Βρέθηκαν αρχαία λουτρά δίπλα στην Ακρόπολη

23:23 14/5/2012 - Πηγή: 24wro

Το λουτρό εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια πρόσφατης σωστικής... ανασκαφής, που πραγματοποιήθηκε σε οικόπεδο επί της οδού Πορίνου 7 και σε βάθος μόλις... ένα μέτρο από το επίπεδο της σύγχρονης οδού.

Ένα καλά διατηρημένο πολυτελές λουτρικό συγκρότημα με χώρους θερμών, χλιαρών και ψυχρών λουτρών, που λειτούργησε από τον 2ο μέχρι τον 7ο αιώνα μ.Χ., σε μικρή απόσταση από τη νότια πλαγιά της Ακρόπολης, έφεραν στο φως οι ανασκαφές της Γ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στην περιοχή Μακρυγιάννη, στην Αθήνα.

Το

λουτρό εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια πρόσφατης σωστικής ανασκαφής, που πραγματοποιήθηκε σε οικόπεδο επί της οδού Πορίνου 7 και σε βάθος μόλις ένα μέτρο από το επίπεδο της σύγχρονης οδού.

Το ακίνητο βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, εντός του τειχισμένου τμήματος της αρχαίας πόλης, κοντά στον Ιλισό ποταμό, σε περιοχή που υπήρξε κατά την αρχαιότητα σημαντικός τόπος λατρείας, με ορισμένα πανάρχαια ιερά.

Η διατήρηση του οικοδομήματος είναι αρκετά καλή, με τους τοίχους να σώζονται στο επίπεδο των υπογείων θαλάμων σε μέγιστο σωζόμενο ύψος 1-1,3 μέτρα.

Πρόκειται για ένα σχετικά μεγάλου μεγέθους βαλανείο (balneum), που κάλυπτε έκταση 1.450 τετραγωνικών μέτρων. Τα αρχικά όριά του δεν είναι γνωστά, είναι βέβαιο, όμως, ότι συνέχιζε περαιτέρω προς τα ανατολικά, όπως μαρτυρούν πολλοί από τους τοίχους του που κατευθύνονται προς τα εκεί. Η πιθανότερη θέση για την αναζήτηση της εισόδου του βρίσκεται στα δυτικά, σε σημείο όπου θα ήταν δυνατή η άμεση και απρόσκοπτη πρόσβαση σε αυτό, από κεντρικό δρόμο, η θέση του οποίου βρισκόταν στην πορεία σχεδόν της σημερινής οδού Μακρυγιάννη.

Πρόκειται για κεντρική οδική αρτηρία που διέσχιζε το ανατολικό τμήμα της πόλης και συνέδεε τους βόρειους δήμους με τον Φαληρικό όρμο. Το νότιο όριο του λουτρού ίσως ήταν άλλη αρχαία οδός, τμήμα της οποίας εντοπίστηκε κάτω από τη σύγχρονη οδό Χατζηχρήστου.

Προσδιορίστηκαν τέσσερις τουλάχιστον οικοδομικές φάσεις του λουτρού, χρονολογούμενες από τον 2ο έως τον πρώιμο 7ο αιώνα μ.Χ. Η καλύτερα σωζόμενη φάση ήταν η δεύτερη, δηλαδή από τα τέλη του 3ου αιώνα και τουλάχιστον ως τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. Κατά τη φάση αυτή το λουτρό αναπτύσσεται σε έναν ειδικά ισοπεδωμένο χώρο με τις αίθουσές του παρατακτικά διατεταγμένες πάνω σε έναν άξονα. Στα λουτρά αυτού του τύπου οι λουόμενοι έπρεπε να διατρέξουν ορισμένους χώρους για να φτάσουν στους θερμούς χώρους και κατόπιν να περάσουν από τους ίδιους πάλι χώρους για να επιστρέψουν στο αποδυτήριο.

Περιλαμβάνει μια κυκλική δεξαμενή, δύο τουλάχιστον ορθογώνιους χώρους με δεξαμενές για το ψυχρό λουτρό (frigidarium), όπου ήταν εγκατεστημένοι και οι λουτήρες για την ατομική λούση, και τέσσερις υπόκαυστους χώρους, έναν για το χλιαρό λουτρό (tepidarium) και τρεις για τα θερμά λουτρά (caldaria). Αναγνωρίστηκαν, επίσης, τέσσερις εστίες πυροδότησης (praefurnia), τρία προπνιγεία και δύο βοηθητικοί χώροι (πιθανότατα αίθουσες για μαλάξεις). Η μεγ