Παρανομίες στο απυρόβλητο

18:30 30/9/2011 - Πηγή: 24wro

Η αγωνία προκύπτει από την ανακολουθία ενός σπάταλου κράτους...
που συνήθισε να αλλάζει κατά καιρούς και με καταιγιστικό ρυθμό τους κανόνες του φορολογικού παιχνιδιού κατά πώς του υπαγορεύουν κάθε φορά οι αδηφάγες ορέξεις του....


Λάθος κατάλαβαν τα στελέχη της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του οικονομικού επιτελείου της, που χθες σχολίαζαν δηκτικά ότι, όσοι αντιδρούν στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για τις αποδείξεις και το γενικευμένο «πόθεν έσχες», είναι φοροφυγάδες.
Δεν είναι το «πόθεν

έσχες» που τρομάζει. Είναι η κρατική ανακολουθία και ανικανότητα που βρίσκεται πίσω από τις ανησυχίες που εκφράζονται για τους σχεδιασμούς, οι οποίοι, όπως όλα δείχνουν, είναι εμπνεύσεις της στιγμής, δουλειές «του ποδαριού» και δεν έχουν σχέση με οργανωμένο σχέδιο πάταξης της φοροδιαφυγής.
Αν υπήρχε πράγματι κάτι τέτοιο, δεν μπορεί, θα το είχαμε δει, ενάμιση χρόνο τώρα δεν θα μας είχε διαφύγει, όπως συμβαίνει με τα δημόσια έσοδα εδώ και δεκαετίες. Το άγχος που εκφράζεται, δεν έχει να κάνει με το φόβο μήπως αποκαλυφθούν κρυμμένα εισοδήματα. Μακάρι να υπήρχαν, άλλα για την πλειονότητα των φορολογουμένων δεν υφίστανται πλέον περισσεύματα να κρυφτούν.
Η αγωνία προκύπτει από την ανακολουθία ενός σπάταλου κράτους που συνήθισε να αλλάζει κατά καιρούς και με καταιγιστικό ρυθμό τους κανόνες του φορολογικού παιχνιδιού κατά πώς του υπαγορεύουν κάθε φορά οι αδηφάγες ορέξεις του.
Ενός καλοθρεμμένου κράτους, που, ακόμη και την ύστατη στιγμή της εθνικής χρεοκοπίας και αναπτυξιακής ανυπαρξίας, δεν κάνει τίποτε άλλο, από το να στρέφεται στην αφαίμαξη των ίδιων συνηθισμένων θυμάτων που περιφέρονται εμφανώς χωρίς μια ρανίδα αίματος περίσσευμα για να προσφέρουν.
Ενός ανίκανου κράτους, που πολλές δεκαετίες τώρα πολλά λέει και ελάχιστα κάνει για να συλλάβει τη φοροδιαφυγή. Το οποίο είναι τόσο βραδυκίνητο και αργόστροφο, που, αδυνατώντας να βρει ουσιαστική μέθοδο, τοποθετεί τους πολίτες στη θέση των ελεγκτών και τους απειλεί με βαριά εισπρακτική τιμωρία, αν δεν ανταποκριθούν με προθυμία στο κυνήγι των αποδείξεων.
Που δεν μπορεί χρόνια τώρα να οργανώσει ένα κεντρικό μηχανογραφικό σύστημα ενημέρωσης και διασταύρωσης στοιχείων, καταφεύγοντας στους λογαριασμούς κατανάλωσης ρεύματος ως ύστατο πληροφοριακό και φοροσυλλεκτικό εργαλείο.
Ενός κράτους που ακυρώνει την ανάγκη ύπαρξης όλου του μηχανισμού ελέγχου, επιστρατεύοντας επί σειρά ετών την αυτόματη και καταφανώς άδικη διαδικασία της περαίωσης, που μονίμως επιβραβεύει την ασυνέπεια. Δεν είναι οι φοροφυγάδες αυτοί που αντιδρούν, λοιπόν, αυτοί άλλωστε δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα σε αυτή τη χώρα.