Ποιος σκοτώνει τις εφημερίδες;

10:25 6/4/2011 - Πηγή: i-Reporter

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους δημοσιογράφους που έχουν μυρίσει αντιμόνιο από τις λινοτυπικές ξημερώματα κι έχουν κρατήσει στα χέρια τους το υγρό χαρτί της «διόρθωσης», χτυπημένο από τη βούρτσα στο μάρμαρο...

«Το ίδιο ερώτημα είχε θέσει τον Αύγουστο του 2006 το περιοδικό Economist, προκαλώντας άρθρα κι αναλύσεις σε έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα, σε blogs και καφενεία, από δημοσιογράφους, επιχειρηματίες, πολιτικούς αλλά και απλούς πολίτες.
Για άλλη μια φορά φαίνεται

ότι άλλοι πήραν τις λανθασμένες αποφάσεις και άλλοι καλούνται να πληρώσουν τις συνέπειες της κρίσης:

Η ΕΣΗΕΑ καλεί τα μέλη και μη μέλη της ενόψει των δύο 48ωρων απεργιών, που έχουν ήδη κηρυχθεί για τις 7, 8, 9 και 10 Απριλίου 2011:

# να μην παραδίδουν ύλη για τα φύλλα των κυριακάτικων εκδόσεων

# να μην επιτρέψουν να χρησιμοποιηθούν κείμενα ή εκπομπές, που έχουν ήδη παραδώσει για τον ίδιο λόγο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ καλεί τους διευθυντές και τους αρχισυντάκτες σε εφημερίδες, ραδιοφωνικούς, τηλεοπτικούς σταθμούς και τα ενημερωτικά sites να μην ασκήσουν πίεση στους συναδέλφους τους για την παράδοση της σχετικής ύλης βάζοντάς τους αντιμέτωπους με τις αποφάσεις του Σωματείου τους.
Μόνο που από την Κυριακή οι πιέσεις στους συντάκτες θυμίζουν τσουνάμι , αφού παντού υποχρεώνονται να δώσουν κομμάτια, κείμενα ψυγείου. Και η ανακοίνωση της πλειοψηφίας της ΕΣΗΕΑ μοιάζει σαν μνημόσυνο ή στοχοποιεί άδικα τους συναδελφους που αφήνει ακάλυπτους το σωματείο τους απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

Ποιος σκότωσε την εφημερίδα;
Με τη βοήθεια του Ιντερνετ, οι κυκλοφορίες πέφτουν και οι θέσεις εργασίας μειώνονται σε ΗΠΑ - Δυτ. Ευρώπη
(The Economist)
«Μία καλή εφημερίδα πιστεύω είναι μία χώρα που μιλάει στον εαυτό της», έλεγε αστειευόμενος το 1961 ο Αρθουρ Μίλερ. Μία δεκαετία αργότερα, δύο ρεπόρτερ της «Ουάσιγκτον Ποστ» έγραψαν μία σειρά άρθρων που ανέτρεψαν τον πρόεδρο Νίξον και το κύρος της έντυπης δημοσιογραφίας εκτινάχθηκε στα ύψη. Στην ιδανική περίπτωση, οι εφημερίδες ελέγχουν αποτελεσματικά επιχειρήσεις και κυβερνήσεις. Συνήθως καθορίζουν την ειδησεογραφική ατζέντα για λογαριασμό των υπόλοιπων ΜΜΕ. Ωστόσο, οι μεγάλης κυκλοφορίας διεθνείς εφημερίδες είναι πλέον ένα επαπειλούμενο είδος. Η αποστολή τους, να πωλούν άρθρα σε αναγνώστες και αναγνώστες σε διαφημιστές, που διατήρησε επί μακρόν το ρόλο τους στην κοινωνία, αποσυντίθεται σταδιακά.

Απ’ όλα τα παραδοσιακά ΜΜΕ, οι εφημερίδες είναι αυτές που πλήττονται περισσότερο από το Ιντερνέτ. Η κυκλοφορία τους πέφτει εδώ και δεκαετίες στις ΗΠΑ, τη Δυτική Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. (Στις υπόλοιπες χώρες οι πωλήσεις αυξάνονται.) Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, το Διαδίκτυο επιτάχυνε την πτώση. Στο βιβλίο του «Η υπό εξαφάνιση εφημερίδα» ο Φίλιπ Μάιερ υπολογίζει ότι το πρώτο τέταρτο του 2043 θα είναι η στιγμή, κατά την οποία θα εξαφανιστεί κάθε έντυπο στις