«Ας όψονται που τα κάμαν….»

10:46 19/7/2023 - Πηγή: Sigma Live

Ας όψονται που τα κάμαν ελάλες μου, γιαγιά μου, τζαι έζησες μια ζωή με τον πόνο τζαι το μαράζι για τους δκυό τους γιούες σου που εχαθήκαν στο πραξικόπημα. Ο ένας 22 τζαι ο άλλος 24 χρονών. Σαν ήταν σπίτι τους στα καλά καλούλλικα, εζητήσαν τους να μεταφέρουν στη Λεμεσό δκυο αστυνομικούς του Μακαρίου που ήρταν μαζί του στην Κλήρου όταν έφυε που το Προεδρικό. Που την Κλήρου εφέραν τους στο χωρκό σου το Φικάρδου.

Τα υπόλοιπα εν ιστορία, δεν τους εξαναείδατε για φτομάδες ώσπου μετά που αλώνισε την Κύπρο, ο αρφός τους ο Γιάννος

Χριστοφή, του είπαν ότι εσκοτώσαν τους τζαι εδείξαν του τον τόπο που τους έθαψαν πρόχειρα, στον σκουπιδότοπο του Άγιου Τύχωνα. Τόσο πρόχειρα που εφαίνουνταν τα σιέρκα τους πόξω. Τζαι πως τους ήβραν γιαγιά μου; Που την μυρωδκιάν που άρκεψαν τζαι έλιωναν. Εθάψαν τους άρον άρον, χωρίς κηδεία, σε ομαδικό τάφο στο κοιμητήριο του Άγιου Νικόλα της Λεμεσού. Τέσσερα παλληκάρκα ως τζι πάνω τζι. Ο Αναστάσης και Χαράλαμπος Χριστοφή, ο Παντελάκης Χαραλάμπους και ο Χριστάκης Κόμπος. Ούτε καν σου τους έφεραν να τους κλάψεις τζαι να τους θάψεις με τις τιμές που τους έπρεπαν.

Ύστερα που σχεδόν μισό αιώνα που τους εξέθαψαν, ανακάλυψαν ότι τους εβασάνισαν πολλά. Εσπάσαν τους τα κόκκαλα τους, του ενός του γιου σου ελιώσαν του το κρανίο του. Επαίξαν τους πολλές φορές, γιατί δεν τους εκανούσε η μια φορά γιαγιά μου. Οι σφαίρες ετρυπούσαν το σώμα τους που την μια τζαι φκαίναν που την άλλη.

Κανένας δεν ετιμωρήθηκε γιαγιά μου παρόλο που ήξεραν τους δολοφόνους. Αθωώθηκαν οι ένοχοι τζαι μετά που την έφεση εκατηγορήθηκαν για οπλοκατοχή πέντε γρόνους. Ούτε πως εσκοτώσαν τέσσερα πλάσματα. Ξέρεις γιαγιά μου κανένας δεν τιμωρήθηκε ποττέ για τα εγκλήματα που έγιναν και ακόμα ως σήμερα κανένας δεν τιμωρείται. Η πολιτεία τούτη δεν τιμωρά κανένα. Διούν τους «κλάδον ελαίας». ‘Εννεν παράξενο που πρόδωσαν και παρέδωσαν την Κύπρο στους Τούρκους μες το πιάτο τζαι εν έσπασε ρουθούνι; Λαλούν ότι ύστερα, πολλοί που τους πραξικοπηματίες επιάν τζαι καλές θέσεις στην Κυβέρνηση τζαι συνέχισαν τη ζωή τους σαν να μεν έγινε τίποτε. Ενώ εσύ έλιωνες κάθε μέρα που το μαράζι. Οι Τούρτζιοι εν δαμέ ακόμα. Κρατούν την Κύπρο μας.

Που τζείνον τον τζαιρό έγιναν πολλά. Αλλάξαν πολλά. Τωρά ξέρεις, πολιτικοί και μη κατηγορούν ο ένας τον άλλον τζαι στρεβλώνουν την ιστορία συνέχεια. Κάθε επέτειον του πραξικοπήματος και της εισβολής ο ένας κατηγορεί τον άλλον ποιος φταίει πιο πολλά. Θυμάσαι που έρκουνταν στο μνημόσυνο κάθε χρόνο τζαι εσφίγκαν το σιέρι σου, ελλαλούσαν κάτι λία λόγια που είμαι σίουρη εν τα άκουες καν που τον πόνο σου, τζι’ εφεύκαν. Ε, ακόμα κάμνουν το αλλά σε άλλες μάνες, αδελφές, συζύγους.

