J’ Accuse! Ο Πολιτισμός μας Εκπίπτει…

15:38 24/8/2022 - Πηγή: Sigma Live

Σε κάποιο άρθρο μου έγραψα…

«Μελάνι έχω. Η ψυχή μου είναι που στέγνωσε…»

Όσο λοιπόν ο κοντυλοφόρος που κρατάω στο χέρι συνεχίζει να έχει έστω και μια σταξιά μελάνι, θα συνεχίσω να καταγράφω, να επικρίνω και να ψέγω τα όργια της ηθικής αποχαλίνωσης των βαρόνων της αχρειοσύνης που μαστίζουν τον τόπο μου…

«Και ποιος σας έδωσε το δικαίωμα αυτό κύριε Σιδερά και μας κάνετε τον καμπόσο…;» Δικαιολογημένα θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς…

Η απάντηση είναι πολύ απλή: Η ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα που έχουμε όλοι να λέμε ότι κατεβάσει η κούτρα μας. Εξάλλου για πιο λόγο νομίζετε

πως μας παρέχεται ο «τοίχος» του Facebook; Έτσι, τσάμπα και βερεσέ; Μα για να βγάζουμε τα απωθημένα μας. Όλοι εμείς οι καναπεδάτοι αετονύχηδες του πνεύματος. Γεμίζοντας τον «τοίχο» μας με fake news, χαζοκουβέντες, και αέρα κοπανιστό!

Γι’ αυτό και εγώ αποφάσισα, τώρα που ξεσκόλισα, να βγάλω τα απωθημένα μου στην φόρα. Οι πλείστοι από εμάς μεγαλώσαμε στα μουλωχτά. Εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα σύστημα το οποίο μας επέβαλλε να συμβιβαστούμε. Να είμαστε «φρόνιμοι». Να βαδίζουμε σύμφωνα με τις επιθυμίες, τις υποδείξεις, τις οδηγίες και τις διαταγές των «ανωτέρων» μας. Να είμαστε ευπειθείς, υπάκουοι, πειθήνιοι… Να βάζουμε το κεφάλι κάτω και να πηγαίνουμε με τα νερά της εξουσίας…  

Πάει! Δόξα τω Θεό όλα αυτά για μένα τέλειωσαν! Δεν σας χρειάζομαι άλλο πια κύριοι τραπεζίτες. Κύριοι μπίζνεσμεν. Κύριοι δανειοδότες και αμανατιτζήδες. Η κλεψύδρα πάει να αδειάσει. Τέρμα στο χειροφίλημα. Και δεν θέλω να ανήκω σε κάποιο πολιτικό καπετανάτο. Δεν έχω ανάγκη απ' το ρουσφέτι σας…

Μια ζωή το «σύστημα» με κρατούσε αλυσόδετο σε μια μηχανή της ATM. Να μην γνωρίζω αν στο τέλος της μέρας θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα. Να αγοράσω τρόφιμα. Ρούχα για τα παιδιά μου. Να πληρώσω το νοίκι, το νερό, το ρεύμα. Να βάλω βενζίνη στο αυτοκίνητο μου… Και πιο σημαντικό από όλα: Αν θα μου περίσσευαν λεφτά για να μπορέσω να πληρώσω την αναθεματισμένη δόση της τράπεζας…

Δεν έχω καμία αμφιβολία πως με εξαίρεση τα «ψηλά καπέλα» και τους λίγους τυχερούς που «γεννήθηκαν με χρυσά κουτάλια στο στόμα», οι περισσότεροι από εσάς λίγο πολύ τα ίδια περάσατε. Η περνάτε ακόμα! Κάντε υπομονή. Που θα πάει. Θα ξεσκολίσετε κι εσείς. Θα ‘ρθει η άγια ώρα που το μεγαλύτερο σας βάσανο δεν θα είναι οι δόσεις της τράπεζας και όλα τα υπόλοιπα που έχω προαναφέρει. Αλλά… τα αρθριτικά, η πίεση κι οι πόνοι στα γόνατα!   

