Oμόνοια: Ας είναι η τελευταία χρονιά

08:55 29/4/2016 - Πηγή: Sigma Live

Ο ελάχιστος στόχος της φετινής χρονιάς επιτεύχθηκε το απόγευμα της περασμένης Τρίτης, με την εξασφάλιση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου για την επόμενη περίοδο. Σαφώς και ήταν κομβικής -από οικονομικής και όχι μόνο πλευράς- σημασίας να δώσει το «παρών» της η ομάδα στα προκριματικά των ευρωπαϊκών κυπέλλων. Ωστόσο, για έναν σύλλογο με το όνομα, την ιστορία και τον κόσμο της Ομόνοιας δεν μπορεί να υπάρχουν πανηγυρισμοί για την εξασφάλιση της 3ης ή της 4ης θέσης στο πρωτάθλημα.

Η σεζόν ήταν μια επανάληψη των προηγούμενων χρόνων. Κάκιστο ξεκίνημα, εκτός διεκδίκησης του τίτλου από τον α’ γύρο,

στα μισά του πρωταθλήματος πραγματοποίησε αντεπίθεση διαρκείας και μείωσε κάπως από την κορυφή, στην πορεία έμεινε από δυνάμεις, στα κρίσιμα ραντεβού (που θα μπορούσαν να της επιτρέψουν να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω) δεν ήταν συνεπής και στο τέλος απλά συμβιβάστηκε με την έξοδο στην Ευρώπη.
Παρά την απογοήτευσή του για τη μέτρια πορεία της ομάδας του, ο κόσμος ήταν και πάλι εκεί. Δεν την άφησε ποτέ μόνη, όπως πιθανότατα να έκαναν οπαδοί άλλων μεγάλων ομάδων έπειτα από τόσο απογοητευτικές σεζόν. Κουράστηκαν όμως να είναι στο ίδιο έργο θεατές. Κουράστηκαν να βλέπουν την ομάδα τους να αδυνατεί να διεκδικήσει τον τίτλο και να τερματίζει στην 5η, την 4η ή έστω και στην 3η θέση. Αυτή η άνευ όρων στήριξη δεν θα συνεχιστεί επ’ άπειρον. Τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα δεν μπορεί να αποτελούν μόνιμο ελαφρυντικό, ούτε να δικαιολογήσουν τα επαναλαμβανόμενα λάθη σε θέματα προγραμματισμού.
Προφανώς και η οικονομική στενότητα είναι ένα εμπόδιο που δεν επιτρέπει στους αρμόδιους να στελεχώσουν το ρόστερ με την ποιότητα και το βάθος που θα επιθυμούσαν. Όταν όμως υπάρχουν παραδείγματα άλλων ομάδων, με τον ίδιο ή και χαμηλότερο προϋπολογισμό (π.χ. ΑΕΚ), οι οποίες πραγματοποιούν πρωταγωνιστικές πορείες, τότε το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να προβληματιστείς, να προσπαθήσεις να εντοπίσεις τι έκανες λάθος και, αν χρειαστεί, να παραδειγματιστείς από τους αντιπάλους σου.

Νέοι ορίζοντες
Η πρόσληψη τεχνικού διευθυντή μπορεί να αποτελέσει το πρώτο σημαντικό βήμα για να αρχίσει ο σύλλογος να παίρνει τα πάνω του. Δεν λέμε (και δεν περιμένει κανείς) ότι ο Νίκος Νταμπίζας είναι ο άνθρωπος με το μαγικό ραβδάκι, ο οποίος θα αλλάξει τα πάντα από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε αν θα ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες της διοίκησης και τις απαιτήσεις του κόσμου. Είμαστε σίγουροι όμως ότι θα κάνει τα βασικά. Τα απλά, πλην πολύ σημαντικά. Αυτά που δεν κατάφεραν να κάνουν οι αρμόδιοι τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως σε θέματα προγραμματισμού, χτίζοντας «ανισόρροπα» ρόστερ με χτυπητές ελλείψεις/αδυναμίες.
Η πρόσληψη τεχνικού διευθυντή είναι μια σημαντική καινοτομία, αλλά όχι η μοναδική. Οι «πράσινοι» θα δημιουργήσουν και άλλους νέους ορίζοντες. Θα επιχειρήσουν να κάνουν και άλλα βήματα προς τον εκσυγχρονισμό και τον επαγγελματισμό. Ακόμα και το πολυήμερο ταξίδι του Ράινερ Ράουφμαν στην Αργεντινή, με σκοπό να δει από κοντά παίκτες και να κάνει διασυνδέσεις με ομάδες και παράγοντες, είναι ένα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Όλα αυτά για την ώρα ανήκουν στη σφαίρα της θεωρίας. Ο Νίκος Νταμπίζας έχει κάνει κάποιες πρώτες σκέψεις, συζητήσεις και επαφές, απέχει όμως ακόμη από το σημείου του να έχει ξεκάθαρη εικόνα για το τι χρειάζεται η Ομόνοια για να γίνει ξανά ισχυρή και διεκδικητική. Η παρουσία του όμως στο «Ηλίας Πούλλος» επιτρέπει στους φίλους της ομάδας να ελπίζουν ότι, από την αμέσως επόμενη χρονιά, τα πράγματα θα αρχίσουν να αλλάζουν προς το καλύτερο και δεν αργήσει εκείνη η μέρα που η Ομόνοια θα αρχίσει και πάλι να θυμίζει… Ομόνοια.