Ναι, έχουμε τεράστιο έλλειμμα. Πληρώνουμε για τη ζωή που κάναμε ως έθνος μέχρι τώρα!

21:35 24/7/2011 - Πηγή: i-Reporter

Γράφει ο Νίκος ΠαπανδρέουΑς δούμε λίγο τι κερδίσαμε ως έθνος, με το χρέος, δηλαδή με τα 350 δισ. που δανειστήκαμε, πέραν των εσόδων μας. Σημειώνω δε ότι το έλλειμμα δημιουργήθηκε από το γεγονός ότι οι δαπάνες του κράτους φτάνουν τα 75 δισ. ευρώ το χρόνο, ενώ τα έσοδα τα 50 δισ. Άρα μας λείπουν 25 δισ. ανά έτος. Τα δεκαπέντα από αυτά είναι τόκοι αποπληρωμής και τα δέκα είναι το γνωστό πρωτογενές έλλειμμα.Σίγουρα ένα μέρος του εισοδήματός μας πήγε στην οικοδόμηση σπιτιών. Γι’ αυτό σήμερα η Ελλάδα

έχει τον υψηλότερο δείκτη ιδιοκατοίκησης, στα 80% περίπου.Πήγε στα ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι, όπου τα νέα παιδιά εκπαιδεύτηκαν στα μαθηματικά και στην ιστορία και σε πολλά άλλα – δηλαδή, υποκατάσταση των δημόσιων σχολείων, τα οποία και αυτά πληρώθηκαν από τα δάνεια και τα ομόλογα.Με τα παραπάνω εισοδήματα που μας έδωσε ο καταιγιστικός δανεισμός, τονώσαμε τον σύγχρονό μας πολιτισμό.Διακόσια θέατρα στην Αθήνα και μόνο, με εκατοντάδες νέους να τους απορροφά η τέχνη της υποκρισίας. Σχεδόν όλα επιδοτούμενα μεν, αλλά και τα εισιτήρια από τους μισθούς και τις συντάξεις των πολιτών. Και τα δύο (επιδότηση-εισόδημα) αποτέλεσμα της εύκολης πρόσβασής μας σε δάνεια.Απίστευτα καλή μουσική με καλλιτέχνες που μπορούσαν να επιζήσουν πουλώντας δίσκους σε πολίτες που δεν δίσταζαν να αγοράσουν τα πάντα, με καλλιτέχνες που ζούσαν από τις πλούσιες πολιτιστικές δράσεις του δήμου, του νομού, ή του κράτους – με επιδοτήσεις ανά νομό για τέτοια προγράμματα. Τι γλέντια σε νησιά με παραδοσιακή μουσική, τι αφιερώματα υπέρ γνωστών μουσικοσυνθετών σε κάθε γωνιά της επικράτειας, τι νυχτερινές εξάρσεις δεπαπενταυγουστιάτικες με κάλυψη του δήμου (εν μέρει) για παραστάσεις.... τι γεμάτα ωδεία.Είχε αυτό το καλό το έλλειμμα – και παρά την τάση ειρωνείας που διατρέχουν τα κείμενά μου, δεν ειρωνεύομαι – έχουμε τουλάχιστον τρεις γενιές με εξαιρετική μουσική μόρφωση, παιδιά που παίζουν μπουζούκι, εκπληκτική κιθάρα, βιολί και πιάνο, αλλά και μπαγλαμά και σαντούρι, παιδιά που έχουν εμβαθύνει στην πολιτιστική μας παράδοση. Πριν από τριάντα ή σαράντα χρόνια πόσοι νέοι είχαν δει έστω ένα σαντούρι, ένα ούτι ή έναν μπαγλαμά; Πόσα μουσικά σχήματα έχει στηρίξει η χώρα;Θέλετε να πάτε σε άλλες μορφές τέχνης; Στη ζωγραφική και τις εικαστικές τέχνες εν γένει; Είμαι σίγουρος ότι – ακόμη και τούτο το καλοκαίρι – τα απομεινάρια του παρελθόντος και η κεκτημένη συνήθεια βέβαια – θα βρείτε ατελείωτες εκθέσεις γνωστών και άγνωστων καλλιτεχνών στον δήμο της αρέσκειάς σας.Για πολύ καιρό, ο κόσμος είχε να εντριφθεί στα προϊόντα του πολιτισμού μας – είτε αυτό σήμαινε ποιητικές συλλογές, βιβλία συγγραφέων (και τα δικά μου!) σινεμά, θέατρο. Τι μπουζούκια, τι παραστάσεις, τι ενκόρ, τι νύχτες μαγικές κάτω από την Ακρόπολη, τι σεμινάρια και σενάρια, τι μαθήματα για δεύτερες ευκαιρίες, τι χρηματοδοτήσεις αθλητικών συλλόγων, τι ερασιτεχνικές προσπάθειες, τι εισιτήρια επιδοτούμενα ή εντελώς ελεύθερα.Εν τω μεταξύ, τούτο το κράτος έπρεπε να χτίσει και τη χώρα: Σχολεία παντού, σε χώρα γεμάτη βουνά (Τι είναι η Ελλάδα; Μην είναι τ