ΣΧΕΣΕΙΣ: Εγώ πότε θα γίνω μάνα;

23:00 8/5/2011 - Πηγή: 24wro

Αν δεν έχετε θέσει ποτέ στον εαυτό σας το άνωθι ερώτημα μην ανησυχείτε. Δεν είστε η μόνη.

Σύμφωνα με τους λαϊκούς θρύλους, τους αστικούς μύθους και τις (κάπως επιβεβαιωμένες) φήμες οι γυναίκες με το που πλησιάζουν/ φτάνουν/ ξεπερνούν το όριο των 30 μεταμορφώνονται σε θεριά ανήμερα.

Ξεμυτίζουν από τη φωλιά τους και αναζητούν μανιασμένα το ταίρι με το οποίο θα ζευγαρώσουν για να φέρουν εις πέρας τον απώτατο προορισμό του ανθρωπίνου είδους: την τεκνοποίηση. Κυκλοφορούν ως αλλόφρονες μαινάδες επαναλαμβάνοντας με συχνότητα οπλοπολυβόλου το ερώτημα «εγώ πότε θα γίνω

μάνα;» στον εαυτό τους, στους γύρω τους, στους συντρόφους τους, στο σύμπαν, παντού.

Και, άμα λάχει, το χαράζουν και tattoo στο μέτωπό τους ώσπου να ευοδώσει ο σκοπός τους. Ε, λοιπόν, όχι. Δεν ξέρω αν φταίει κάποιος δυσλειτουργικός σύνδεσμος στο γενετικό υλικό όλων εκείνων που δεν ονειρεύτηκαν την μέρα, την ώρα και τη στιγμή που θα λικνίσουν στην αγκαλιά τους το δικό τους θείο βρέφος ή αν πρόκειται για γυναίκες/ λάθη της φύσης αλλά υπάρχουν και αυτές οι γυναίκες. Και είναι πολλές. Έστω, αρκετές.

Τικ τοκ τικ τοκ

Αν δεν έχεις φέρει ζωή στον κόσμο, έναν ή περισσότερους απογόνους για να διαιωνίσεις το εξαιρετικό αυτό είδος που ονομάζεται «άνθρωπος», είναι αδύνατο να αντιληφθείς το συναίσθημα όσων το έχουν βιώσει. Αυτό είναι το επιχείρημα καραμέλα των μαμάδων. Δεκτόν. Αλλά ούτε τις φλέβες σου έχεις κόψει για να είσαι συνεπής στο ραντεβού σου με τον Χάρο και, έτσι, δεν έχεις ιδέα πως είναι και αυτό το συναίσθημα. Αλλά, έλα που δεν σε πειράζει κιόλας. Τι να κάνεις, δηλαδή, που το βιολογικό σου ρολόι δεν χτυπάει; Να το πας σε συνεργείο ωρολογοποιίας να στο συνετίσει; «Ναι», σου απαντούν φίλοι, γνωστοί, συνάδελφοι και συγγενείς που σε σε περιμένουν με την κοντόκανη καραμπίνα στην στροφή των 30 ετών και μόλις τολμήσεις και στρίψεις (σάμπως είναι δική σου η επιλογή;) πυροβολούν.

Επισκευαί εντός

Για να αποφύγεις τα σκάγια τρέχεις σε μαιευτήρια προσπαθώντας να «κολλήσεις» λίγη συγκίνηση συμμετέχοντας εκ του σύνεγγυς στο baby boom που συνοδεύει τα 30+. Αγκαλιάζεις κάθε νεογέννητο που κατέφτασε ως εξαργύρωση της ταλαιπωρίας των 9 μηνών κατά τη διάρκεια των οποίων η μαμά του σερνόταν με φουσκωμένη κοιλιά, πρησμένα πόδια και πρωινές ναυτίες. Παρατηρείς τα εκθαμβωτικά χαμόγελα που καρφιτσώνονται στα πρόσωπά τους με μια τζούρα αρώματος βρεφικού κεφαλιού (μυρίζουν, πραγματικά, υπέροχα) καθώς ακούς ατελείωτες συζητήσεις για μασάζ θηλασμού, επισκληρίδειους, καισαρικές, μωρομάντηλα και πορτ μπεμπέ προσπαθώντας να ταρακουνήσεις το μητρικό σου ένστικτό που έχει πέσει σε λήθαργο. Διαβάζεις ανάμεσα στις γραμμές τη σκέψη τους «εκεί που είσαι ήμουν και εδώ που είμαι θα έρθεις» και συγκατανεύεις.

Αυτό το ένστικτο που χρόνια σε απειλούσαν πως αργά ή γρήγορα θα αρπάξει τα ηνία και θα σε κάνει υποχείριό του δεν σου χτυπά την πόρτα. Και ας έχεις καβαντζάρει τα τριάντα.

Κάλλιο ποτέ παρά νωρίς

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords