Kυπριανού:Η τουρκική κατοχή πηγή μόνιμης αστάθειας για Κύπρο

11:04 31/3/2018 - Πηγή: Sigma Live

Ομιλία απηύθυνε ο ΓΓ ΑΚΕΛ Άνδρος Κυπριανού στην Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής Καβάζογλου και Μισιαούλη.

Αυτούσια η ομιλία

«Η Κύπρος, βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής. Ή θα πάρουμε μαθήματα από το παρελθόν και θα ενοποιήσουμε την Κύπρο μέσα από μια ομοσπονδιακή λύση, ή θα μονιμοποιηθεί η διχοτόμηση και θα έρθει

μια μέρα που το νησί δια της διπλής Ένωσης θα προσαρτηθεί στην Τουρκία και την Ελλάδα.

Από το 1974 υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδικασία στα βόρεια της Κύπρου. Αυτή είναι μια διαδικασία αδρανοποίησης των χαρακτηριστικών της Τουρκοκυπριακής κοινότητας ως μιας πολιτικής ύπαρξης. Γίνεται προσπάθεια με κάθε τρόπο να μας επιβληθεί να ξεχάσουμε την κυπριακότητα της κοινότητας. Με στόχο την εξαφάνιση του κυπριακού χαρακτήρα της Βόρειας Κύπρου, μεταφέρθηκε και ακόμα μεταφέρεται πληθυσμός από έξω. Οι οικονομικές πολιτικές που μεταφέρονται από την Τουρκία προκαλούν την κατάρρευση της κοινότητας και την καταστροφή των κοινοτικών μας αξιών. Δολοφονείται μια ολόκληρη κοινοτική ύπαρξη, δολοφονείται μια ολόκληρη κοινοτική ταυτότητα.

Ως οι προοδευτικοί άνθρωποι αυτού του τόπου, ως οι επαναστάτες, ως οι δημοκράτες, με λίγα λόγια, ως οι πατριώτες αυτής της χώρας θα μείνουμε μήπως απαθείς να παρακολουθούμε την πατρίδα μας να αλλάζει χέρια ή θα πούμε «αυτή η χώρα είναι δική μας» και θα την υπερασπιστούμε; Η κοινότητα σήμερα βρίσκεται ενώπιον του διλήμματος «ύπαρξη ή εξαφάνιση». Μπροστά σε αυτό το δίλημμα κανένας νέος δεν μπορεί να σκεφτεί «να φύγω για να σωθώ».

Τα λόγια αυτά τα είπε ο σύντροφος μας Οζγκέρ Οζγκιούρ το 1989. Τα ίδια ισχύουν και σήμερα. Κάθε λέξη και κάθε μήνυμα του ισχύει και στη σημερινή εποχή.

Επιβεβαιώνεται η διαχρονική πολιτική της Τουρκίας για αφομοίωση της τουρκοκυπριακής κοινότητας και ο διαχρονικός της στόχος για διχοτόμηση της Κύπρου. Μας υπενθυμίζει ότι η ύπαρξη της λεγόμενης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου, είναι το μακρύ χέρι της Τουρκίας εντός του νησιού μας. Είναι απειλή και για τους ελληνοκύπριους και για τους τουρκοκύπριους.

Η τουρκική κατοχή είναι πηγή μόνιμης αστάθειας για την Κύπρο, τον κυπριακό λαό και την ευρύτερη περιοχή. Ο εποικισμός απειλεί το μέλλον και των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων. Η Τουρκία προωθεί την οικονομική ενσωμάτωση των κατεχομένων μέσω χρηματοδοτήσεων σε διάφορους τομείς. Επιδιώκει σταθερά παρέμβαση στα κατεχόμενα. Επιχειρεί να αξιοποιήσει τη θρησκεία ως μέσο άσκησης μεγαλύτερου ελέγχου στην κοινωνία. Συνεχίζει το στρατιωτικό έλεγχο της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Οι προοδευτικές δυνάμεις των τουρκοκυπρίων αντιστέκονται, όμως δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Μια μικρή κοινότητα δεν μπορεί να αντιστέκεται για πάντα στην πανίσχυρη Τουρκία. Την Τουρκία στην οποία ο Ερντογάν γίνεται πιο προκλητικός και επιθετικός από ποτέ. Απειλεί τους πάντες με θάνατο, ενώ καλεί και τους Τούρκους να είναι έτοιμοι να πεθάνουν. Όλα αυτά για να υλοποιήσει το στόχο της μεγάλης Τουρκίας.