Επιτέλους είμαι λεύτερος!

Βέβαια ποτές μου δεν υπήρξα κωλογλείφτης, αυλοκόλακας η εξαπτέρυγο οποιουδήποτε. Πόσο μάλλον τώρα που έχω βάλει σε τάξη το γεροντικό μου συναξάρι. Δεν με νοιάζει αν τα γραφόμενα μου θίγουν αφεντάδες. Γι’ αυτό κι αποφάσισα να «κλέψω» την περίφημη φράση του Εμίλ Ζολά… «J’Accuse». Γιατί θέλω να διακηρύξω σε όλους τους τόνους μια ακόμα αήθεια. Την χοντροπετσιά και αναλγησία των καπεταναίων των εκάστοτε κυβερνήσεων προς τους σκαπανείς του πολιτισμού…

Τους καλλιτέχνες!

Γιατί όπως λέει κι ο πάνσοφος Αρκάς… «Ο πολιτισμός μας εκπίπτει!» Με λίγα λόγια έχει χρεωκοπήσει…

Και όταν μιλώ για πολιτισμό δεν αναφέρομαι μόνο στους τροβαδούρους. Το να περάσουμε ένα βράδυ στα μπουζούκια βγάζοντας selfies με την Άννα Βίσση, την Φουρέιρα, τον Αντώνη Ρέμο και την Άντζελα Δημητρίου δεν «άγουμε την ψυχή μας». Αλλά αποδεικνύουμε πως η πολιτιστική μας κουλτούρα είναι βήτα διαλογής. Αποσαρίδι μιας ανατολίτικης νοοτροπίας με ρίζες το… «τσιφτετέλι τούρκικο… νιναναη γιαβρουμ νιναναη ναηνα!»

Όταν αναφέρομαι στον πολιτισμό έχω κατά νου τους συγγραφείς, τους ζωγράφους, τους γλύπτες, τους ηθοποιούς, τους χορευτές, τους σκηνοθέτες κι όλους τους υπόλοιπους εργάτες των γραμμάτων και τεχνών…

Είναι σε όλους γνωστό πως η κατοχική δύναμη της Τουρκίας διαθέτει τεράστια κονδύλια κάθε χρόνο δημιουργώντας προπαγανδιστικά προϊόντα τα οποία προσφέρει στην αγορά ένα-συν-ένα δωρεάν. Κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, ντοκιμαντέρ, τηλεπαιχνίδια... Και δια μέσου της «επιθετικής πολιτιστικής της διπλωματίας» διαστρεβλώνει την ιστορία και προωθεί τις μακροχρόνιες στοχεύσεις της εξωτερικής της πολιτικής.

Ο πολιτισμός είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα που έχουμε στο θηκάρι μας! Όποια πέτρα κι αν σηκώσουμε το μεγαλείο των προγόνων μας θα βρούμε! Ελληνικά βασίλεια, ρηγάδες, Ολύμπιους θεούς, ποιητές, φιλοσόφους και ήρωες που γαλουχήθηκαν με τα νάματα της ελευθερίας…

Δυστυχώς το όπλο αυτό δεν το έχει αξιοποιήσει καμία κυβέρνηση. Είναι καιρός λοιπόν να εντάξουμε και εμείς την «επιθετική πολιτιστική διπλωματία» στον σχεδιασμό της εξωτερικής μας πολιτικής. Με ντιρεκτίβα την αξιοποίηση έργων Κυπρίων καλλιτεχνών, να στρέψουμε την προσοχή της ανθρωπότητας στο αγκάθινο στεφάνι που ματώνει τα σπλάχνα του τόπου μας. Την Τουρκία και την συνεχιζόμενη εισβολή και κατοχή. Κι όχι ψεκασμένοι με γιουσουφακισμό, ψυχική υποταγή, νωθρότητα, αραχτοί και λάιτ, να κλαίμε την μοίρα μας από το βράδυ ως το πρωί, αλαλάζοντας σαν Μανιάτισσες μοιρολογίστρες.

