποκλειστικά πλάνα του CNN πίνοντας μπίρες.

Την ίδια ώρα, οι σκεπτόμενοι άνθρωποι αυτού του πλανήτη κοιτούσαν τα πλάνα του νεκρού ηγέτη της Αλ Κάιντα με σκεπτικισμό. Όχι τόσο για τις συνθήκες θανάτου του και τη χρονική συγκυρία, αλλά για την επόμενη ημέρα της δολοφονίας.

Γιατί μπορεί ο θάνατος του Μπιν Λάντεν να κλείνει αρκετές Αμερικανικές πληγές αλλά σηματοδοτεί και μια νέα εποχή στον Πόλεμο Κατά της Τρομοκρατίας, τον οποίο οι ίδιοι οι Αμερικανοί κήρυξαν μετά την πτώση των δίδυμων πύργων.

Ο Πόλεμος κατά της τρομοκρατίας

Ένας πόλεμος έχει αρχή, διάρκεια και τέλος. Η επικοινωνιακή και στρατηγική ομάδα του Προέδρου Μπους (του νεότερου) κήρυξε το 2001 ένα ιδιαίτερο είδος πολέμου. Μία μάχη η οποία είχε αρχή στην τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν έχει τέλος. Κι αυτό γιατί ο αντίπαλος δεν είναι ένας. Είναι κάτι σαν τη μήνυση κατά παντός υπευθύνου. Όσο και να ψάχνεις, δεν βρίσκεις τον ένοχο. Ίσως γιατί απλά δεν υπάρχει συγκεκριμένος αντίπαλος. Ίσως γιατί ο πόλεμος έχει γίνει απλά αυτοσκοπός. Στο όνομα του War on Terror μπήκαν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν. Στο όνομα του ίδιου πολέμου μπήκαν ξανά στο Ιράκ. Ο Σαντάμ πέθανε. Ο Μπιν Λάντεν πέθανε, αλλά – όπως προανήγγειλε ο Μπαράκ Ομπάμα στο διάγγελμά του - ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας συνεχίζεται.



Η ανάγκη εύρεσης αντιπάλου

Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και ύστερα, η Αμερική πέρασε περίπου δύο δεκαετίες αναζητώντας τον νέο μεγάλο αντίπαλο. Η απουσία μιας μεγάλης δύναμης, η οποία θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στους Αμερικανούς και την υπεροπλία τους, θα έπρεπε φυσιολογικά να οδηγήσει σε παγκόσμια σταθερότητα, ακόμα και σε αφοπλισμό. Μάλλον όμως έχουν δίκιο εκείνοι οι θεωρητικοί των Διεθνών Σχέσεων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι μία ηγέτιδα δύναμη χρειάζεται πάντα να βρίσκει (ακόμα και να εφευρίσκει) αντιπάλους για να αποδεικνύει την ανωτερότητά της. Και ενώ η Αμερική δεν έχει θεωρητικά κανέναν λόγο να στείλει τα στρατεύματά της στη Μέση Ανατολή, εφευρίσκει τον έναν εχθρό μετά τον άλλο, τον ονομάζει τρομοκράτη και προσπαθεί να τον εξοντώσει. Τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται απλά για την εξάλειψη της τρομοκρατίας. Ούτε καν για την εξασφάλιση του πετρελαίου. Σε μια ρεαλιστική προσέγγιση του παγκόσμιου χάρτη, η Αμερική έχει ανάγκη να επιβεβαιώσει την υπεροχή της. Σαν κάθε καλός πρωταθλητής του Kick Boxing, που βρίσκει αδύναμους αντιπάλους και στήνει ολόκληρους αγώνες, απλά για να ξαναφορέσει τη ζώνη γύρω από τη μέση του.

Ο επόμενος στόχος

Η Αμερική θα στρέψει την προσοχή της αλλού, μετά τη δολοφ