Αυτές τις πραγματικότητες αν η ελληνοκυπριακή δεξιά και ακροδεξιά δεν τις κατανοήσουν έστω και τώρα, θα πληγώσουν για δεύτερη φορά την Κύπρο. Αυτή τη φορά ανεπανόρθωτα.

Η Ιστορία θα κρίνει πολύ αυστηρά τον κ. Αναστασιάδη. Όχι μόνο γιατί καλλιέργησε υπέρμετρες προσδοκίες στο λαό μας για τη λύση του κυπριακού, αλλά και γιατί την κρίσιμη στιγμή κούρεψε την ελπίδα για την επανένωση. Ας μη μας πουν πάλι για την τουρκική αδιαλλαξία. Είναι παραδεκτό από όλους ότι την ευθύνη για τη μη επίλυση του Κυπριακού την έχει η Τουρκία. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Τουρκία είναι πιο προκλητική και επιθετική από ποτέ άλλοτε. Αυτό ακριβώς επιβάλλει να διεκδικήσουμε λύση που θα μας απαλλάσσει από την κατοχή και τη δυνατότητα επέμβασης της στα εσωτερικά μας. Η υλοποίηση αυτού του στόχου είναι δύσκολη. Ποια είναι όμως η εναλλακτική επιλογή; Η διαιώνιση της υφιστάμενης κατάστασης που σταδιακά θα οδηγήσει σε οριστική διχοτόμηση. Οριστική διχοτόμηση σημαίνει μόνιμη παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο. Σημαίνει μόνιμη απειλή για την ειρήνη στη χώρα μας και την προοπτική της. Τις τουρκικές ευθύνες τις γνωρίζουμε. Τις καταγγέλλουμε και τις καταδικάζουμε. Το ερώτημα είναι εμείς τι κάνουμε;

Δεν γίνεται να επιχειρεί ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ να κρύψουν την ατολμία, την αναποφασιστικότητα, την ασυνέπεια και τις παλινδρομήσεις τους πίσω από την τουρκική αδιαλλαξία, αν πραγματικά γνοιάζονται για το μέλλον της Κύπρου.

Τα όσα υποστηρίζει ο κ. Αναστασιάδης μετά το αδιέξοδο που υπήρξε στο Κρανς Μοντανά, τα όσα μεσολάβησαν με την κρίση στην ΑΟΖ και την τουρκική προκλητικότητα δεν μας επιτρέπουν να ελπίζουμε ότι σύντομα θα επαναρχίσουν συνομιλίες, εκτός κι αν αλλάξουν τα δεδομένα. Μόνο αν κατανοήσει τους κινδύνους ο κ. Αναστασιάδης και αναλάβει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε διέξοδο από τα αδιέξοδα.

Δυστυχώς είναι προφανές ότι ο Πρόεδρος δεν έχει σαφή προσανατολισμό. Δεν παρουσιάζεται ξεκάθαρα και με συνέπεια προσηλωμένος στο πλαίσιο Γκουτέρες. Δυστυχώς ο κ. Αναστασιάδης φαίνεται να αλληθωρίζει σε άλλες κατευθύνσεις, διαγράφοντας ένα άλλο πλαίσιο. Είναι γεγονός ότι αν δεν ακυρωθεί η ΝAVTEX, αν δεν σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν εξελίξεις. Εμείς όμως πόσο έτοιμοι είμαστε για τα επόμενα βήματα;

Δεν πρέπει να ξεχνά ο κ. Αναστασιάδης ότι τις αντιφάσεις και τις παλινδρομήσεις, τις πληρώνουμε κάθε φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αρκεί μόνο να του υπενθυμίσουμε ότι το 2013 όσο αρνείτο να υιοθετήσει τα όσα ο Δ. Χριστόφιας είχε πετύχει, η Τουρκία ενέτεινε την επιθετικότητα και τις προκλήσεις με αποκορύφωμα τις βόλτες του Μπαρμπαρός στις νότιες ακτές μας. Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι και το 2011 η Τουρκία επιχείρησε να παρέμβει στους ενεργειακούς μας σχεδιασμούς. Η πολιτική που ακολουθούσε τότε ο Δ. Χριστόφιας δεν της άφησε περιθώρια. Ώθησε ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα σε αντίδραση υποχρεώνοντας τα τουρκικά πλοία να μείνουν καθηλωμένα στα λιμάνια.

