Το...σεντόνι, τα κέρδη και το...μάρμαρο!

09:50 22/5/2011 - Πηγή: i-Reporter

Oι καλόγεροι τον Μεσαίωνα στη Δύση βάφτιζαν το κρέας ψάρι και έτρωγαν με ήσυχη τη συνείδησή τους ότι τηρούν τις θρησκευτικές υποχρεώσεις τους. Στις ημέρες μας η πτώχευση λέγεται αναδιάρθρωση του χρέους και το κουκούλωμα του προβλήματος ονομάζεται συναίνεση... Παρακολουθούμε όλοι μας ένα παράξενο πολιτικό παιγνίδι που βρίσκεται μπροστά μας εν εξελίξει. Ας πάρομε τα πράγματα με μια λογική σειρά.

Είναι άγραφοι αλλά πασίγνωστοι οι κανόνες που διέπουν τις σχέσεις του δανειολήπτη με τον δανειστή. Συνήθως ο ένας είναι θρασύς τοκογλύφος και ο άλλος ταπεινός επαίτης. Οπου κι αν βρίσκονται, όλοι είναι ίδιοι. Είτε σαράφηδες στη Σοφοκλέους είτε κοράκια της νύχτας έξω από τα καζίνα στο Λουτράκι και στην Πάρνηθα, είναι έτοιμοι να δανείσουν με αστρονομικά επιτόκια και όρους εξευτελιστικούς. Και οι δανειζόμενοι δυστυχείς επαίτες προσφέρουν οτιδήποτε τους ζητηθεί ως εγγύηση.

Αντίστοιχες είναι οι σχέσεις των ισχυρών κρατών που δανείζουν πτωχές χώρες. Τίποτε δεν είναι δωρεάν στη διεθνή ζωή. Η παρατήρηση για τη θιγόμενη ούτω πως εθνική κυριαρχία κομίζει γλαύκα εις Αθήνας. Η περιώνυμη αμερικανική βοήθεια που έβγαλε από το τούνελ του Μεγάλου Πολέμου την Ελλάδα (και την Ευρώπη) δεν προσεφέρθη δωρεάν. Ας δοθούν στη δημοσιότητα τα απόρρητα παραρτήματα που συνοδεύουν τις Συμφωνίες για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο εις απόδειξιν...

Με αυτά τα δεδομένα πρέπει να αξιολογούνται και να αντιμετωπίζονται οι αξιώσεις των δανειστών μας. Φυσικά τα περιθώρια είναι ελάχιστα. Μας δανείζουν με τους όρους τους, αν μας αρέσει. Τελευταία απαίτηση η πολιτική συναίνεση στην Ελλάδα. Ορος καινοφανής στην πολιτική ζωή, προκαλεί ποικίλες συζητήσεις, αλλά έπρεπε ίσως να έχει τεθεί το ζήτημα από εμάς τους ίδιους προτού προβληθεί από τους δανειστές μας.

Η επιλεκτική στήριξη ορισμένων μόνον από τις προβλέψεις του Μνημονίου δεν συνιστά συναίνεση. Οπως δεν είναι συναίνεση το να επιλέξει η κυβέρνηση και να υιοθετήσει κάποιες από τις προτάσεις που περιλαμβάνει το Πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Συναίνεση δεν είναι η στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής αλλά η σύγκλιση των δύο κομμάτων στη μέση οδό. Τέτοια σύγκλιση δεν υπάρχει και φυσικά καθένας των δύο πολιτικών αρχηγών διατηρεί τις απόψεις του. Θα ήταν πολύ διαφορετική η κατάσταση της χώρας αν ο κίνδυνος της οικονομικής καταρρεύσεώς της είχε προκαλέσει κλίμα συναίνεσης και σύγκλιση των πολιτικών δυνάμεων.

Αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι δύο πολιτικοί αρχηγοί τραβούν διαρκώς το σεντόνι προς το μέρος τους. Βέβαια η έλλειψη συναίνεσης έχει και τα καλά της. Πιστώνεσαι τα κέρδη εις το ακέραιον ή πληρώνεις το μάρμαρο εις ολόκληρον.

Σημείωση: Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν εκλογές.

Του ΣΤΑΥΡΟΥ Π. ΨΥΧΑΡΗ / ΒΗΜΑ