Το «χωριό» που σταμάτησε ο νους!

01:41 17/4/2012 - Πηγή: 24wro

Μοιάζει να είναι ένα ολλανδικό χωριό σαν όλα τα άλλα. Μεγάλοι δρόμοι, πλατείες, εστιατόρια, σούπερ-μάρκετ, ακόμα και...

κομμωτήρια. Η μόνη διαφορά αυτής της μικρής κοινότητας είναι πως ο χρόνος εκεί φαίνεται να σταματάει κάθε λεπτό. Όλες οι εμπειρίες των κατοίκων μοιάζουν πρωτόγνωρες αφού ακόμα και αν τις έχουν ξαναζήσει δεν τις θυμούνται.

Tο Χόγκεβεγκ- το «χωριό» του μέλλοντος όπως πολλοί το έχουν χαρακτηρίσει, ανήκει στην ολλανδική κοινότητα του Γουέεσπ και οι 152 κάτοικοί του πάσχουν από άνοια, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως μπορεί να υπάρξει αξιοπρεπή διαβίωση για τον ολοένα

και αυξανόμενο αριθμό ασθενών που έχουν «χτυπηθεί» από τη νόσο.

Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Spiegel, οι υποδομές της πειραματικής αυτής κοινότητας έχουν σχεδιαστεί προσεκτικά με σκοπό να καθησυχάζουν και να ηρεμούν τους 152 κατοίκους. Σε όλες τις υπηρεσίες που παρέχονται στους ασθενείς, εργάζονται εκπαιδευμένοι νοσοκόμοι, οι οποίοι φροντίζουν ώστε να κυλήσει ομαλά και χωρίς διαταραχές η καθημερινότητα των ασθενών.

«Οι περισσότεροι κάτοικοι δεν γνωρίζουν πως δεν είναι ένα πραγματικό χωριό», αναφέρει η Ιζαμπέλ βαν Ζούτεμ, υπεύθυνη ενημέρωσης στο Χόγκεβεγκ. «Δεν είναι φυσικά μυστικό, αν όμως τους το πεις θα το έχουν ξεχάσει σε 15 λεπτά ή μία ώρα, ανάλογα με τον βαθμό της άνοιας. Γι' αυτό και έχει σημασία να τους κάνει το περιβάλλον τους να νιώθουν όσο το δυνατόν πιο άνετοι και ασφαλείς», προσθέτει η ίδια.

Αν και η μελέτη για τη δημιουργία του είχε αρχίσει πολλά χρόνια πριν, η κοινότητα του Χόγκεβεγκ ολοκληρώθηκε μόλις το 2009 και κόστισε 19,2 εκατ. ευρώ, τα περισσότερα από τα οποία προήλθαν από κρατική χρηματοδότηση.

Είναι ουσιαστικά ένα μεγάλο και αυτάρκες οικοδομικό τετράγωνο, στα περίχωρα του Αμστερνταμ. Κανένα από τα κτίρια δεν έχει περισσότερους από δύο ορόφους και υπάρχει μόνο μία έξοδος, μέσω ενός λόμπι που παραπέμπει σε ξενοδοχείο. Η ατμόσφαιρα αποπνέει μια ηρεμία και μια γαλήνη, απαραίτητες συνθήκες για την διαβίωση των ασθενών. Υπάρχει μια μεγάλη πλατεία με σιντριβάνι, ένας κεντρικός δρόμος και πολλοί μικρότεροι δρόμοι. Οι 23 κατοικίες του ανταποκρίνονται σε έναν από τους επτά διαφορετικούς τρόπους ζωής που οι υπεύθυνοι έκριναν ότι χαρακτηρίζουν την ολλανδική κοινωνία: αστικός, χριστιανικός, ανώτερη τάξη, ανεπιτήδευτος, ινδονησιακός, σοφιστικέ και ρουστίκ. Κάθε σπίτι έχει έξι ενοίκους με δικά τους υπνοδωμάτια, που μοιράζονται μια μεγάλη σαλοτραπεζαρία - εκεί συγκεντρώνονται κάθε βράδυ για το φαγητό που μαγειρεύεται στην κουζίνα του σπιτιού τους.

Οι κάτοικοι μπορούν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα κι αν νιώσουν σύγχυση ή αποπροσανατολιστούν υπάρχει πάντα κοντά ένας «συγχωριανός», που είναι στην πραγματικότητα μέλος του προσωπικού ή εθελοντής. «Το Αλτσχάιμερ αφορά ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, και όλοι αναζητούν λύσεις», λέει η Ιζαμπέλ βαν Ζούτεμ στους «Τimes». «Για πολύ καιρό, ήμασταν ένας παραδοσιακός οίκος ευγηρίας, με ένα μεγάλο παλιό κτίριο. Οταν όμως δυο εργαζόμενοι έχασαν του