Σε αντίθεση με την παρούσα κατάσταση που ο κ. Αναστασιάδης με τις αντιφάσεις και τις παλινδρομήσεις του όχι απλώς της επέτρεψε να είναι προκλητικότατη και επιθετική, αλλά μας άφησε και χωρίς ουσιαστική στήριξη από τη διεθνή κοινότητα.

Πρέπει επιτέλους να αντλήσουμε τα ορθά συμπεράσματα από τα όσα έγιναν και να επανέλθουμε σε ορθή και συνεπή πολιτική γραμμή υπεράσπισης των συμφερόντων της Κύπρου και του συνόλου του κυπριακού λαού. Η αποκλιμάκωση της έντασης που προκαλεί η Τουρκία με την πειρατική συμπεριφορά της πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα. Επόμενος στόχος η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό, όπως τη ζητά ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών. Μόνο έτσι θα πετύχουμε τη στήριξη της διεθνούς κοινότητας. Μόνο έτσι θα στριμώξουμε την τουρκική επιθετικότητα.

Οι εξελίξεις δυστυχώς επιβεβαιώνουν τις θέσεις και την επιμονή μας να καλούμε τον κ. Αναστασιάδη να στηρίζει τις προσπάθειες του στο συμφωνημένο πλαίσιο και στις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν. Από την πλευρά της και η τουρκοκυπριακή ηγεσία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να επιμείνει στα όσα συμφωνήθηκαν. Αν στόχος της είναι η λύση του Κυπριακού και όχι η έμμεση αναβάθμιση του ψευδοκράτους αυτό πρέπει να πράξει. Αν ο σκοπός όλων μας είναι η ειρήνη και η επανένωση τότε θα πρέπει όλες μας οι ενέργειες να έχουν αυτό τον προσανατολισμό. Οι απειλές και οι προκλήσεις απλώς εξυπηρετούν τον επεκτατισμό της Τουρκίας και το ντόπιο εθνικισμό και από τις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος.

Θα πάρουμε λοιπόν μαθήματα από το παρελθόν; Θα καταφέρουμε να επανενώσουμε την Κύπρο με λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ή θα μας μείνει τελικά η διχοτόμηση; Κάθε μέρα που περνά με το Κυπριακό να παραμένει άλυτο, υλοποιείται ο στόχος της Τουρκίας που είναι η διχοτόμηση. Ο στόχος του Ραούφ Ντενκτάς που ήταν η διχοτόμηση. Κάθε μέρα που περνά με το κυπριακό άλυτο υλοποιείται ο στόχος του ιμπεριαλισμού που διέταξε το δίδυμο έγκλημα του 1974. Κάθε μέρα που περνά με το Κυπριακό να παραμένει άλυτο δικαιώνει όλους αυτούς και στις δύο κοινότητες που δηλητηρίαζαν και δηλητηριάζουν το λαό μας με τον εθνικισμό και το σοβινισμό. Κάθε μέρα που περνά οι συνέπειες της εισβολής και της κατοχής παγιώνονται.

Ως ΑΚΕΛ θα επιμένουμε να παλεύουμε για τη λύση του Κυπριακού. Λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Που θα βασίζεται στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Λύση που θα αποστρατιωτικοποιεί την Κύπρο και θα αποκλείει επεμβάσεις και εγγυήσεις από ξένες δυνάμεις. Λύση που θα επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Λύση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών. Λύση που θα οδηγεί σε ενωμένο κράτος με μία κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια.

Σήμερα είμαστε εδώ για να τιμήσουμε δύο συντρόφους μας που με τη ζωή αλλά και με το θάνατο τους φώναξαν στον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό «κάτω τα χέρια», «η Κύπρος ανήκει στο λαό της». Σήμερα είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη και τη θυσία των Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη.

