Περάσαμε μια βραδιά στην όπερα

09:52 25/1/2012 - Πηγή: 24wro

Ο Φάουστ μας έκανε να ανατριχιάσουμε από το δέος το βράδυ του Σαββάτου στο Μέγαρο Μουσικής...

H αλήθεια είναι ότι η εξοικείωση όλων μας με την όπερα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Ναι, οι γονείς μας προσπάθησαν να μας πείσουν ότι ο Τσαϊκόφσκι και η Callas είναι cool στα 8 και στα 10, αλλά τότε μόνο οι Spice Girls μπορούσαν να μας καθηλώσουν με τη μουσική τους ή για να είμαστε πιο ακριβείς να μας ξεσηκώσουν.

Τα χρόνια πέρασαν και η pop παιδική ηλικία εξελίχθηκε σε brit pop και rock

'n roll εφηβεία που με τη σειρά της έδωσε τη σκυτάλη στην παρατεταμένη indie περίοδο της πρώιμης ενηλικίωσης (σ.σ.που κρατά ακόμα και τώρα). Και οι κλασικοί υπήρχαν στη ζωή μας κάπου ανάμεσα σε στιγμές περιέργειας, μουσικής εξερεύνησης, διαπαιδαγώγησης και πειραματισμού, στα soundtrack των χοροθεάτρων του Παπαϊωάννου, στις επισκέψεις στην «σπουδαγμένη» αδερφή του παππού που δεν παντρεύτηκε ποτέ και στις προβολές της τηλεόρασης της Bουλής.

Όμως οι κλασικές αξίες στη μουσική κα ευρύτερα στον πολιτισμό πάντα στο τέλος εκτιμώνται και όσο και να τις απαρνούμαστε η ενηλικίωση φροντίζει να τις φέρει στη ζωή μας μαζί με όλα τα φαγητά που πεισματικά δεν καταδεχόμασταν να φάμε στην παιδική μας ηλικία. Κάπως έτσι η ερμηνεία της Maria Callas στην όπερα «Madama Butterfly» του Puccini που μερικά χρόνια πριν ακουγόταν στα αφτιά μου ως κουραστική κραυγή, ξαφνικά σε επαναληπτική ακρόαση έμελλε να ήταν η πιο δραματική ηχητική ανάμνηση της ζωής μου.

Έκτοτε, θα ήταν ψέματα να πω ότι ζω με όπερες, αλλά φροντίζω να χαρίζω συχνά πυκνά στον εαυτό μου την ακρόαση μίας όπερας στο σπίτι μου, αλλά εξαιρετικά πιο σπάνια σε live. Μέχρι που διάβασα πως η κλασική όπερα του Charles Gounod, Φάουστ θα ανέβαινε στο Μέγαρο Μουσικής. Η όπερα που βασίζεται στο έργο του σπουδαίου Γερμανού συγγραφέα Goethe ήταν το τέλειο δέλεαρ για ένα διαφορετικό σαββατόβραδο.

Κάπως έτσι φόρεσα το bowler hat μου, πήρα αγκαζέ την αγαπημένη μου φίλη, Τερψιχόρη από τους Le Page και πήγαμε στο Μέγαρο Μουσικής. Στις τρεισήμισι ώρες που κρατά η όπερα δεν υπήρξε στιγμή που μην πιάσουν ανατριχίλες από δέος. Εντυπωσιακά σκηνικά από τον Αλεσσάντρο Κάμερ, υποδειγματική σκηνοθεσία του Ρενάτο Τζανέλλα, ο οποίος ξαναζωντάνεψε την ιστορία του Φάουστ και της Μαργκαρίτ , πλαστικές κινήσεις από τους ταλαντούχους χορευτές και πάνω από όλους και από όλα οι φωνές και ερμηνείες των πρωταγωνιστών που «έκλεβαν» την αμέριστη προσοχή των θεατών και καθήλωσαν το κοινό με αποτέλεσμα να μην καταλάβουμε πως πέρασαν οι ώρες σε μία παράσταση που έχω σοβαρές υποψίες ότι ήταν μαγική. Τέτοια ομορφιά και τόσο έντονα συναισθήματα δεν μπορώ να τα δικαιολογήσω αλλιώς.

Τι και αν η όπερα ως τρόπος διασκέδασης δεν είναι ο πλέον διαδεδομένος στη χώρα, μία επίσκεψη από το Μέγαρο Μουσικής για το Φάουστ μέχρι την Κυριακή θα σας πείσει ότι το κλασικό όχι απλά δεν έχει πεθάνει, αλλά μπορεί να δημιουργήσει τόσο έντονα συναισθήματα που για πολλούς θα είναι πρωτόγνωρα.

info: Οι τιμές των εισιτηρίων