Δύο βραδιές Μάλερ στο Μέγαρο Μουσικής

11:51 31/3/2011 - Πηγή: i-Reporter

Ένα από τα κορυφαία νεανικά σύνολα του κόσμου, η Ορχήστρα Νέων Γκούσταβ Μάλερ και ένας ήδη καθιερωμένος νέος μαέστρος, ο Φίλιπ Γιόρνταν, έρχονται στο Μέγαρο Μουσικής για δύο συναυλίες (11&12 Απριλίου στις 8.30 μμ), αφιερωμένες στα 100 χρόνια από τον θάνατο του Γκούσταβ Μάλερ (Βοημία 1860-Βιέννη 1911), του συνθέτη που εξέφρασε απόλυτα, με τη μουσική την εποχή του.

Ο διάσημος Αμερικανός βαρύτονος Τόμας Χάμσον, ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές του γερμανικού ρομαντισμού, διάδοχος κατά πολλούς του Ντήτριχ Φίσερ-Ντισκάου

και ο Γερμανός τενόρος Μπούρκχαρντ Φριτς, συμπράττουν με την ορχήστρα σε ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει συμφωνίες και lieder.

Το πρόγραμμα της πρώτης βραδιάς (11/4) περιλαμβάνει έργα από την πρώτη συνθετική περίοδο του Μάλερ (Lieder από το έργο «Το μαγικό κόρνο του παιδιού» και τη Συμφωνία αρ.1 - «Τιτάν»), ενώ της δεύτερης τα κύκνεια έργα του συνθέτη ( το adagio από την 10η Συμφωνία και τον κύκλο lieder «Το τραγούδι της γης»).

Γιός ενός ταβερνιάρη και ποτοποιού της Βοημίας, ο Μάλερ μεγάλωσε σε έντονη και εύφλεκτη οικογενειακή ατμόσφαιρα. Κάποτε διηγήθηκε στον Φρόιντ , σε έναν πολύωρο περίπατό τους, ότι μια μέρα το έσκασε από το σπίτι για να αποφύγει έναν καυγά των γονιών του και στο δρόμο παρηγορήθηκε, όταν άκουσε έναν οργανοπαίκτη να παίζει ένα λαϊκό τραγούδι. Ο Φρόιντ αποφάνθηκε: « ο συνδυασμός της βαριάς τραγωδίας και της ελαφριάς διασκέδασης εγκαταστάθηκαν από τότε αδιαχώριστα στο μυαλό του Μάλερ».

Το «Τραγούδι της Γης», έργο του 1908, « η πιο προσωπική σύνθεση που έχω κάνει», κατά τον ίδιο τον Μάλερ, είναι μια σύνθεση μεγάλης κλίμακας για δυο τραγουδιστές, με έμπνευση από την αρχαία κινεζική ποίηση. Ο Μάλερ γοητεύτηκε από τις περιγραφές της φυσικής ομορφιάς στα ποιήματα αυτά, αλλά και από τους στοχασμούς τους για το παροδικό και το εφήμερο και διάλεξε επτά για τη σύνθεσή του.

« Ο Μάλερ βρήκε στην κινεζική ποίηση αυτό που παλιότερα αναζητούσε στα γερμανικά λαϊκά τραγούδια: μια μάσκα ή μια μεταμφίεση για τη διαφορετικότητά του, που προέκυπτε από την εβραϊκή του ταυτότητα», έγραψε ο φιλόσοφος Τέοντορ Αντόρνο και ο Μπρούνο Βάλτερ, που παρουσίασε για πρώτη φορά τα τραγούδια, μετά το θάνατο του συνθέτη, είπε ότι αυτή είναι «η πιο προσωπική εξομολόγηση από όλες τις δημιουργίες του Μάλερ και ίσως σε ολόκληρη τη μουσική. Ο Μάλερ βρήκε στα ποιήματα αυτά μια ηχώ της δικής του επίγνωσης της θνητότητας».

Η «10η Συμφωνία», το τελευταίο έργο του Μάλερ, γράφτηκε το καλοκαίρι του 1910. Ο συνθέτης μιλούσε γι αυτήν στους φίλους του ως «κάτι απόλυτα καινούργιο», για έναν στοχασμό πάνω σε όσα είδε και ένιωσε στην Αμερική, όπου έζησε και δούλεψε τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Το 1909, όταν άρχιζε τη δεύτερη σεζόν του στη Νέα Υόρκη, έγραψε στον Μπρούνο Βάλτερ: «Βλέπω τα πάντα με έναν καινούργιο τρόπο, βρίσκομαι σε μια διαδικασία μετάλλαξης, κάποιες στιγμές νομίζω ότι έχω μπει σε ένα καινούργιο σώμα -όπως ο Φάουστ στην τελευ