Τιμήθηκαν Αυστραλές που βοήθησαν Έλληνες πρόσφυγες

17:45 31/5/2011 - Πηγή: i-Reporter

Η συμβολή Αυστραλών γυναικών που πρόσφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες σε Έλληνες πρόσφυγες από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, αλλά και σε θύματα του εμφυλίου πολέμου, παρουσιάστηκε σε μια εκδήλωση που έγινε στη Μελβούρνη από τους φορείς "Επιστροφή στην Ανατολία", "Whittlesea Women Matter 2" σε συνεργασία με την Βιβλιοθήκη του Lalor.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Δρ Παναγιώτης Διαμάντης, λέκτορας Μελετών Γενοκτονιών στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϊ, ο οποίος αναφέρθηκε σε ορισμένες από τις Αυστραλές που ξεχώρισαν και ιδιαίτερα

στην ιστορία του ζεύγος Σίντνεϊ και Τζόις Νανκίβελ Λοκ (Joice NanKivell Loch).

Όπως τόνισε ο Δρ. Διαμαντής, από το 1922 μέχρι το τέλος της ζωής τους, και οι δυο τους αφιερώθηκαν στην εδραίωση και την ανάπτυξη ενός προσφυγικού οικισμού στη Μακεδονία, την Ουρανούπολη Χαλκιδικής.

Ο Σκωτσέζος Σίντνεϊ Λοκ και η Αυστραλή σύζυγός του πήγαν στην Ευρώπη προερχόμενοι από την Αυστραλία, αρχικά για να καλύψουν δημοσιογραφικά τον αγώνα της ανεξαρτησίας των δημοκρατικών Ιρλανδών. Με την ίδρυση της Ιρλανδίας, το 1921, πήγαν στην Πολωνία, όπου, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, κατέφταναν κύματα ξεριζωμένων πολωνικών πληθυσμών από τα ανατολικά. Ενώ έκλειναν οι πληγές της Πολωνίας, άνοιγε στην Ελλάδα η πληγή της Μικρασιατικής Καταστροφής. Οι Λοκ πήγαν στη Θεσσαλονίκη, στη νεοϊδρυμένη Αμερικανική Γεωργική Σχολή, όπου προσέφεραν τις υπηρεσίες τους για την αποκατάσταση των Ελλήνων προσφύγων που κατέφταναν με πλοία στην Επανομή και στην Καλαμαριά.

Η γνωριμία με το Προσφόρι, τη σημερινή Ουρανούπολη, έγινε όταν ο Σίντνεϊ ανακάλυψε το Άγιο Όρος και αποφάσισε «να μελετήσει τη θαυμαστή μοναστική πολιτεία, έναν κόσμο μυστηρίου και ανείπωτης ομορφιάς». Σύντομα απέκτησαν μονιμότερη σχέση με τον τόπο. «Το 1928 ο σύζυγός μου και εγώ πήγαμε να μείνουμε στα σύνορα του Αγίου Όρους, σε ένα μεγάλο βυζαντινό πύργο, ο οποίος υπήρξε μετόχι της Μονής Βατοπεδίου», αναφέρει σε ένα κείμενό της η Τζόις. «Η ελληνική κυβέρνηση είχε πάρει τη γη από το μοναστήρι και εγκατέστησε εκεί μια μικρή ομάδα προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Φτάσαμε την ίδια περίοδο με πολλούς από τους χωριανούς. Εκείνοι εγκαταστάθηκαν σε μικρά σπίτια που είχαν χτιστεί για την περίσταση. Εμείς πήγαμε στον πύργο. Το σκεφτήκαμε σαν μια προσωρινή εγκατάσταση, αλλά γοητευτήκαμε τόσο πολύ από τον παλιό πύργο και πειστήκαμε ότι μόνο εμείς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε το χωριό, και έτσι μείναμε μόνιμα».

Ο Δρ. Διαμαντής λέει πως δεκάδες ήταν οι Αυστραλές που βοήθησαν τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής, αλλά και αργότερα αυτά του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και του εμφυλίου.

Ανάμεσά τους η Olive Kelso King, που οργάνωσε νοσοκομεία και ανθρωπιστική βοήθεια για δεκάδες χιλιάδες Σέρβους πρόσφυγες στην Ελλάδα κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μια άλλη ήταν η Στέλλα Miles Franklin, που υπηρέτησε ως νοσοκόμα με τις Αυστραλιανές δυνάμεις στο Μακεδονικό Μέτωπο το 1916. Σήμερα το μεγαλύτερο λογοτεχνικό βραβείο της Αυστραλίας φέρει