Που πήγαν τα λεφτά;

07:30 4/7/2011 - Πηγή: 24wro

Ενα αστρονομικό ποσό που υπερβαίνει τα 130 δισ. ευρώ και...
βέβαια, ξεπερνά κατά πολύ αυτό του δανείου που έχει συνάψει η Ελλάδα με ΔΝΤ... και Ευρωζώνη? χάθηκε μέσα στη δεκαετία του 2000 από την υπερδιόγκωση του δημόσιου τομέα αλλά και από την αδυναμία του να εισπράξει φορολογικά έσοδα.

Από ανάλυση της Τράπεζας της Ελλάδας

προκύπτει πως το δημόσιο χρέος επιβαρύνθηκε στη συγκεκριμένη δεκαετία αφενός από την αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και των αμοιβών τους σε ποσοστά υψηλότερα του μέσου πληθωρισμού και αφετέρου από την υστέρηση των εσόδων ως ποσοστό του ΑΕΠ σε σχέση με το 2000.

Μισθολογική δαπάνη
Αν δηλαδή ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων παρέμενε σταθερός και οι μισθολογικές αυξήσεις που δόθηκαν από το 2000 έως το 2009 ήταν ταυτόσημες του πληθωρισμού το χρέος θα ήταν σήμερα κατά 31 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ χαμηλότερο.


Από την άλλη, σε περίπτωση που τα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ παρέμεναν στο 43,5% και δεν? κατρακυλούσαν στο 37,3%, θα προέκυπτε περαιτέρω αποκλιμάκωση του χρέους κατά 26 μονάδες του ΑΕΠ.

Σωρευτικά το δημόσιο χρέος θα ήταν χαμηλότερο κατά 57 μονάδες, θα βρίσκονταν κάτω από το όριο του 100% του ΑΕΠ και βέβαια η χώρα δεν θα εισέρχονταν στην περιδίνηση της πρωτοφανούς κρίσης και της αδυναμίας δανεισμού από τις αγορές.

Σε τρέχουσες τιμές η επιβάρυνση κατά 57 μονάδες του ΑΕΠ? μεταφράζονται σε επιπλέον χρέος ύψους 131 δισ. ευρώ, όταν τα δάνεια από το Μηχανισμό Στήριξης ανέρχονται σε 110 δισ. ευρώ.

Για να γίνει αντιληπτό τι σημαίνει αυτή η διόγκωση του χρέους αρκεί να αναφέρουμε πως στο καλύτερο από τα τρία σενάρια για το χρέος που περιέχονται στο Μεσοπρόθεσμο (ρυθμός ανάπτυξης πάνω από 3,5% από το 2014, πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 5,5% και πρόγραμμα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δισ. ευρώ στην περίοδο 2011-2015) αυτό θα υποχωρήσει κάτω από το 100% του ΑΕΠ το 2020.

Πρωτογενείς δαπάνες
Ως φυσικό επακόλουθο της εκτόξευσης της μισθολογικής δαπάνης παρατηρήθηκε κατακόρυφη αύξηση των πρωτογενών δαπανών του Δημοσίου (δεν συμπεριλαμβάνονται τόκοι και χρεολύσια). Αξίζει να σημειωθεί πως από το 2003 μέχρι και το τέλος του 2009 οι πρωτογενείς δαπάνες εκτοξεύτηκαν από τα 30,46 δισ. ευρώ στα 57,98 δισ. ευρώ με άνοδο της τάξης του 90,3%. Από την άλλη πλευρά έχουμε την εμφανή αδυναμία του ελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού να περιορίσει την φοροδιαφυγή και να συλλέξει τα προϋπολογισθέντα έσοδα.

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΕΣΟΔΑ

Ετσι τα έσοδα από το 43,5% του ΑΕΠ το 2000 υποχώρησαν αισθητά στο 37,3% το 2009 . Και πλέον μέσα από το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής τίθεται στόχος να φθάσουν εκ νέου σε επίπεδα πάνω από το 42% του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα χρόνια.

Βέβαια για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός το οικονομικό επιτελείο προχώρησε στη λήψη επώδυνων εισπρακτικών μέτρων (έκτακτες εισφορές , αυξήσεις εμμέσων φόρων ΕΦΚ, ΦΠΑ, κ.ά.)