Λίστες και κράτος δικαίου

23:43 16/10/2012 - Πηγή: i-Reporter

της Aσπασίας Μάλλιου*

Οι τελευταίες ημέρες κατακλύζονται από λίστες. Λίστες, με ονόματα Ελλήνων ιδιοκτητών ακινήτων στη Μεγάλη Βρετανία. Λίστες με πολιτικούς. Λίστες με φοροφυγάδες. Λίστες, με δωροδοκημένους. Λίστες με καταθέτες ...
Όταν ο Ερβέ Φαλτσιανί, υπάλληλος της ελβετικής τράπεζας HSBC, ανέλαβε να αναβαθμίσει το μηχανογραφικό σύστημα της τράπεζας

και με αυτή την ευκαιρία έκλεψε αρχεία με ονόματα πελατών της τράπεζας, κατά τις δεκαετίες του ’70 και ’80, ουδείς φανταζόταν ότι θα ξεσπούσε πολιτική κρίση στην Ελλάδα του 2012, που σκληρά δοκιμάζει τις οικονομικές και κοινωνικές αντοχές της. Το 1.970 ονόματα που φέρονται να έχουν περιληφθεί στη λίστα Φαλτσιανί και τα οποία παραδόθηκαν στην ελληνική πολιτική ηγεσία από την Chr. Lagarde, δεν αποτέλεσαν αντικείμενο φορολογικού ελέγχου από τα θεσμικά αρμόδια ελεγκτικά όργανα.Ο περιορισμός της φοροδιαφυγής και η ανάγκη διεύρυνσης της φορολογικής βάσης εξυπηρετεί το δημοσιονομικό δημόσιο συμφέρον, όπως αυτό ορίζεται στο Σύνταγμα (ιδίως, άρθρα 78 και 106Σ) και όπως αυτό, λόγω των δυσμενών συνθηκών, έχει καταστεί επιτακτικό εθνικό συμφέρον. Χωρίς τον περιορισμό της φοροδιαφυγής δεν είναι δυνατόν να αναδιαταχθεί το κράτος και η εθνική κυριαρχία. Αυτό που καλούμαστε ως κοινωνία να αποφασίσουμε είναι αν προς τον σκοπό της εξυπηρέτησης αυτού του εθνικού συμφέροντος, θα ανεχθούμε να δρα παράνομα το κράτος. Αν θα ανεχθούμε την παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων από το κράτος και σε ποιό βαθμό. Εξ ορισμού, το κράτος δεν μπορεί να ασκεί την κυριαρχική του εξουσία παρά μόνο με νόμιμο τρόπο. Το κράτος δικαίου, από το οποίο εκπορεύεται η αρχή της νομιμότητας συνιστά ακρογωνιαίο λίθο της συνταγματικής πολιτειακής μας οργάνωσης. Η προστασία του απορρήτου είναι ένα από τα ουσιώδη ατομικά δικαιώματα. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι οιαδήποτε «κλεφτή» ματιά του ΣΔΟΕ στην «λίστα Φαλτσιανί» - η οποία συνιστά προϊόν εγκλήματος - δεν παραβιάζει την αρχή της νομιμότητας. Την παραβιάζει και μάλιστα με οξύ τρόπο. Το κράτος και κάθε επιμέρους μορφή εξουσίας του, καταρχήν δεν χρησιμοποιεί παράνομα κτηθέντα στοιχεία ή αποδεικτικά μέσα. Το ερώτημα που παραμένει είναι, αν το κράτος και στην περίπτωση μας το Σ.Δ.Ο.Ε., ανεκτά θα ρίξει την «κλεφτή ματιά». Αν δηλαδή συνταγματικά ανεκτά θα παρανομήσει, ώστε να εξυπηρετηθεί ο υπέρτατος εθνικός σκοπός. Στάθμιση δημοσίου σκοπού και ατομικού δικαιώματος, με την επίκληση της αρχής της αναλογικότητας, δεν μπορεί να συμβαίνει, όταν για την εξυπηρέτηση σκοπού, το χρησιμοποιούμενο μέσο είναι παράνομο, όπως η χρήση κλεμμένων στοιχείων. Η συζήτηση, όμως, δεν είναι στενά νομική και πάντως δεν είναι θεωρητικής σημασίας ή νομικίστικη. Η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα συνδέεται με την ουσία της δημοκρατίας που επιθυμούμε. Η ανάταξη του κράτους ή η αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας, ποιόν ή τι εξυπηρετεί. Συνιστά αυτοσκοπό; Το κράτος πρέπει να αναταχθεί, ώστε να υπάρχει και λειτουργεί προς εξυπηρέτηση του εαυτού του; Ή το κράτος, δηλαδή η πολιτειακή μας οργάνωση, υφ