Είμαστε ξανά εδώ για να ορκιστούμε σε εκείνη την τελευταία αιματοβαμμένη αγκαλιά τους ότι τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει την ειρήνη στην Κύπρο! Σήμερα είμαστε ξανά εδώ για να βροντοφωνάξουμε ότι η Κύπρος μπορεί και πρέπει να σωθεί. Όπως οι Καβάζογλου και Μισιαούλης στάθηκαν λεβέντικα απέναντι από τον εθνικισμό και το σοβινισμό. Μπορεί οι δολοφόνοι της ΤΜΤ να πίστεψαν ότι εκείνη η τελευταία αιματοβαμμένη αγκαλιά θα ήταν ο επίλογος του αγώνα, όμως γελάστηκαν. Εκείνη η τελευταία αιματοβαμμένη αγκαλιά έγινε το λάβαρο του αγώνα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Έγινε το πανό που υψώνεται σε κάθε πορεία διαμαρτυρίας που ο λαός μας ενώνει τα χέρια για να φωνάξει ότι η Κύπρος είναι η κοινή μας πατρίδα, ότι ο αγώνας μας είναι κοινός.

Ότι παλεύουμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό που επιβουλευόταν και επιβουλεύεται την ανεξαρτησία, την ακεραιότητα και την κυριαρχία του τόπου μας. Ότι το μέλλον μας ανήκει!

Πενηντατρία χρόνια μετά την άνανδρη δολοφονία τους, οι Μισιαούλης και Καβάζογλου παραμένουν το σύμβολο του αγώνα του λαού μας, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Για το ΑΚΕΛ το προοδευτικό τουρκοκυπριακό κίνημα είναι ο φυσιολογικός σύμμαχος μας σε αυτό τον αγώνα. Η αγωνία των τουρκοκυπρίων για επιβίωση, ειρήνη και επανένωση είναι και δική μας αγωνία. Γιατί ήμασταν και είμαστε η φωνή που φωνάζει για όλη την Κύπρο. Γιατί για εμάς η υπόθεση της Κύπρου δεν είναι κοινοτική υπόθεση. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα εξουδετερώσουμε μια για πάντα ό, τι απειλεί την επιβίωση μας μόνο όταν καταφέρουμε να συμβιώσουμε στα πλαίσια μιας ομοσπονδίας. Μόνο όταν ξεκινήσουμε ξανά να βάζουμε τα θεμέλια της κοινής ζωής, της κοινής κοινωνικής και πολιτικής δράσης. Γι’ αυτό εξάλλου εμείς ανέκαθεν προσεγγίζαμε την ομοσπονδία όχι ως βάθρο ελληνοκυπριακής εξουσίας, αλλά ως πεδίο δημιουργικής συνεργασίας ισότιμων εταίρων και συμπατριωτών. Αυτό ασφαλώς δε σημαίνει ότι διαγράφονται οι ιστορικές σχέσεις των δύο κοινοτήτων με την Ελλάδα και την Τουρκία. Σημαίνει όμως ότι ο λαός μας, όλοι οι Κύπριοι, μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς κηδεμόνες. Ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα έχουν πια χειραφετηθεί και θα μπορούν μαζί να εργάζονται για το κοινό τους μέλλον.

Όσα λόγια και να πούμε, όσες ομιλίες και να γραφτούν, όσα επιχειρήματα και αν προβάλουμε, όλα καταλήγουν στο δίλημμα που έβαλε μπροστά μας τότε ο Οζγκιέρ Οζγκιούρ∙ στο δίλημμα που βάζει μπροστά μας η ίδια η ζωή. Όλα καταλήγουν στο δρόμο που μας δείχνει η θυσία των Καβάζογλου και Μισιαούλη, η ιστορία μας, το παρελθόν μα και το μέλλον μας. Όλα καταλήγουν στο δίλημμα «θα μείνουμε απαθείς να παρακολουθούμε την πατρίδα μας να αλλάζει χέρια ή θα πούμε «αυτή η χώρα είναι δική μας» και θα την υπερασπιστούμε»; Όλοι εμείς και άλλοι τόσοι, ένα μεγάλο ποτάμι ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων που θέλουν αυτός ο τόπος να επανενωθεί, να ζήσει με ειρήνη και να πάει μπροστά απαντούν χωρίς περιστροφές: Αυτή η χώρα είναι δική μας! Δεν τη χαρίζουμε σε κανένα! Αυτή η χώρα είναι δική μας! Και θα την επανενώσουμε!

Ζήτω η Κύπρος!

Yasasin Kibris!