Ναι! Το αναφέρω με καμάρι. Κι ας κατηγορηθώ πως επαίρομαι. Πως έχουν φουσκώσει τα μυαλά μου και πως «αλλοτρίοις πτεροίς αγάλλομαι». Αναφέρομαι στην παγκόσμια προβολή που είχε η συνέντευξη που πήρα από τον Ραούφ Ντενκτάς. Μια προβολή την οποία δεν θα μπορούσε ποτέ το κράτος να μιζάρει. Μιας και η «δωρεάν» παρουσίαση που μας έδωσε το CNN, από μόνη της ξεπέρασε τα 500 εκατομμύρια δολάρια!

Όχι. Δεν υπερβάλλω! Αυτό μου το επιβεβαίωσε ένας Αμερικανός δημοσιογράφος στην Washington DC,όταν πήγα για να ενημερώσω τους Αμερικανούς Γερουσιαστές και τα μέλη του Κογκρέσου για την τερατώδη δήλωση του Ντενκτάς. Πως οι αγνοούμενοι μας… «έχουν σφαγιαστεί εν ψυχρώ…». Ο προαναφερόμενος δημοσιογράφος μου είπε επί λέξη πως…

«Κάθε διαφημιστικό σποτ στο CNN, διάρκειας τριάντα δευτερολέπτων, κοστίζει ένα εκατομμύριο δολάρια. Το CNN παρουσίαζε 2-3 λεπτά της συνέντευξης σου με τον Ντενκτάς κάθε μισή ώρα για τρία συνεχή εικοσιτετράωρα… Λογάριασε!»

Αν σ αυτό προσθέσουμε το BBC, το Euronews, την New York Times κι όλα τα υπόλοιπα διεθνή ΜΜΕ τα οποία παρουσίασαν την δήλωση του Τουρκοκύπριου Ηγέτη στην πρώτη τους σελίδα, μπορεί κανείς να αντιληφθεί τα πολλαπλά ωφελήματα που είχε το εθνικό μας ζήτημα από το «λαβράκι» που πέτυχε ένας…

Καλλιτέχνης!

Η ημικατεχόμενη μας πατρίδα δεν έχει την πολυτέλεια να παρακολουθεί με σταυρωμένα χέρια τις προπαγανδιστικές ενέργειες της Τουρκίας, η οποία έχει βάλει στόχο να αλλοιώσει την ιστορία μας και να εξισλαμίσει όλο το νησί. Είναι καιρός η Πολιτεία να σταματήσει να κοροϊδεύει τους καλλιτέχνες επιχορηγώντας τον πολιτισμό με ψίχουλα. Οφείλει να βάλει τον πολιτισμό στην ανωμεριά της καθημερινότητας μας. Ισοζυγιάζοντας την δυσοσμία του αμοραλισμού και του ντεκαντάνς που προκάλεσαν οι βιρτουόζοι σαλταδόροι του χρηματιστηρίου, της συνεργατικής τράπεζας και των χρυσών διαβατηρίων… 

Ο πολιτισμός οφείλει και πρέπει να είναι η αιχμή του δόρατος κάθε πολιτισμένου κράτους. Καιρός είναι η χλιαρή στάση και υποτονικότητα της Πολιτείας προς στους καλλιτέχνες να αλλάξει…

Εύχομαι ο μελλούμενος πρώτος πολίτης τους κράτους, ο… «to be or not to be» καινούργιος πρόεδρος όπως θα έλεγε κι ο Σαίξπηρ, να πάρει στα σοβαρά το «κατηγορώ» αυτό. Και δεν αναφέρομαι στο J’Accuse του Εμίλ Ζολά, αλλά στο «κατηγορώ» ενός παραπονιάρη γραφιά, του οποίου το μελάνι όπου και να 'σαι πάει να στερέψει!