Σημίτης κατα ΓΑΠ: «Πολιτικά μοιραίο λάθος» το μνημόνιο

17:57 20/1/2012 - Πηγή: i-Reporter

«Το Μνημόνιο συντάχθηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση», υποστηρίζει ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, χαρακτηρίζοντας τη δανειακή σύμβαση «πολιτικά μοιραίο λάθος». «Οι συντάκτες του Μνημονίου

παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Η παράλειψη είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθεί το αρχικό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας παρά την ύφεση που επήλθε και να επιτείνει κατά πολύ την ύφεση», συμπληρώνει ο κ. Σημίτης.

Ο πρώην Πρωθυπουργός θα είναι ο κύριος ομιλητής σε συνέδριο που οργανώνουν στις 23 Ιανουαρίου το Ίδρυμα Heinrich Böll και το Freïe Universität του Βερολίνου. Ο τίτλος του συνεδρίου είναι «Η Ελλάδα σε κρίση. Προοπτικές στον ευρωπαϊκό δρόμο».

Ο πρώην Πρωθυπουργός θα αναφερθεί στην ομιλία του, με τίτλο «Ελλάδα, quo vadis;», στις ελληνικές παραμέτρους της κρίσης, τοποθετώντας τις μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και θα αναλύσει τα μείζονα πολιτικά ζητήματα που ανέκυψαν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας με την εφαρμογή της ΟΝΕ. Θα αναφερθεί ιδιαίτερα στις αιτίες της κρίσης, στο ελληνικό Μνημόνιο, στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 26_ 27ης Οκτωβρίου 2011, καθώς και στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Η ομιλία εντοπίζει τη βαθύτερη πολιτική και οικονομική φιλοσοφία που επικράτησε στη σχέση των πιο ανεπτυγμένων με τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες της ΕΕ.

Τα κυριότερα σημεία της έχουν ως ακολούθως:

«Η αλληλεγγύη είναι ένας όρος που δεν είναι αρεστός σε ορισμένες χώρες της Ένωσης. Θεωρούν ότι υποδηλώνει μια υποχρέωση συμπαράστασης προς άλλους που δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Συνεπάγεται μια μονόπλευρη δέσμευση. Όμως τα πράγματα επιβάλλουν την αμοιβαία σύμπραξη και συμπαράσταση. Κατά την κυρίαρχη άποψη στην πρακτική της ΟΝΕ η επίλυση του προβλήματος των διαφορών επιπέδου ανταγωνιστικότητας Βορρά και Νότου απαιτεί κυρίως προώθηση αλλαγών στις αγορές εργασίας και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτά δεν αρκούν. Χρειάζεται και στήριξη των οικονομιών του Νότου με επενδύσεις και διεύρυνση των εξαγωγών τους προς το Βορρά. Επιπρόσθετα είναι αναγκαίο να υπάρξει μια συνολική οικονομική πολιτική αντίληψη για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Μια οικονομική διακυβέρνηση, που δεν θα περιορίζεται όπως σήμερα μόνο σε τρέχοντα προβλήματα αλλά θα φροντίζει για την ισόρροπη κατανομή των ωφελειών της στην ΟΝΕ, είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα το ευρύτερο θέμα της ανάπτυξης».

«Η ΟΝΕ δεν είναι όμως μια παρέα προηγμένων χωρών που έχουν κοινά συμφέροντα αντίθετα προς εκείνα των χωρών που υστερούν. Είναι ένα εξελικτικό στάδιο της Ένωσης, ώστε να διευκολυνθεί η οικονομική συνεργασία των μελών της, να δημιουργηθούν σχέσεις οι οποίες θα ενδυναμώνουν την κοινή προσπάθεια ανάπτυξης, να επιτευχθεί βαθμιαία σύ