«Όποιος είναι άγαλμα, γιατί να θέλει να γίνει και καρέκλα;»

10:13 3/5/2012 - Πηγή: i-Reporter

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ

Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη
[e-mail]

30 Aπριλίου 2012

Αγαπητέ κ. Γλέζο

Παραφράζων την γνωστή- πλην παρωχημένη, πλέον- διατύπωση "Αλβανός τουρίστας" εις "Αλβανός κομμουνιστής", επιθυμώ να μοιρασθώ δημοσίως τις σκέψεις μου που ακολουθούν μαζύ σας, μέσω αυτής της ανοικτής επιστολής.

Σε ελάχιστο χρόνο, αν ανατρέξει κανείς εις το Διαδίκτυο ( You tube/ταινίες/ gp2141967), μπορεί να «αλιεύσει» οπτικοποιημένο υλικό (βίντεο), που ανατρέχει στον Απρίλιο του 1985, όταν ο κ. Μανώλης Γλέζος επισκέφθηκε την κομμουνιστική-τότε-

Αλβανία, προκειμένου να προσκυνήσει εις τα Τίρανα τη σορό του θανόντος Γενικού Γραμματέως του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας Ενβέρ Χότζα, να συλλυπηθεί το Ραμίζ Αλία διάδοχον του θανόντος εις την θέσιν του Γ.Γ. του ΚΕΑ και τη χήρα του Χότζα, ώς και να καταθέσει στεφάνι ως Manolis Glezos. Στη θέα της σορού του, δε, σηκώνει και την γροθιά του, με το αριστερό χέρι...

Ουδείς θα μπορούσε να αρνηθεί αυτό το δικαίωμα, εις τον κ. Μανώλη Γλέζο. Όπως και βέβαιο είναι, ότι, πλην των διατεταγμένων να επιδίδονται εις ατέλειωτα δάκρυα Αλβανών γιά το θάνατο του "μεγάλου ηγέτη" τους, όλοι οι υπόλοιποι συμπατριώτες του θα ήσαν πλήρως αδιάφοροι, αν όχι εχθρικοί, αναλογιζόμενοι την απέραντη δυστυχία στην οποία ήσαν τότε καταδικασμένοι.

Επιθυμώ, λοιπόν, με όλον το σεβασμό, να προτείνω εις τον κ. Μανώλη Γλέζο να σκεφθεί ότι όταν μιλούμε ότι "γράφεται" ιστορία, είτε αμέσως μετά αυτό καθ' εαυτό το συγκεκριμένο γεγονός, είτε στην πορεία χρόνων, η ίδια η ζωή, οι πολίτες εν γένει θέτουν το πρόσημο της αντίστοιχης θετικής ή αρνητικής αξιολόγησης. Και βεβαίως το άθροισμα των ιστορικών γεγονότων, στιγμιαίων ή διαρκών, συνθέτουν το ρου της ιστορίας, αν και συμβαίνει ενίοτε, γεγονότα είτε να υπερεκτιμώνται, είτε να υποβαθμίζονται γιά λόγους σκοπιμότητος.

Κατά την κρίση μου, έγραψαν ιστορία γεγονότα, όπως:
1. Ο 40ετής πόλεμος Αθηναίων- Λακεδαιμονίων, στην αρχαία Ελλάδα, ένας μέγας πόλεμος γιά τα γεγονότα εκείνης της εποχής.
2. Η ανάρτηση της σημαίας της ΕΣΣΔ στο ερειπωμένο Βερολίνο, από έναν Σοβιετικό στρατιώτη σε ό,τι είχε μείνει από το Ράιχσταγκ, το Μάϊο του 1945. Η φωτογραφία αυτή ήλθε να συμβολίσει την κατάρρευση του ναζισμού, έστω κι αν κατέστη αναγκαίο να υποστεί το σχετικό «ρετούς».
3. Η υποστολή της σημαίας της ΕΣΣΔ από τον τρούλο του Κρεμλίνου εκείνην τη χιονισμένη νύκτα των Χριστουγέννων του 1991, επί των ημερών του τελευταίου της ηγέτη, του μοιραίου Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, ο οποίος κατέληξε, έπειτα, να διαφημίζει την Pizza Ηut ή δερμάτινες τσάντες. Καμία ομοιότης με το τέλος του Αλλιέντε, ο οποίος προέκρινε να αυτοπυροβοληθεί, αφού διάβασε μήνυμά του προς το Χιλιανό λαό, παρά να συλληφθεί εν ζωή από τους πραξικοπηματίες του Πινοσέτ.
4. Εκείνα τα μεσάνυκτα της Πρωτοχρονιάς του 1991, όταν και η Ελλάς, ακολουθούσα τις λοιπές χώρες της Ευρωζώνης, πέρασε από το κυρίαρχο εθνικό της νόμισμα, την δραχμή, στο ένα και ε