Ελληνική νομολογία για το εκλογικό μέτρο

09:09 2/11/2015 - Πηγή: Sigma Live

Σύμφωνα με την Ελληνική νομολογία το εκλογικό μέτρο του τρία τοις εκατό (3%) του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβαν στην επικράτεια όλοι οι εκλογικοί σχηματισμοί δεν αντίκειται στην αρχή της ισοδυναμίας της ψήφου ή σε άλλη συνταγματική αρχή, αφού το όριο αυτό τίθεται αντικειμενικά και απρόσωπα, αποβλέπει στην αποφυγή καταθρυματισμού των πολιτικών δυνάμεων και κατά την αντίληψη του νομοθέτη συνδέεται με τη δυνατότητα σχηματισμού βιώσιμων κυβερνήσεων, στηρίζεται σε κριτήρια αντικειμενικά και εύλογα, συνδυάζει τη σταθερή διακυβέρνηση με την υψηλότερη δυνατή αναλογικότητα,

αφού θεσπίζεται το όριο αυτό, του τουλάχιστον 3% του συνόλου των έγκυρων ψηφοδελτίων για τη συμμετοχή στην κατανομή των εδρών των εκλογικών περιφερειών, δεν θίγει τον πυρήνα του εκλογικού δικαιώματος, αφού αποβλέπει στην καταπολέμηση της δημιουργίας πολλών μικρών κομμάτων σε βάρος της σταθερής διακυβερνήσεως της χώρας και δεν προσκρούει στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας [Α.Ε.Δ. 19/2010 (Επιθεώρηση Δημοσίου Διοικητικού Δικαίου, 2011, Τόμος 55, σελ. 935).

Ομοίως, για το ίδιο ποσοστό εκλογικού μέτρου που προνοούνταν σε προγενέστερη νομοθεσία, οι αποφάσεις Α.Ε.Δ. 74/1997, 13/1994, 12/1994 (ΑΡΜ/1994, Τόμος 7, σελ. 862) Α.Ε.Δ. 11/1994 (ΔΔΙΚΗ/1994 (898), ΤΟΣ/1994 (862)].

Σκόπιμο θα ήταν να αναφερθεί ότι στις προαναφερθείσες αποφάσεις του Α.Ε.Δ. 11-12/1994 μειοψήφησε ένας δικαστής, ο οποίος, ανάμεσα σ’ άλλα, έκρινε ότι η διάταξη που καθόριζε το ποσοστό αυτό είναι ανίσχυρη, ως αντίθετη προς το άρθρο 29 του Συντάγματος, που παρέχοντας την δυνατότητα στους έλληνες να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, αποβλέπει στην ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος προς ανανέωση των πολιτικών κομμάτων της χώρας και περαιτέρω εκμηδενίζει το παρεχόμενο από τη διάταξη αυτή αρνητικό δικαίωμα σε κάθε Έλληνα πολίτη, να μην οργανώνεται σε πολιτικά κόμματα και τον υποχρεώνει όχι μόνο να εντάσσεται στα πολιτικά κόμματα αλλά στα υπερβαίνοντα το 3% του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων, αποκλείοντας έτσι τη δυνατότητα της δημιουργίας νέων πολιτικών σχηματισμών αλλά και διότι αντίκειται στην αρχή της αριθμητικής ισοδυναμίας της ψήφου και την αντιπροσωπευτική αρχή.

Ως προς την κρατική οικονομική ενίσχυση (τακτική¨«….γ.

Τα πολιτικά κόμματα και οι συνασπισμοί, τα οποία στις τελευταίες γενικές βουλευτικές εκλογές είχαν καταρτίσει πλήρεις συνδυασμούς, τουλάχιστον, στο εβδομήντα τοις εκατό (70%) των εκλογικών περιφερειών της χώρας και συγκεντρώσει αριθμό ψήφων, τουλάχιστον, ίσο με το ένα κόμμα πέντε τοις εκατό, (1,5%) του συνόλου των έγκυρων ψηφοδελτίων της επικράτειας» και εκλογική «… γ.

