Λεωνίδα να περάσεις "απέναντι" ήσυχος....

17:55 31/8/2011 - Πηγή: i-Reporter

Πλήθος κόσμου, εκπρόσωποι όλων των πολιτικών παρατάξεων, συναγωνιστές από τα παλιά αποχαιρέτησαν τον Λεωνίδα Κύρκο στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών. Στον επικήδειο λόγο που κατά την επιθυμία του Λεωνίδα Κύρκου εκφώνησε ο Φώτης Κουβέλης, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ πραγματοποίησε μια συγκινητική αναδρομή στην αγωνιστική και πολιτική

πορεία του ιστορικού ηγέτη της ανανεωτικής αριστεράς:Τον αγωνιστή της αριστεράς, τον οραματικό πολιτικό, τον ξεχωριστό άνθρωπο, τον αγαπημένο μας σύντροφο, τον δικό μας Λεωνίδα. Ο Λ. Κύρκος υπήρξε μια φωτεινή, πολυεπίπεδη προσωπικότητα, σφυρηλατημένη μέσα στο καμίνι των αγώνων της αριστεράς.O ίδιος, γόνος αστικής οικογένειας, γιος του πολιτικού Μιχάλη Κύρκου, πέρασε πολύ γρήγορα από τα νεανικά του χρόνια στην ΕΑΜική αριστερά, υπήρξε ΕΠΟΝίτης και από το 1943 και μετά, μέλος του ΚΚΕ. Τα χρόνια της νιότης του τα πέρασε με διώξεις, παρανομίες, επανειλημμένες φυλακίσεις και εξορίες.Tο 1949 καταδικάζεται μαζί με τον παντοτινό του φίλο Μανώλη Γλέζο και τους Τσερέπα και Δαμιανίδη σε θάνατο. Έζησε στα κελιά των μελλοθανάτων το παιχνίδι με το θάνατο, εκεί που μετράς με ακρίβεια το μπόι σου, εκεί που μετράς τη ζωή σε ώρες. Γλίτωσε αυτός και οι σύντροφοί του την εκτέλεση, μετά τη μεγάλη κινητοποίηση της Διεθνούς Αμνηστίας για τη σωτηρία τους.Σε αυτά τα ταραγμένα χρόνια ο Λεωνίδας βίωσε τη μεγάλη περιπέτεια. Το πέταγμα στα ουράνια, αλλά και την ήττα και τη συντριβή. Τότε συνάντησε την Καλλισθένη Σμπαρούνη και δέθηκε μαζί της για μια ολόκληρη ζωή.Κουβάλησε μαζί του, όλα τα κατοπινά χρόνια, το βαρύ φορτίο αυτής της σκληρής περιόδου, τις μεγάλες ανατάσεις, αλλά και τα πικρά βιώματα και, όπως και άλλοι αγωνιστές της γενιάς του, είχε την τύχη, αλλά και το προνόμιο να λέει "ναι ήμουν εκεί, ήμουν στον αγώνα, έμεινα όρθιος και ζώ."Ο Λεωνίδας στα μεταπολεμικά χρόνια, στις γραμμές της ΕΔΑ, μαχητής πάντα και ηγετικό της στέλεχος. Το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εφημερίδα "ΑΥΓΗ", την οποία υπηρέτησε ως συντάκτης, διευθυντής, εκδότης.Εκλέγεται βουλευτής για πρώτη φορά το 1961 και στη συνέχεια το '63 και το '64. Ξεχωρίζει αμέσως για τη μαχητικότητά του, την πολιτική του οξυδέρκεια, την προσήνειά του, τη δεινή ρητορική του ικανότητα.Συλλαμβάνεται την πρώτη νύχτα του πραξικοπήματος του '67 και παραμένει 5 χρόνια στις φυλακές. Στη μεγάλη ρήξη του 1968 στο ΚΚΕ, πρωταγωνιστεί με τους συντρόφους του, τον Μήτσο Παρτσαλίδη, τον Ζήση Ζωγράφο, τον Πάνο Δημητρίου, τον Μπάμπη Δρακόπουλο, τον Κώστα Φιλίνη, τον Σταύρο Καρρά, τον Λεωνίδα Τζεφρώνη, την Καίτη Ζεύγου, την Φώφη Λαζάρου, τον Αντώνη Μπριλάκη, τον Τάκη Μπενά, τον Λευτέρη Ελευθερίου, τον Μίμη Δεσποτόπουλο, τον Άγγελο Διαμαντόπουλο, τον Νίκο Γουργιώτη, τον Ηλία Στάβερη και τόσους άλλους, στη συγκρότηση του ΚΚΕ Εσωτερικού.Με το ΚΚΕ Εσωτερικού, κηρύσσει την επανάσταση στη σκέψη και στις πρακτικές του αριστερού κινήματος στον τόπο μας. Αγωνίζεται μέσα από τις φυλακές, με κείμενα και παρεμβάσεις, αλλά και όταν αποφυλακίζεται το '72, για την απελευθέρωση του σοσιαλισμού από τις σταλινικές παραμορφώσεις, για