Οι τροφές της ψυχής

21:35 5/9/2011 - Πηγή: 24wro

Οι άνθρωποι αναρωτιούνται πως πρέπει να είναι...
τι πρέπει να κάνουν για να γεμίσουν από αγάπη. Η απάντηση βρίσκεται …
μόνο σε μια λέξη: τίποτα. Η σωστή διαδικασία είναι να ξεχάσεις ό,τι νομίζεις ότι πρέπει να είσαι, και να επιτρέψεις στην αληθινή σου φύση να ανέβει με ηρεμία στη επιφάνεια.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Όπως ακριβώς και σε μια λίμνη, μετά από την ανατάραξη του λασπώδους βυθού της, τα νερά γίνονται πάλι διάφανα.

Δεν υπάρχει τίποτα που χρειάζεται να κάνεις. Μόνο να είσαι. Για να θρέψεις την ψυχή σου πρέπει

να αφεθείς, να εμπιστευτείς την ύπαρξή σου. Όταν όμως αναφέρομαι στην τροφή της ψυχής, οι άνθρωποί ρωτούν: «πως γίνεται αυτό; Με διαλογισμό; Με τον χορό, με την προσφορά στους άλλους ανθρώπους;».

Η απάντηση είναι ναι, αν όλα αυτά τρέφουν το πνεύμα σας και σας επιτρέπουν να ξεπεράσετε την αγωνία σας για την εξωτερική σας εικόνα. Όμως, η πραγματική ευτυχία έρχεται μόνο όταν η καρδιά μας είναι ανοιχτή. Όπως ισχύει και το ανάποδο: Η μεγαλύτερη δυστυχία προέρχεται από την συνεχή κι ατέρμονη επιθυμία. Και η πιο πραγματική αίσθηση ειρήνης πηγάζει μόνο μέσα από την ύπαρξή μας.

Το πιο σοβαρό εμπόδιο για την καλλιέργεια της ψυχής είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης. Επειδή δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, μένουμε αγκιστρωμένοι και εγκλωβισμένοι στην παγίδα της άνεσης και της ευκολίας. Εξαλείφουμε όσο περισσότερο πόνο μπορούμε από τη ζωή μας, και καταλήγουμε στριμωγμένοι σε μια γωνιά που την ονομάζουμε:
ασφάλεια.

Η αλήθεια είναι ότι η «ασφάλεια» είναι το λιγότερο ασφαλές πνευματικό μονοπάτι που μπορεί κανείς να ακολουθήσει στην πορεία της αυτοπραγμάτωσης. Οδηγεί αποδεδειγμένα στην πνευματική νάρκωση και στον θάνατο. Συνήθως είμαστε απροετοίμαστοι όταν έρχεται η ώρα του θανάτου μας. Έχουμε αφήσει τον εαυτό μας να ζήσει πολύ λίγο…

Προκειμένου να προσφέρουμε στον εαυτό μας ό,τι αυτός χρειάζεται, πρέπει να είμαστε σε θέση να τον φροντίζουμε.

Εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι δεν μπορούμε να δώσουμε αγάπη παρά μόνο αν είμαστε έτοιμοι να τη αποδεχτούμε. Και η ικανότητα μας να δεχτούμε την αγάπη στηρίζεται στην ικανότητα μας να αισθανθούμε, αφού μόνο μέσα από τα συναισθήματα μας μπορούμε να δεχτούμε την στήριξη των άλλων, κι έτσι να την προσφέρουμε κι εμείς στους άλλους.

Το μυαλό μας κάνει όπως ακριβώς ένα χάμστερ στον τροχό: τρέχει όλο και γρηγορότερα, χωρίς στην πραγματικότητα να καταλήγει πουθενά.

Μόλις κανείς συνειδητοποιήσει οτι το μυαλό του στέλνει κάθε τόσο αναμενόμενα και συνήθη μηνύματα που δεν χρειάζεται να τα παίρνει και τόσο στα σοβαρά, τότε μόνο είναι ελεύθερος να επιστρέψει στον τρόπο λειτουργίας της ψυχής.

Στα εργαστήρια αυτογνωσίας συχνά κάνω την εξής ερώτηση: «Αν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταία σας μέρα πάνω στη γη, πως θα επιλέγατε να την περάσετε;». Στη συντριπτική πλειοψηφία η απάντηση είναι: «