Τα πολιτικά κόμματα και οι συνασπισμοί κομμάτων, τα οποία έχουν καταρτίσει πλήρεις συνδυασμούς, τουλάχιστον, στο εβδομήντα τοις εκατό (70%) των εκλογικών περιφερειών της χώρας και συγκεντρώσει αριθμό ψήφων, τουλάχιστον, ίσο με το ένα κόμμα πέντε τοις εκατό (1,5%) του συνόλου των έγκυρων ψηφοδελτίων της επικράτειας στις γενικές βουλευτικές εκλογές τις οποίες αφορά η χρηματοδότηση») αυτή κρίθηκε αντικειμενική και πρόσφορη, καθώς θα πρέπει να αφορά κόμματα που αντιπροσωπεύουν εν ενεργεία πολιτικές δυνάμεις, των οποίων η παρουσία στην πολιτική σκηνή είναι έκδηλη (ΣτΕ 993/1989 Ολομ., 1862/1985 Ολομ., 1116/1990 7μ., 2285/1994), συνεπώς, επιτρεπτώς, κατά το Σύνταγμα, αποκλείονται από την κρατική οικονομική ενίσχυση κόμματα, τα οποία αποτελούν εκλογικούς σχηματισμούς χωρίς πολιτική υπόσταση και δεν αντιπροσωπεύουν πολιτικές δυνάμεις με ενεργό πολιτική παρουσία, όπως αποδεικνύεται από τους περιορισμένους τοπικά εκλογικούς τους συνδυασμούς ή από την μη υπολογίσιμη απήχησή τους στο εκλογικό σώμα ή από τη μη εκπροσώπησή τους στη Βουλή (ΣτΕ 1862/1985 Ολομ., 993/1989 Ολομ., 1116/1990 7μ.) όταν μάλιστα για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση πολιτικού κόμματος απαιτείται η συγκέντρωση στην επικράτεια ποσοστού έγκυρων ψηφοδελτίων τουλάχιστον ίσο με το τρία τοις εκατό (3%) του συνόλου των έγκυρων ψηφοδελτίων που έλαβαν στην επικράτεια όλοι οι εκλογικοί σχηματισμοί [ΣτΕ(Ολ) 3869/2011 (Επιθεώρηση Δημοσίου Διοικητικού Δικαίου, 2012, Τόμος 56, σελ. 201 και Νομικό Βήμα, 2012, Τόμος 60, σελ. 725), επίσης ΣτΕ(Ολ) 3771/2011 και ΣτΕ(Ολ) 3770/2011].

Επί τούτου θα πρέπει να λεχθεί ότι κρίθηκαν αντισυνταγματικές προγενέστερες ρυθμίσεις για πρόσθετη προϋπόθεση χρηματοδοτήσεώς, η οποία στηριζόταν σε κριτήριο χρονικό, το οποίο συναπτόταν με το χρόνο ιδρύσεως των κομμάτων και της εμφανίσεώς τους στην πολιτική σκηνή, κριτήριο το οποίο κρίθηκε ότι είναι από τη φύση του συμπτωματικό και απρόσφορο για την εξυπηρέτηση του επιδιωκόμενου με τη χρηματοδότηση σκοπού, ως προς τη διάκριση των κομμάτων σε χρηματοδοτούμενα και μη και ειδικότερα δεν συναπτόταν με την πολιτική υπόσταση των κομμάτων και την ενεργό παρουσία τους στην πολιτική ζωή κατά τον κρίσιμο χρόνο της χρηματοδοτήσεώς και εξάλλου, με τον αποκλεισμό νέων κομμάτων από τη χρηματοδότηση, βάσει του χρονικού αυτού κριτηρίου, δυσχεραίνονταν η πρόσβαση στον πολιτικό στίβο ενεργών πολιτικών δυνάμεων και τάσεων που εμφανίζονταν μετά από το χρόνο στον οποίο αναφερόταν η χρηματοδότηση αυτή [ΣτΕ 1116/1990 (ΤΟΣ/1994 (862), ΣτΕ(Ολ) 993/1989 (ΑΡΜ/1989 (393), ΝΟΒ/1989 (1283), ΤΟΣ/1989 (328)].

O Δημοσθένης Στεφανίδης είναι δικηγόρος.

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com