Δημοσιογραφία και κομματική "προστασία"

21:56 13/7/2012 - Πηγή: i-Reporter

Γράφει ο Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

Καλός γνώστης της πρακτικής "πες, πες, κάτι στο τέλος θα μείνει"(...) (αυτοπεριορίζομαι εις το δεύτερο συνθετικό -γενούς, του εμπνευσθέντος την σχετική ρήση), ο κομμουνιστογενής, εκ του ΚΚΕ, μόνιμος αρθρογράφος εις την τελευταία σελίδα της σημερινής "ΑΥΓΗΣ" ξιφουλκεί κατά του κυβερνητικού
εκπροσώπου και του διευθυντή του γραφείου τύπου του Πρωθυπουργού, επειδή-άκουσον,άκουσον...-ετόλμησαν να αρθρώσουν επικριτικό λόγο, εναντίον "ιερών τεράτων" της δημοσιογραφίας εις τη δημόσια τηλεόραση, ώς και εναντίον

του προέδρου της ΕΣΗΕΑ, όλως τυχαίως(;) πάντων προσκείμενων εις το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Βεβαίως ουδείς νομιμοποιείται να αμφισβητήσει εις το Θ. Καρτερό να γράφει ό,τι προκρίνει και για το οποίο, άλλωστε, πληρώνεται από τη θυγατρική ΑΕ του ΣΥΝ ΑΕ. Ας μην του διαλανθάνει, όμως, ότι η εποχή της αθώας και άσπιλης Αριστεράς έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αν θεωρεί ότι "κράζουν" ο Κεδίκογλου και ο Μουρούτης, εξ ίσου "κράζει" και αυτός, υπερασπιζόμενος τον Τσίπρα και μόνον. Συνεπώς τα κριτήρια των επιθέσεων του, ελέγχονται ώς υποκριτικά και βεβαίως μονομερή. Αλλά αυτό λέγεται διατεταγμένη δημοσιογραφία.

Πάντως την καλύτερη απάντηση εις τον πολυπράγμονα κομματάρχη του ΣΥΡΙΖΑ-πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ δίδει, σήμερα επίσης, ο Γιάννης Πρετεντέρης εις "ΤΑ ΝΕΑ" με το άρθρο του "Περί παρτης!": "Είτε η ελευθερία του Τύπου αφορά μόνο μία συγκεκριμένη κατηγορία δημοσιογράφων ή μέσων ενημέρωσης, είτε ότι ο πρόεδρος τρεις σκασίλες έχει γιά την ανεξαρτησία και την ελευθερία του Τύπου, απλώς υπερασπίζεται τα φιλαράκια του, όταν τους την πέφτουν οι άλλοι".
Εν σχέσει με τα ανωτέρω, έχω να διατυπώσω τις ακόλουθες σκέψεις-ερωτήματα:
1. Γιατί πρέπει οι δημοσιογράφοι να έχουν την ανάγκη ή να αποδέχονται αυτόκλητους κομματικούς συνηγόρους, για το αν, πώς και πόσο ανταποκρίνονται εις την αποστολή τους, πολλώ μάλλον εις τη δημόσια τηλεόραση; Μήπως θα έπρεπε να ισχύει το ακριβώς αντίθετο, ώστε να μην εγείρονται υπόνοιες, έστω, περί εξωδημοσιογραφικών εξαρτήσεων;
2. Με ποιό κύρος έκαμε τη σχετική του δήλωση ο Τρίμης, όταν, ώς πρόεδρος του λειτουργούντος ακόμη ΔΣ της ΕΣΗΕΑ εποιήθη την νήσσαν, όταν ο αντίστοιχος Μουρούτης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (Σκουρλέτης) απείλησε με μήνυση δημοσιογράφο (Γ. Παπαχρήστος); Δεν υπέπεσε τούτο εις την αντίληψή του ή απλώς το ανέχθηκε, επειδή είναι και κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ;
3. Ποιά έννοια και ισχύ μπορεί να έχει η σχετική "προσωπική δήλωση" Τρίμη, όταν το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει ως σώμα, μετά την παραίτηση ενός μέλους του 11μελολύς ΔΣ και τη μη αναπλήρωση της κενωθείσης θέσεως;

Επιμήθιον: Ο "Μανωλάκειος" κώδικας δημοσιογραφίας μπορεί να αποτελεί το εγκόλπιο Τρίμη, αλλά πέραν αυτού και τους περί αυτόν δεν αποτελεί παρά κενό γράμμα. Αυτά προς το παρόν.

Εις την ΕΣΗΕΑ υπάρχουν και άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις, εκτός από τη "Συσπείρωση" του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Υποχρεούνται να τοποθετηθούν και να μιλήσουν εντίμως και σαφώς επί του θέματος.