Ζητούν τα… ρέστα τους για το Ελληνικό

10:25 31/5/2011 - Πηγή: 24wro

Στα δικαστήρια ετοιμάζονται να σύρουν την Πολιτεία οι Δήμοι Κρωπίας, Παιανίας, Ραφήνας...
και Σπάτων, διεκδικώντας πόρους από τα «χαμένα» έσοδα αξιοποίησης του Ελληνικού.

Μπορεί οι Καταριανοί επενδυτές να αγνοούνται από το παραλιακό φιλέτο και να «ξέχασαν» τους φιλόδοξους σχεδιασμούς για το Ελληνικό, δεν συνέβη όμως το ίδιο με τους εκπροσώπους της Αυτοδιοίκησης που προσπαθούν να βγάλουν από «τη μύγα ξίγκι» για να γεμίσουν τα άδεια ταμεία τους.

Κάπως έτσι έσυραν από το συρτάρι τον νόμο του 1995 που είχε ψηφίσει ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Κώστας Λαλιώτης,

με τον οποίο προβλεπόταν ότι από τον ειδικό φορέα που θα δημιουργηθεί για την αξιοποίηση του Ελληνικού θα αποκτήσουν με τη μορφή αντισταθμιστικών το 10% των εσόδων. Ηταν η ελάχιστη ανταμοιβή τους για τη φιλοξενία του αεροδρομίου και την περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής.

Η κυβέρνηση όμως με την ψήφιση του Ν. 3943/2011 καταργεί όλες τις προηγούμενες διατάξεις και φυσικά τα επίμαχα αντισταθμιστικά οφέλη.

Μάλιστα, σύμφωνα με τον δήμαρχο Μαρκοπούλου κ. Σωτήρη Μεθενίτη πριν από λίγες μέρες (στις 23 Μαΐου) «με μία ξερή επιστολή ενός συνεργάτη του υφυπουργού Οικονομικών, η κυβέρνηση μας ενημερώνει ότι η νέα ανώνυμη Εταιρία Διαχείρισης και Αξιοποίησης Ακινήτων Ελληνικού Αεροδρομίου δεν έχει καμία οικονομική ή άλλη υποχρέωση προς τους κατοίκους των Μεσογείων»!

Ο ίδιος κάνει λόγο για «κατάφωρη αδικία» και ρίχνει τα πυρά του στην κυβέρνηση που παραβλέπει τους νόμους και το Σύνταγμα.

«Δεν πρόκειται να σταματήσουμε αυτή τη διεκδίκηση, πόσο μάλλον τώρα που αυτοί οι οποίοι μας στερούν άκρως αναγκαίους πόρους μάς απειλούν και με αναγκαστική εξυγίανση, δηλαδή οικονομικό στραγγαλισμό».

Σύμφωνα με πληροφορίες, τις απαιτήσεις τους οι δήμαρχοι είχαν εκφράσει προ μηνών και στον υπουργό Επικρατείας κ. Χάρη Παμπούκη αλλά η απάντηση που πήραν ήταν αρνητική.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από την κυβέρνηση εκκρεμεί ακόμη η ανακοίνωση των ονομάτων που θα συγκροτήσουν το διοικητικό συμβούλιο της Ελληνικό Α.Ε., τη στιγμή που η επένδυση εξακολουθεί να λιμνάζει.