ΔΕΕ: Περιορισμός ή όχι σε μετέχοντες σε εγκλήματα πολέμου;

12:27 2/5/2018 - Πηγή: Sigma Live

"Η ανάγκη επιβολής περιορισμού στην ελεύθερη κυκλοφορία και διαμονή ενός πολίτη της Ένωσης ή μέλους της οικογένειάς του, ως προς τον οποίο υπάρχει υπόνοια ότι συμμετείχε στο παρελθόν σε εγκλήματα πολέμου, πρέπει να εκτιμάται κατά περίπτωση", απεφάνθη σήμερα το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κρίνοντας επί υποθέσεως Κροάτη της Βοσνίας, ο οποίος βρίσκεται στις Κάτω Χώρες και ενός Αφγανού που βρέθηκε στο Βέλγιο.

Το Δικαστήριο της ΕΕ απάντησε σε ερωτήματα δικαστηρίων των δύο χωρών και υπενθυμίζει καταρχάς ότι τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν μέτρα που περιορίζουν την ελεύθερη κυκλοφορία

και διαμονή ενός πολίτη της Ένωσης ή μέλους της οικογένειάς του, ανεξαρτήτως ιθαγένειας, για λόγους, μεταξύ άλλων, δημόσιας τάξης ή δημόσιας ασφάλειας. Ο περιορισμός που επιβάλλει κράτος μέλος στην ελεύθερη κυκλοφορία και διαμονή ενός πολίτη της Ένωσης (ή ενός υπηκόου τρίτης χώρας, μέλους της οικογένειας τέτοιου πολίτη), εις βάρος του οποίου έχει στο παρελθόν εκδοθεί απόφαση περί αποκλεισμού του από το καθεστώς του πρόσφυγα, με την αιτιολογία ότι συντρέχουν σοβαροί λόγοι να πιστεύεται ότι έχει διαπράξει έγκλημα πολέμου, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ή πράξεις αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών, μπορεί να εμπίπτει στα μέτρα «δημόσιας τάξης» ή «δημόσιας ασφάλειας».

Σύμφωνα με το ΔΕΕ, το γεγονός ότι, κατά το παρελθόν, εκδόθηκε απόφαση περί αποκλεισμού ενός συγκεκριμένου προσώπου από το καθεστώς του πρόσφυγα δεν μπορεί να οδηγεί αυτομάτως στη διαπίστωση ότι η παρουσία του και μόνο στο έδαφος του κράτους μέλους υποδοχής συνιστά πραγματική, ενεστώσα και επαρκώς σοβαρή απειλή, στρεφόμενη κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας. Πράγματι, πριν από τη λήψη μέτρου στηριζόμενου σε λόγους δημόσιας τάξης ή δημόσιας ασφάλειας απαιτείται εκτίμηση της συγκεκριμένης περίπτωσης.

Η διαπίστωση της ύπαρξης τέτοιας απειλής πρέπει να βασίζεται σε εκτίμηση της προσωπικής συμπεριφοράς του συγκεκριμένου ατόμου, λαμβανομένων υπόψη των διαπιστώσεων που περιέχονται στην απόφαση περί αποκλεισμού από το καθεστώς του πρόσφυγα και των στοιχείων επί των οποίων αυτή βασίζεται, ιδίως, της φύσης και της σοβαρότητας των εγκλημάτων ή των πράξεων που του προσάπτονται, του επιπέδου της ατομικής του συμμετοχής σε αυτά, της συνδρομής, ενδεχομένως, λόγων άρσης του αξιόποινου, καθώς και της ύπαρξης ή μη ποινικής καταδίκης.

Στο πλαίσιο της σφαιρικής αυτής εκτίμησης, πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπόψη το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τη φερόμενη τέλεση αυτών των εγκλημάτων ή πράξεων, καθώς και η μεταγενέστερη συμπεριφορά του ατόμου, ιδίως το κατά πόσον η συμπεριφορά του καταδεικνύει ότι εμμένει στην προσβολή των θεμελιωδών αξιών της ΕΕ, κατά τρόπο που θα μπορούσε να διαταράξει την ηρεμία και τη σωματική ασφάλεια του πληθυσμού.

Το Δικαστήριο επισημαίνει επίσης ότι, παρότι είναι μάλλον απίθανο να επαναληφθούν τέτοια εγκλήματα ή πράξεις εκτός του συγκεκριμένου ιστορικοκοινωνικού πλαισίου τους, τυχόν συμπεριφορά του σχετικού ατόμου που καταδεικνύει ότι αυτό εμμένει στην προσβολή των θεμελιωδών αξιών της ΕΕ, όπως της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενδέχεται να συνιστά πραγματική, ενεστώσα και αρκούντως σοβαρή απειλή, στρεφόμενη κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας, κατά την έννοια της οδηγίας.

Τέλος, το Δικαστήριο φρονεί ότι, για να εκδοθεί απόφαση απέλασης τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, η φύση και η σοβαρότητα της προσαπτόμενης στο συγκεκριμένο άτομο συμπεριφοράς, η διάρκεια και, κατά περίπτωση, ο νόμιμος χαρακτήρας της διαμονής του στο κράτος μέλος υποδοχής, το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από την εν λόγω συμπεριφορά, η στάση του κατά το χρονικό αυτό διάστημα, ο βαθμός του κινδύνου τον οποίο συνιστά στον παρόντα χρόνο για την κοινωνία, καθώς και η σταθερότητα των κοινωνικών, πολιτιστικών και οικογενειακών δεσμών με το κράτος μέλος αυτό.

Πηγή: ΚΥΠΕ