Αν είναι δυνατόν!

12:57 18/4/2012 - Πηγή: i-Reporter

Από την ασφάλεια του πλούσιου σπιτιού του στην ακριβή Πεντέλη, ο εκκολαπτόµενος πολιτικός και τέως (;) διαφηµιστής Γιάννης Κακουλίδης ονειρεύεται τη «σοσιαλιστική άνοιξη» µέσω της Δηµοκρατικής Αριστεράς, ποντάροντας στην ψήφο των Πειραιωτών. Ολα αυτά διαλαλώντας δεξιά και αριστερά πως πλέον έχει αφιερωθεί «ψυχή τε και σώµατι» στην πολιτική. Οπως έχει αποκαλυφθεί, ο άνθρωπος που φέσωσε µε περίπου 35 εκατ. ευρώ την αγορά όχι µόνο δεν έχει αφιερωθεί αποκλειστικά στην πολιτική, αλλά και µε µανδύα τη νέα διαφηµιστική εταιρεία

SOHO Square Athens, που εµφανίστηκε αµέσως µετά τη διάλυση της UpSet!, εξακολουθεί και κάνει business.
Ο Γιάννης Κακουλίδης είναι ένας από τους ανθρώπους που εμπνεύστηκαν την παλαιά πετυχημένη διαφήμιση για τα φουντούνια, στην οποία είχε πρωταγωνιστήσει ο Χάρρυ Κλυνν.

Αριστερός από... κούνια

Ο Κακουλίδης, παρουσιαζόταν ως αριστερός (αν και ήταν επιρρεπής στις παρεκκλίσεις). Ο πατέρας του, πολιτικός καθοδηγητής του ΕΑΜ στον Βόλο, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Γυάρο, στη Μακρόνησο, στην Ικαρία και τον Αη Στράτη και πριν από τη δικτατορία κατέβηκε υποψήφιος βουλευτής με την ΕΔΑ στον Πειραιά. Ανθρωπος πιστός στην ιδεολογία του και ταυτόχρονα ανοιχτόμυαλος, διηγιόταν στον γιο του Γιάννη ιστορίες από την εξορία και εκείνος τον άκουγε καθισμένος στο πάτωμα του σπιτιού τους στον Πειραιά, σχηματίζοντας τις εφιαλτικές εικόνες στο παιδικό του μυαλό. «Ισως γι’ αυτό να έγινε συγγραφέας», λέει συμμαθητής του από τη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία του Πειραιά, εκεί που πήγαιναν δημοτικό σχολείο, προσθέτοντας: «Γιατί είχε πολλές ιστορίες να διηγηθεί…».
Τα μέσα της δεκαετίας του ’60 βρίσκουν τον Γιάννη Κακουλίδη να τελειώνει Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και να ετοιμάζεται να φύγει για το Παρίσι προκειμένου να συνεχίσει με νομικά. Παράλληλα γράφει στίχους για τραγούδια και ένα από αυτά, το «Ηταν μεγάλη η νύχτα», σε μουσική του Νότη Μαυρουδή και με την ερμηνεία της Σούλας Μπιρμπίλη κερδίζει το πρώτο βραβείο στο 4ο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του 1965. Από τότε δεν σταματάει να γράφει (έχει γράψει περισσότερα από 600 τραγούδια). Παρόλο που μικρός -όπως έχει πει ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του- ήθελε «απλώς να τραγουδάω και όχι απαραίτητα να γίνω κάτι», τελικά έγινε γραφιάς.
Η πολιτικοποιημένη δεκαετία του ’70 και τα χρόνια της χούντας δεν εμποδίζουν τον αριστερό 25άρη με το μούσι να συνεχίζει να δημιουργεί. Μάλιστα το 1972 κερδίζει με ένα τραγούδι που ερμηνεύει ο Μιχάλης Βιολάρης, το «Με λένε Αποστόλη», το τρίτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. «Αν θες να μάθεις, με λένε Αποστόλη και για τα με θα σου πουν πολλοί. Λίγα τα φράγκα μου στο πορτοφόλι, πολλές γυναίκες όμως στη ζωή», λέει το ρεφρέν. Αργότερα, στην ασφάλεια της δημοκρατίας γράφει και τραγούδια κατά της χούντας, όπως εκείνο που τραγουδούσε ο Γιώργος Μαρίνος με τίτλο «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».

Το άλμα στη διαφήμιση

Ανθρωπος της ατάκας -αλλά και της ευκαιρίας-, αποφασίζει να αφήσει στην άκρη τις ιδεολογ