Μπόλιασμα του δημόσιου τομέα με έμπειρα στελέχη από τον ιδιωτικό τομέα και κάμποσο outsourcing

09:54 13/9/2012 - Πηγή: i-Reporter

Του Αλεξη Παπαχελα

Σαν να μην έφταναν τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας, η κυβέρνηση θα βρεθεί σύντομα μπροστά σε ένα τεράστιο εμπόδιο. Πληροφορίες από διάφορους χώρους δείχνουν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία υπαλλήλων, αλλά και στελεχών, του Δημοσίου έχουν απλώς κατεβάσει τα μολύβια και δεν προωθούν καμιά υπόθεση. Κάποιοι δεν σταματούν όμως εκεί. Καλυπτόμενοι πίσω από την περίπλοκη ελληνική νομοθεσία και γραφειοκρατία προσπαθούν να υπονομεύσουν οιαδήποτε δράση βαφτίζουν ως «μνημονιακή». Μπορεί, δηλαδή, να ψηφισθούν δυο, τρεις,

δεκαπέντε νόμοι, αλλά ο αρμόδιος υπάλληλος αποφασίζει ότι δεν θα εφαρμοσθούν ποτέ.

Θα μου πείτε τώρα εκείνο το κλασικό νεοελληνικό, «μα τι να κάνουν και αυτοί;». Ολοι μας αντιλαμβανόμαστε πόσο άδικες είναι οι οριζόντιες περικοπές στο Δημόσιο, οι οποίες παίρνουν σβάρνα και εκείνους που δουλεύουν σκληρά και εκείνους που πίνουν φραπέ όλη μέρα και ψάχνουν τρόπους να μας ταλαιπωρήσουν λίγο ακόμη. Η πίεση είναι μεγάλη σε ορισμένες υπηρεσίες, που βρέθηκαν ξαφνικά με πολύ λιγότερο προσωπικό και μάλιστα χωρίς πολλά έμπειρα στελέχη τα οποία έκαναν όλη τη δουλειά στο παρελθόν. Οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, η ανασφάλεια κλπ. έχουν οδηγήσει σε τέλμα πολλές δημόσιες υπηρεσίες. Κάποια στελέχη του Δημοσίου έχουν, μάλιστα, όπως ήταν φυσικό, προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ ή σε άλλα μικρότερα αντιμνημονιακά κόμματα. Προσαρμόζουν, λοιπόν, τις νομικές ή άλλες γνωμοδοτήσεις και αποφάσεις τους στις πεποιθήσεις τους και βγάζουν το συμπέρασμα «αυτό δεν γίνεται», «αυτό είναι παράνομο».

Αντε τώρα η σημερινή κυβέρνηση (α) να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει και (β) να πείσει και να εμπνεύσει αυτό το Δημόσιο να... μεταρρυθμισθεί.

Υπάρχουν βεβαίως πολλές και φωτεινές εξαιρέσεις μέσα σε αυτό το χάος. Χιλιάδες υπάλληλοι δουλεύουν σκληρά, θέλουν να μάθουν πώς μπορούν να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, αυτομορφώνονται και θέλουν να απαλλαγούν από κομματικές και συνδικαλιστικές αγκυλώσεις. Πώς θα τους βρει η πολιτική ηγεσία, πώς θα τους προστατεύσει, πώς θα τους δώσει κίνητρα να πάνε μπροστά; Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι στιγμές απαιτούν ένα μπόλιασμα του δημόσιου τομέα με έμπειρα στελέχη από τον ιδιωτικό τομέα και κάμποσο outsourcing (ανάθεση έργου σε ιδιωτικές εταιρείες). Καμία χώρα, όμως, δεν μπορεί να διοικηθεί από μια γραφειοκρατία που κλωτσάει στα πάντα και χωρίς μια ελίτ καλών δημοσίων υπαλλήλων που σκέπτονται πρώτα το κράτος και τη δουλειά τους και μετά τα κομματικά ή άλλα συμφέροντα. Η Ελλάδα είχε κάποτε τέτοια δημόσια διοίκηση και μπορεί να την ξανααποκτήσει με κόπο και μεθοδικότητα. Εχω την εντύπωση πως αν δεν λυθεί αυτό το πρόβλημα σύντομα, η χώρα δύσκολα θα σταθεί στα πόδια της.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