Όσον για την Κύπρο μας, οι Τούρτζιοι αλωνίζουν, εκάμαν την δική τους. Α, εξέχασα να σου πω. Τωρά εν της μόδας να πηαίνουν στα κατεχόμενα διακοπές, να ψουμνίζουν τζαι να βάλλουν τζαι πεζίνα. Αλλά ξέρεις, γιαγιά μου, εν τζαι φταίει τέλεια ο κόσμος. Φταίει η πολιτεία που εν την κόφτει ότι εν τα φκάλουν πέρα. Εν ανοίουν δουλειές για να δουλέψει ο κόσμος, αλλά τους διούν επιδόματα. Τα ενοίκια εφκήκαν στα ύψη, έσιει κόσμον άστεγο, έσιει κόσμο που εν βκάλλει τον μήνα με τον μισθό του.

Τζαι τωρά πιάνουν τους τα σπίδκια τζαι τα χωράφκια τους οι τράπεζες. Λαλούν ότι έννα τους βοηθήσουν, αλλά ακόμα περιμένουν τα πλάσματα δέκα γρόνια τωρά. Όΐ, γιαγιά μου, δεν φταιν τα πλάσματα. Επιάν τους τα ρυάλια τους το 2013 για να σώσουν τις τράπεζες. Αφήκαν τους χωρίς ρυάλια, χωρίς δουλειές τζαι τωρά βουρούν να τους πιαν τζαι ό,τι τους έμεινε. Όΐ, γιαγιά μου, δεν επήεν κανένας φυλακή. Αφού, είπαμεν, εν έσιει δικαιοσύνη, κανένας εν τιμωρείται. Καταπατούνται

κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα τζαι κανένας εν κάμνει τίποτα. Που να έβρεις το δίτζιο σου. Ο ένας καλύφκει τον άλλο στα εγκλήματα, γιατί εν εγκλήματα που γίνονται, όπως εγίνουνταν το ’74.

Τουλάχιστον η θυσία των θείων μου, αν ωφελούσε για μιαν καλλύτττερη Κύπρο, να πεις χαλάλι για την Πατρίδα, αλλά τωρά τι να πεις έτσι που την ερημάξαν τζαι εκαταστρέψαν την. Πολλές οι πληγές, γιαγιά μου, εν έσιει τελειωμό.

Προχτές επήα τζαι στην εκδήλωση για τζείνον τον μιτσή τον Θανάση Νικολάου που ήβραν κάτω που τη γέφυρα. Ημίσιη μου αυτοκτόνησε. Εβουρούσαν οι καημένοι οι γονιοί του, η κ. Ανδριάνα και ο κ. Χαράλαμπος, να αποδείξουν ότι εν αυτοκτόνησε τζαι φκάλλαν τους πελλούς για 18 γρόνους. Εξεθάψαν τον τζαι ήβραν ότι τον σκότωσαν γιαγιά μου, όπως εσκοτώσαν τους γιούες σου. Τζαι μάντεψε τι έγινε. ‘Εκλεισαν την υπόθεση, γιατί δεν ήβραν κανέναν να κατηγορήσουν. Τζαι πήεννεν ο κόσμος τζαι έπιανεν το σιέρι της κ.Αντριάνας τζαι λαλούσαν της λόγια παρηορκάς. Θυμίζει σου τίποτε; Έσιει πολλές Ελένες και πολλές Αντριάνες τούτη τη χώρα, εν είσαι μόνη σου. Εχάσαν τα παιδκιά τους τζαι δικαιοσύνη δεν είδαν ποττέ.

Α, τζαι κάτι τελευταίο για να μεν σε κουράζω. Εννά κάμουν λαλούν καλλύττερα δικαστήρια για να δικάζονται ούλλες οι υποθέσεις τζαι να τιμωρούνται οι ένοχοι. Γελάς. Ξέρω ήνταν που σκέφτεσαι. Καλλύττερα δικαστήρια εννά κάμουν, εννά δικάζουν τζαι σωστά; Οξά πάλε με συμφέροντα τζαι να χώνουν αδικίες;

Ας όψονται που τα έκαμαν, εν να τα εύρουν που τον Θεό, ελάλες μου. Νομίζω, γιαγιά μου, τζαι ο Θεός εβαρέθηκε με τόσα που θωρεί να γίνονται σε τούτον τον τόπο.

*Εις μνήμην της ηρωομάνας γιαγιάς μου, Ελένης Χριστοφή, και των ηρώων θείων μου Αναστάση και Χαράλαμπου Χριστοφή από το Φικάρδου, καθώς και των ηρώων Χαράλαμπο Κόμπο και Παντελάκη Χαραλάμπους, που δολοφονήθηκαν άνανδρα από τους πραξικοπηματίες τον Ιούλιο του 1974.

Αιωνία τους η μνήμη.