Το... ένοχο CD και τα μηνύματα των μαθητών

22:18 15/3/2012 - Πηγή: 24wro

Πολλά είναι τα αναπάντητα ερωτήματα για τα αίτια του τραγικού δυστυχήματος στο καντόνι του Βαλέ στην Ελβετία...
που έκοψε τόσο απότομα το νήμα της ζωής για 28 ανθρώπους ανάμεσά τους παιδιά ηλικίας 11-12 χρόνων. Άλλο ένα στοιχείο έρχεται να δώσει μία περίεργη τροπή στην υπόθεση.

Δημοσιεύματα σε γερμανόφωνες εφημερίδες της Ελβετίας κάνουν λόγο για τραγική αμέλεια του οδηγού. Συγκεκριμένα τόσο η ελβετική «Aargauer Zeitung» όσο και η βελγική «Het Laatste Nieuws», επικαλούμενες μαρτυρίες παιδιών που επέζησαν του δυστυχήματος, κάνει λόγο για απροσεξία του οδηγού.

Σύμφωνα με τις

συγκεκριμένες εφημερίδες ο οδηγός προσπάθησε να αλλάξει ένα CD ή DVC στο ραδιόφωνο του λεωφορείου ελάχιστα λεπτά πριν από τη μοιραία σύγκρουση, κάτι που ίσως να του αφαίρεσε προς στιγμήν την προσοχή. Τόσο η αστυνομία του Βαλέ όσο και οι τοπικές αρχές δεν επιβεβαιώνουν προς το παρόν τις δύο εφημερίδες αναμένοντας τα επίσημα αποτελέσματα της έρευνας.

Εννέα ημέρες πριν, το ταξίδι των μικρών μαθητών είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προοπτικές, και τίποτα δεν μπορούσε να προβλέψει αυτήν την τραγική κατάληξη.

Αυτό φαίνεται από τις αναρτήσεις των μαθητών στο ομαδικό blog που είχαν δημιουργήσει για να περιγράψουν την εμπειρία τους από τις διακοπές στην Ελβετία. «Αυτή είναι η πρώτη μας ανάρτηση. Το ταξίδι με το λεωφορείο ήταν καλό. Είδαμε την ταινία Avatar και κανείς δεν αρρώστησε από τη διαδρομή» έγραψε ο δάσκαλος Frank Van Kerckhove, που έχασε τη ζωή του στο δυστύχημα.

«Σήμερα φάγαμε σούπα και ραβιόλι» έγραψε ένας μαθητής στις 6 Μαρτίου, ενώ λίγες μέρες μετά μια μαθήτρια έγραψε «Σήμερα ήταν η καλύτερη μέρα. Η περιπέτεια της πεζοπορίας ήταν κουραστική αλλά πολύ κουλ. Κερδίσαμε το βραβείο του πιο καθαρού δωματίου. Αύριο θα κάνει περισσότερο κρύο».

Στο τέλος της εβδομάδας ένας άλλος μαθητής έγραψε στο blog «Αγαπητοί μαμά και μπαμπά. Μου αρέσει πολύ εδώ αλλά μου λείπετε. Σας αγαπώ. Και μαμά και μπαμπά, είναι υπέροχα εδώ, ο ήλιος λάμπει όλη την ημέρα…αλλά μου λείπετε».

Στις 11 Μαρτίου την παραμονή του ταξιδιού της επιστροφής αναρτήθηκε και το τελευταίο μήνυμα στο blog από τον δάσκαλο - συνοδό: «Αύριο θα είναι μια κουραστική μέρα και δεν ξέρω αν θα μπορέσει να ποστάρω. Αλλά την Τετάρτη θα είμαστε όλοι μας πίσω». Δυστυχώς δεν γύρισαν ποτέ.