Δεκατρείς σκόρπιες σημειώσεις για το Μακάριο

18:51 2/8/2016 - Πηγή: Sigma Live

Οι φανατικοί εχθροί του Μακαρίου διατείνονται ότι ο Μακάριος ήταν αυταρχικός και στην εποχή του υπήρχε έλλειμμα Δημοκρατίας.

Οι φανατικοί εχθροί του Μακαρίου διατείνονται ότι ο Μακάριος ήταν αυταρχικός και στην εποχή του υπήρχε έλλειμμα Δημοκρατίας.Η δήθεν αυταρχικότητά του όμως ωχριά μπροστά στην αυταρχικότητα και το έλλειμμα δημοκρατίας της σημερινής ηγετοκρατίας των κομμάτων, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν την αποδοχή που είχε ο Μακάριος από την τεράστια πλειοψηφία του λαού.Πολλοί χαρακτηρίζουν τα υπουργικά συμβούλια Μακαρίου ως «παιδική χορωδία» λόγω των πολλών νέων ανθρώπων που μετείχαν

σε αυτά. Μα δεν είναι προς τιμή του Μακάριου το ότι εμπιστεύτηκε νέους ανθρώπους; .Ο Μακάριος, λένε, ήταν φιλόδοξος και εξουσιομανής. Ο Μακάριος πραγματοποίησε όλες της φιλοδοξίες του, εκτός από αυτές, που εμπόδισαν η χούντα και η ΕΟΚΑ Β’. Πρώτη ιστορική φιλοδοξία του Μακαρίου ήταν να συνδέσει το όνομά του με την ‘Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Κάποιοι όμως, πολεμώντας το Μακάριο, έγιναν οι νεκροθάφτες της. (χρειάζεται επαναδιατύπωση του (3). Δεν βγάζει νόημα νομίζω…Στενοί του συνεργάτες, όπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος και Βάσος Λυσσαρίδης μπορούσαν να διαφωνούν και διαφώνησαν έντονα μαζί του σε σημαντικά θέματα. Μπορείτε σήμερα να σκεφτείτε κάποιο, που να μπορεί ή να έχει το θάρρος να διαφωνήσει με τον Αναστασιάδη στο Υπουργικό Συμβούλιο, ή με τους ηγέτες των κομμάτων στο Πολιτικό Γραφείο ή στην Κεντρική Επιτροπή ή στην κοινοβουλευτική ομάδα των κομμάτων; Ο Μακάριος δεχόταν τη διαφωνία, εκτιμούσε τους διαφωνούντες και διαφοροποιούσε την άποψή του, όταν τον έπειθαν.Tον κατηγορούν ότι ήταν δικτάτορας, επειδή κέρδιζε τις εκλογές με μεγάλο ποσοστό. Ξεχνούν όμως ότι τον υποστήριζαν όλα τα κόμματα, εκτός από την ακροδεξιά και την ΕΟΚΑ Β’. Αν σήμερα όλα τα κόμματα εκτός π.χ. του ΕΛΑΜ κατέλθουν στις εκλογές με κοινό υποψήφιο, με πόσο ποσοστό θα εκλεγεί;Οι αντιμακαριακοί λένε, ότι οι Αμερικανοί μας πρόσφεραν την ένωση και ο Μακάριος την απέρριψε. Η δήλωση είναι γελοία, αλλά προσφέρει δικαίωση στους «νεκροθάφτες της ενώσεως», στους πολέμιους της πολιτικής του Μακαρίου, στους πραξικοπηματίες και στην ΕΟΚΑ Β’ και τους απαλλάσσει από το στίγμα. Χρειάζεται όμως τεράστια φαντασία και έλλειψη πολιτικής κρίσης, για να δεχτεί κάποιος, ότι κι αν ακόμα υπήρχε αυτή η δυνατότητα, θα την αποδέχονταν οι Τούρκοι, χωρίς να μετατρέψουν την ένωση σε διπλή ένωση και άρα οριστική διχοτόμηση, με αμερικάνικη αποδοχή.