Θ. ΖΑΓΟΡΑΚΗΣ: Η εξέλιξη ενός ηγέτη

11:46 2/2/2012 - Πηγή: 24wro

Ακόμη και η πρόωρη παραίτησή του από την ηγεσία του ΠΑΟΚ είχε τα χαρακτηριστικά μιας κίνησης αρχηγικής...
Σαν αυτές που μάς χάρισε κατά εκατοντάδες ο θρυλικός ηγέτης της Εθνικής Ελλάδας στα 24 χρόνια που τον θυμόμαστε στα γήπεδα.
Από τον Παναγιώτη ΧριστόπουλοΥπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι γεννημένοι για να γίνονται αρχηγοί, ηγέτες, μπροστάρηδες. Διαλέξτε το δικό σας πεδίο κοινωνικής σύγκρουσης ή οργανωτικής βαθμίδας -μια επανάσταση, μια εταιρεία,

μια ομάδα, ο,τιδήποτε- και θα θυμηθείτε εύκολα ποιοι είχαν το χάρισμα να διευθύνουν και ποιοι δέχονταν πρόθυμα να ακούσουν τις εντολές τους. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης ήταν ένας τέτοιος «αρχηγός» σε όλη του την καριέρα. Και όπως όλοι οι όμοιοί του, υπήρξε το αντικείμενο ζήλιας και αποθέωσης μαζί, εκτίμησης, αλλά και αμφισβήτησης. Γιατί οι γεννημένοι αρχηγοί, φέρουν πάντα και το βαρύ φορτίο της ευθύνης και γίνονται οι εύκολοι στόχοι όταν τα πράγματα παρεκκλίνουν προς την λάθος κατεύθυνση.Η προ εβδομάδας παραίτηση του Θοδωρή Ζαγοράκη από την Προεδρία του ΠΑΟΚ ήταν μια απογοήτευση για τους πιο ψύχραιμους φιλάθλους του συλλόγου, ωστόσο ήταν και πάλι μια «αρχηγική» κίνηση, από αυτές που ο ίδιος έχει μάθει ότι πρέπει να κάνει, όταν οι συνθήκες δεν ευνοούν την «μπουνιά στο μαχαίρι». Μίλησε για «ανάγκη επιστροφής του κλίματος ενότητας στην ομάδα». Ακόμη κι αν δεν πρόκειται για μια τακτική υποχώρηση, για μια κίνηση με τη ματιά στο μέλλον, και πάλι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ήταν μια απόφαση που πήρε με βασικό γνώμονα την αγάπη του προς την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Ένας σωστός pater familias. Που στο πόδι του αφήνει τον κολλητό του, τον Ζήση Βρύζα.Ο αρχηγός του Euro 2004Έτσι ήταν πάντοτε ο Ζαγοράκης. Ενέπνεε τους γύρω του με ένα σπάνιο χάρισμα. Οργανωτικός και συνεπής, χωρίς να είναι ο εμπνευσμένος ομιλητής ή κάποιος λαμπερός ζεν πρεμιέ, ανέπτυξε με συνέπεια και δουλειά το όποιο ταλέντο του στον μέγιστο βαθμό και με το παράδειγμά του συσπείρωνε τους συμπαίκτες του σε όποια ομάδα βρέθηκε, ώστε να ακολουθήσουν κοινό δρόμο. Και η αποθέωση του «μοντέλου Ζαγοράκη» ήλθε το 2004, σ’ εκείνο το απίστευτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Καθοδηγούμενος από έναν προπονητή με παρόμοια λογική, τον Ότο Ρεχάγκελ, ο Ζαγοράκης έμπαινε τα απογεύματα εκείνου του πορτογαλικού καλοκαιριού στο γήπεδο κρατώντας μια μπαγκέτα που περισσότερο έμοιαζε με μαγικό ραβδάκι. Διηύθυνε μια καλά προετοιμασμένη ορχήστρα, αποτελούμενη από μουσικούς χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο -όπως άλλωστε ήταν κι εκείνος-, αλλά που όλοι μαζί εκτελούσαν αλάνθαστα και υπέροχα τις πιο δύσκολες συμφωνίες. Στις 4 Ιουλίου ο Ζαγοράκης σήκωνε το τρόπαιο του νικητή και ανακηρυσσόταν «κορυφαίος παίκτης» της διοργάνωσης. Ήταν τόσες πολλές οι εκπλήξεις για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο που δεν ήξερες ποια ήταν η πιο αναπάντεχη. Αυτό, όμως, που κυρίως είχε σημασία ήταν ότι τελικά ο Ζαγοράκης, ο Ρεχάγκελ και ολόκληρη η Εθνική Ελλάδας αποδείκνυαν ότι μπορούσε να δουλέψει κι αυτό το μοντέλο.Ως ποδοσφαιριστής ήταν ανέκαθεν αυτό που λέμε «εργαλείο». Ήταν εξάλλου και η θέση του, αφού αγωνιζό