Μίκης και Αριστερά ενώπιον ενός «Κοινωνικού 1922», του Δ. Κωνσταντακόπουλου

Η πρωτοβουλία του Μίκη για ένα Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών είναι η τελευταία, πλέον υποσχόμενη, λόγω εμβέλειας και προσωπικότητας του μουσικοσυνθέτη, από πολλές προσπάθειες, πρωτοβουλίες, κινήσεις για συγκρότηση “αντιμνημονιακού” χώρου, κινήματος, μετώπου, ή ότι άλλο θέλετε, αν όχι για την ανασυγκρότηση της ευρύτερης αριστεράς, με όποια σημασία αποδίδει κανείς στη λέξη, στους καιρούς της μεγάλης σύγχυσης.

Παραμένει βέβαια ερώτημα αν ωρίμασαν οι συνθήκες. Όχι οι αντικειμενικές, αυτές είναι υπερώριμες. Οι υπoκειμενικές αργούν, η διαμόρφωση αναγκαίας κοινωνικής συνείδησης. Η κοινή γνώμη υπόκειται
σε μπαράζ πολύ καλά οργανωμένου ψυχολογικού πολέμου, προορισμένου να την τρομάξει και ενοχοποιήσει, ώστε να διοχετεύσει την οργή σε κατάθλιψη αντί εξέγερσης. Ορισμένα γεγονότα, όπως το επεισόδιο της Μαρφίν, τον Μάιο, εμβάλουν σε προβληματισμό ως προς την πιθανότητα μεγάλων “συνωμοσιών” στην ελληνική κρίση. Η κοινή γνώμη αποστρέφεται, όπως έδειξαν οι εκλογές, το πολιτικό σύστημα, μόνο έν
Keywords
Τυχαία Θέματα