Ο Μακάριος αποδέχτηκε τη διπεριφερειακή ομοσπονδία, με κατοχύρωση των βασικών ελευθεριών. Σήμερα του καταλογίζουν αποδοχή της διζωνικής με πολιτική ισότητα. Αύριο θα του φορτώσουν και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να δικαιώσουν την πολιτική τους. Μπορεί να μισούσαν τον Μακάριο, αλλά σήμερα τους είναι χρήσιμος για να τον κατηγορούν και να του φορτώνουν τα λάθη της ανικανότητάς τους και τις υποχωρήσεις τους..Οι αντιμακαριακοί λένε, ότι ο Μακάριος έδιωξε τη μεραρχία το 1967. Μα ο Μακάριος δεν είχε δικαίωμα λόγου για την παραμονή ή όχι μιας μεραρχίας άλλου κράτους, έστω και της Ελλάδας. Ο Μακάριος είχε μόνο λόγο για τη διατήρηση της Ε.Φ., που δεν αποδέχτηκε τη διάλυσή της. Αυτό ίσως να ήταν λάθος, αλλά που να φανταστεί, ότι η ελεγχόμενη από χουντικούς αξιωματικούς Ε.Φ. θα οργάνωνε το τουρκοφόρο πραξικόπημα επτά χρόνια αργότερα;Κάθε φορά που ο λαός ένιωθε ότι ο Μακάριος ήθελε τη στήριξή του, δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτών του συγκεντρώνονταν στην πλατεία της Αρχιεπισκοπής και δημιουργούσαν το αδιαχώρητο. Οι φωτογραφίες της εποχής δείχνουν την ταύτιση ηγέτη και λαού.Το 1974, με το Μακάριο εξόριστο και τους πραξικοπηματίες οπλισμένους και κυρίαρχους, οργανώθηκαν στη Λεμεσό δυο συλλαλητήρια. Το ένα για επάνοδο του Μακαρίου και το άλλο για καταδίκη του. Το πρώτο συγκέντρωσε 80 χιλιάδες κατατρεγμένου λαού. Το δεύτερο με την στήριξη της ΕΟΚΑ Β’ συγκέντρωσε 2-3 χιλιάδες λαού. Φωτογραφίες και δημοσιεύματα της εποχής επιβεβαιώνουν την αγάπη του λαού και διαψεύδουν την δια φόβου προσέλευση σε συγκεντρώσεις για το Μακάριο. Οι άπιστοι δεν μπορούν να διαψεύσουν τα γεγονότα.Ο Μακάριος πολεμήθηκε δια «πυρός και σιδήρου» και κατηγορήθηκε από τη χούντα και τους ξένους συνωμότες. Η ΕΟΚΑ Β’ τον κατηγορούσε ως ανθενωτικό. Όμως επί Μακαρίου, παρά το αδύνατο της ΕΝΩΣΕΩΣ, η Κύπρος ήταν το δεύτερο ελληνικό κράτος μέλος του ΟΗΕ και ο Μακάριος ήταν η αιτία να ακούεται ο ελληνικός εθνικός ύμνος σε όλες τις χώρες που επισκεπτόταν.Ο Μακάριος έχαιρε παγκόσμιας εκτίμησης και αναγνώρισης και το όνομά του ήταν συνώνυμο με την Κύπρο σε κάθε γωνιά της οικουμένης.Ο θάνατος του Μακαρίου έδωσε την τελευταία απόδειξη της ταύτισης του με το λαό. Για τρία ημερόνυχτα ο λαός προσερχόταν στην Αρχιεπισκοπή για να προσκυνήσει το σκήνωμά του και να αποτίσει φόρο τιμής στον αναντικατάστατο ηγέτη του. Και η κηδεία του υπήρξε συγκλονιστική εκδήλωση αυτής της αγάπης. Ο Μακάριος υπήρξε η συνισταμένη των αρετών του λαού μας.