Τέλος εποχής για την ανωνυμία στο διαδίκτυο

00:46 13/6/2013 - Πηγή: 24wro

Τι θα έκανε το σύστημα χωρίς τους ανίδεους πραγματιστές, οι οποίοι θεωρούν ότι τα πάντα γίνονται για...

το καλό μας και το καλό του περιβάλλοντος. Αρκεί η προπαγάνδα να «στρατολογήσει» έναν για να παρασύρει και άλλους. Την περασμένη Πέμπτη, όταν έγινε γνωστό ότι η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών καταγράφει στοιχεία από όλες τις μεγάλες εταιρείες του Διαδικτύου, ένας χρήστης του Twitter δημιούργησε ένα λογαριασμό με το όνομα «Δεν έχω τίποτα να κρύψω».

Στον λογαριασμό αυτό αναπαράγονταν tweets

από διάφορους χρήστες που εξέφραζαν την αδιαφορία τους για την παρακολούθηση των προσωπικών δεδομένων τους από την κυβέρνηση.

«Αν είναι ένας τρόπος να γλυτώσουμε από μια άλλη επίθεση όπως εκείνη της 11ης Σεπτεμβρίου, ας το κάνουμε», έγραψε ένας. «Τα emails μου και οι τηλεφωνικές μου συνομιλίες δεν είναι άλλωστε και τόσο συναρπαστικά».

Ένας άλλος έγραψε: «Τέτοια πράγματα συμβαίνουν. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Επιπλέον, δεν έχω τίποτα να κρύψω». Ένας άλλος αναρωτήθηκε: «Αν μοιράζεσαι ολόκληρη τη ζωή σου στα social media, τι σημασία έχει αν ρίχνει μια ματιά και η κυβέρνηση;»

Ανησυχίες δούλων. Πάντως αν μερικοί πιστεύουν ότι θα κρύβονται μια ζωή υπό την ομπρέλα της ανωνυμίας, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Ούτως ή άλλως το σύστημα γνωρίζει ανά πάσα στιγμή ποιος είναι ποιος. Τα άλλα όλα είναι για τους «ρομαντικούς».

Τον πρώτο καιρό της «εποχής dot-com», αυτό που έβρισκαν οι άνθρωποι γοητευτικό στην online ζωή ήταν το πόσο ανώνυμη έμοιαζε. Μια γνωστή γελοιογραφία του New Yorker δείχνει δύο σκυλιά να κοιτάζουν έναν υπολογιστή και να λέει το ένα στο άλλο: «Στο Διαδίκτυο, κανείς δεν ξέρει ότι είσαι σκυλί».

Το ιδανικό της ανωνυμίας εξακολουθεί να κυριαρχεί σε ορισμένες κοινότητες του Διαδικτύου. Όπως επισημαίνει όμως ο Ross Douthat στους New York Times, ο διαδικτυακός κόσμος αποδείχθηκε ότι είναι λιγότερο ιδιωτικός από το βασίλειο της σάρκας και του αίματος. Ένας λόγος είναι ότι οι περισσότεροι χρήστες δεν θέλουν να χρησιμοποιούν ψευδώνυμα.

Προτιμούν να επικοινωνούν στο Διαδίκτυο όπως θα επικοινωνούσαν σε ένα δωμάτιο με τους πιο καλούς τους φίλους και να χρησιμοποιούν τα e-mail όπως κάποτε θα χρησιμοποιούσαν τις επιστολές ή τα τηλέφωνα. Αυτό σημαίνει ότι εκτίθενται πολύ περισσότερο – σε ξένους και εχθρούς, σε πρώην συντρόφους και πρώην φίλους – απ’ ό,τι συνέβαινε προτού η κοινωνική τους ζωή μεταναστεύσει στο Διαδίκτυο.

Η συμμετοχή στη διαδικτυακή κουλτούρα χωρίς την οριζόντια έκθεση σε γνωστούς και φίλους είναι ασφαλώς δυνατή. Αυτό που είναι πρακτικά αδύνατο είναι η προστασία της ιδιωτικότητας από τους παρόχους υπηρεσιών, τα δίκτυα των social media και, όπως αποδεικνύεται τώρα, τις υπηρεσίες ασφαλείας που έχουν πρόσβαση σε κάθε κλικ, σε κάθε κείμενο, σε κάθε ηλεκτρονική επιστολή.

Ακόμη και οι ισχυροί δεν μπορούν να κρυφτούν, όπως απέδειξε η ιστορία του Ντέιβιντ Πετρέους. Στο κράτος του Μεγάλου Αδελφού, όλοι ξέρουν ότι είσαι σκυλί.

Η Αμερική όμως δεν είναι ένα είδος σύγχρονης Ανατολικής Γερμανίας με σελίδες του Facebook. Το πιθανότερο είναι ότι η εποχή μας χαρακτηρίζεται από αυτό που ο Αλέξις ντε Τοκβίλ είχε χαρακτηρίσει «ήπιο δεσποτισμό». Οι κυβερνήσεις έχουν εκτεταμένες, ενδεχομένως τυραννικές εξουσίες, αλλά οι πολίτες δεν αισθάνονται να καταπιέζονται ούτε να διώκονται.

Καλώς ήλθατε στην παγκόσμια χούντα. Μένει να δούμε και τον δικτάτορα…

pygmi.gr