«Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας.. Θα πάρω μιαν ανηφοριά..»

«Παλιοί συμμαθηταί,

Αυτήν την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας. Κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγον ελεύθερο αέρα.Κάποιος που μπορεί να μην τον ξαναδείτε, παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του. Δεν κάνει να τον κλαίτε... Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε στον τάφο του, φτάνει αυτό μονάχα...

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

Θα πάρω μονοπάτια

Να βρω τα σκαλοπάτια

Που παν’ στη Λευτεριά.

Θ’ αφήσω αδέρφια, συγγενείς

Τη ΜΑΝΑ, τον ΠΑΤΕΡΑ

Μεσ’ στα λαγγάδια πέρα

Και τις βουνοπλαγιές

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά

Θα ’ρθει το καλοκαίρι,

Τη

λευτεριά να φέρει

Σε πόλεις και χωριά... Μα δεν μπορώ να καρτερώ».

Ο Βαγορής δίνει από τους πρώτους μαθητές της Πάφου τον ιερό όρκο της ΕΟΚΑ και ρίχνεται στον Αγώνα.

Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 συλλαμβάνεται εκ νέου και κατηγορείται για κατοχή και διακίνηση παράνομου οπλισμού. Η δίκη του ορίζεται για τον Μάρτιο του 1957. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας δεν αφήνει περιθώρια στους δικηγόρους του για να τον υπερασπιστούν. Παραδέχεται την ενοχή του, με αξιοθαύμαστο τρόπο: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο».

Ο Αιώνιος έφηβος Ευαγόρας Παλληκαρίδης, με τον #ηρωισμό και τη δράση του, ακολουθώντας με θάρρος τη μοίρα του προς τα σκαλοπάτια της #λευτεριάς μας άφησε χρέος βαρύ.
Ένωμένοι οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση και την #απευλευθέρωση της πατρίδας μας. pic.twitter.com/Lw6BRRNfMU

— Ministry of Defence (@DefenceCyprus) March 14, 2022

Την επομένη της καταδίκης του Παλληκαρίδη σε θάνατο, ο κόσμος ξεσηκώνεται για να σώσει τον νεαρό μαθητή. Οι εκκλήσεις για την απονομή χάριτος από την Ελλάδα, την Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες απορρίπτονται από τον άγγλο κυβερνήτη Τζον Χάρντινγκ και την αγγλική διπλωματία.

Ο Βαγορής, δεν πτοείται. Στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει: «Θ' ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να 'ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το καθετί. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.»

Τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου 1957 οδηγείται στην αγχόνη. Τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο. Δύο λεπτά αργότερα (14 Μαρτίου) η καταπακτή ανοίγει και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης περνά στην αιωνιότητα.

Με πληροφορίες από ΣΗΜΕΡΙΝΗ και sansimera.gr

Keywords
Τυχαία Θέματα