Οράματα κατά την ώρα του θανάτου

20:56 19/11/2011 - Πηγή: 24wro

Κοντά στη στιγμή του θανάτου εμφανίσεις αποθανόντων φίλων...
και αγαπημένων προσώπων φαίνεται ότι συνοδεύουν αυτόν που πηγαίνει στην άλλη πλευρά. Είναι ένα φαινόμενο αρκετά πιο συχνό από ότι ίσως φανταζόμαστε.

Ο πατέρας κείτεται στο κρεβάτι και είναι έτοιμος να πεθάνει. Το νοσοκομείο είναι σιωπηρό. Οι ώρες του επισκεπτηρίου έχουν περάσει και ο ήλιος έχει δύσει εδώ και ώρα. Ο πατέρας αποκοιμιόταν και ξυπνούσε συνέχεια κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οι γιατροί του είπαν ότι μπορεί να πεθάνει σε οποιαδήποτε στιγμή. Τα ρυτιδωμένα, βαθουλωμένα του μάτια ανοίγουν σιγανά. Η αναπνοή του έχει

γίνει δύσκολη αλλά τώρα φαίνεται σα να έγινε πιο εύκολη και πιο μαλακή. Τα μάτια του εστιάζονται σε μια γωνία του δωματίου όπου υπάρχει μονάχα μια ξεθωριασμένη πράσινη καρέκλα από βινύλιο. Ο πατέρας χαμογελάει.
«Είσαι εδώ,» ψιθυρίζει. Η κόρη του, αποφασισμένη να είναι μαζί του στις τελευταίες του στιγμές, του πιάνει το χέρι. «Ναι, εδώ είμαι πατέρα,» του λέει. Αλλά ξέρει ότι δεν κοιτάζει προς τη μεριά της. «Όχι,» αποκρίνεται ο πατέρας, χωρίς να πάρει τα μάτια του από τη γωνία του δωματίου. «Εκεί. Είναι ο θείος σου ο Jerome. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα τον ξανάβλεπα.» Η κόρη κοιτάζει προς τη γωνία, αλλά φυσικά δεν βλέπει τίποτε. Ο πατέρας φαίνεται ότι δεν τα έχει χάσει. Στην πραγματικότητα, δεν τον έχει ξαναδεί τόσο συνειδητό εδώ και πολλές ημέρες. «Ω Θεέ μου!» Το χαμόγελο του πατέρα πλαταίνει. «Και η Lucille! Και η μητέρα είναι μαζί τους! Λένε, λένε ότι ήρθαν να με βοηθήσουν. Ήρθαν να με πάρουν μαζί τους. Δε μπορείς να τους δεις; Φαίνονται τόσο υπέροχοι!»
Η κόρη τυλίγει το χέρι του πατέρα στα δύο δικά της. Δεν ξέρει τι να σκεφτεί. Ο πατέρας κλείνει ξανά τα μάτια του και το χαμόγελο σβήνει αργά στα χείλη του. Αφήνει μια μακριά, τελευταία πνοή, και έχει πια φύγει.
Τέτοια οράματα που συμβαίνουν στο κρεβάτι του θανάτου δεν είναι μονάχα αντικείμενο ιστοριών και ταινιών. Είναι, στην πραγματικότητα, αρκετά συχνά και εκπληκτικά όμοια ανάμεσα σε διάφορες εθνικότητες, θρησκείες και πολιτισμούς. Περιστατικά τέτοιων ανεξήγητων οραμάτων έχουν καταγραφεί σε όλη την ιστορία και για κάποιους αποτελούν από τις πειστικότερες ενδείξεις για την ύπαρξη ζωής μετά από το θάνατο.
Έχουν εμφανιστεί στη βιβλιογραφία διάφορες ανέκδοτες ιστορίες που αφορούν τέτοια οράματα, όπως επίσης και σε βιογραφίες, αλλά μόλις τον 20ο αιώνα έγινε το θέμα αυτό αντικείμενο επιστημονικής μελέτης. Ένας από τους πρώτους που εξέτασε σοβαρά την υπόθεση ήταν ο Σερ William Barrett, καθηγητής Φυσικής στο Βασιλικό Κολέγιο Επιστημών του Δουβλίνου. Το 1926 δημοσίευσε μια σύνοψη των ευρημάτων του σε ένα βιβλίο με τίτλο «Death Bed Visions» (Οράματα στο Κρεβάτι του Θανάτου).
Στις πολλές περιπτώσεις που είχε μελετήσει, ανακάλυψε κάποιες ενδιαφέρουσες όψεις των εμπειριών αυτών που μερικές δεν εξηγούνται εύκολα:
Δεν ήταν ασυνήθιστο στους ετοιμοθάνατους που έβλεπαν αυτά τα οράματα να αναγνωρίζουν φίλους και συγγενείς για τους οποίους όλοι νόμιζαν ότι εξακολου